Deze tekst is onderdeel van onderzoeksresultaten kwartaal 1 ’23 Bewapend met gitaar en een breed repertoire aan allerlei covers van extreemrechtse bands speelt Flatlander op vrijdag 24 en zaterdag 25 februari twee concerten in Finland. Flatlander is het alter ego van Harm-Jan Smit uit Finsterwolde die zijn proefperiode als ‘Prospect of the Nation’ goed heeft… Lees verder
De langst bestaande extreemrechtse partij van Nederland, de Nederlandse Volks-Unie (NVU), doet in drie gemeentes mee aan de gemeenteraadsverkiezingen in 2014. Dat is bepaald niet voor het eerst, maar verrast misschien wel enigszins. Verrassend, omdat de partij sinds haar oprichting in 1971 met regelmaat heeft meegedaan aan verkiezingen zonder ook maar één keer een zetel… Lees verder
De Nederlandse Volksunie (NVU) wordt in 1971 door Guus Looy opgericht als één van de diverse naoorlogse pogingen om eerherstel voor oorlogsmisdadigers te verkrijgen. Het Heelnederlands gedachtegoed wordt omarmd en in 1973 krijgt de NVU een tweede (Vlaamse) voorzitter: Roeland Raes. Dit initiatief levert nauwelijks enig succes op. De partij blijft marginaal tot ene Joop… Lees verder
Elke partij die in een vertegenwoordigend lichaam zit heeft recht op allerlei vergoedingen voor haar werkzaamheden, onderzoek en opleiding, propaganda en dergelijke. Deze vergoedingen staan buiten het loon van de leden van bijvoorbeeld een gemeenteraad of het parlement zelf. Toen de CP’86 in 1994 in de gemeenteraad van Rotterdam werd gekozen en Martijn Freling voor… Lees verder
Stelde de Hess-herdenking het afgelopen jaar al weinig voor, dit jaar kregen de verenigde Europese nazi’s al helemaal niks van de grond. In januari van dit jaar waren de eerste voortekenen voor de mars al waar te nemen. Een groepje Belgische nazi’s van het Odal-actiecomité organiseerde in een dorpje onder de rook van Antwerpen een… Lees verder
Op zondag 4 oktober willen de neo-nazi’s van de Nederlandse Volksunie (N.V.U.) demonstreren in Den Haag. Ze roepen op voor een demonstratie bij het centraal station om 14.00 onder de racistische leus “White Lives Matter”. In hun oproep keren ze zich ook tegen de coronamaatregelen.
Op de woonboulevard in het Nijmeegse stadsdeel Dukenburg hielden ongeveer twintig extreem rechtse demonstranten zaterdagmiddag een demonstratie. Een tiental tegenstanders had zich aan de overkant verzameld. De politie hield de groepen strikt gescheiden.
De demonstratie van de rechts-extremistische Nederlandse Volks-Unie (NVU) op zaterdag 21 mei in Utrecht – als protest tegen de komst van een azc – is voor linkse demonstranten aanleiding de confrontatie te zoeken. Een clash dreigt.
Op 16 augustus zet Die Rechte uit Wuppertal, Duitsland een verslagje online van “gisteren”. Het gaat om een herdenking van Rudolf Hess die ze in Nederland gehouden hebben. Op een geanonimiseerde foto zijn veertien mensen te zien op een soort binnenplaats. Er zijn sprekers en het is in de avond. Ze worden niet gestoord in hun herdenking, zoals in Duitsland wel gebruikelijk is. Er zijn mensen van Blood & Honour Nederland aanwezig. Op een foto is Stefan Wijkamp te herkennen.
In deze rapportage wordt verslag gedaan van antisemitisme, racisme en extreemrechts geweld in Nederland in het jaar 2015, en de ontwikkelingen ten opzichte van de jaren daarvoor. De rapportage is tot stand gekomen in opdracht van de Anne Frank Stichting. De Anne Frank Stichting beheert het Anne Frank Huis en brengt haar levensverhaal wereldwijd onder de aandacht ter bezinning op de gevaren van antisemitisme, racisme en discriminatie en het belang van vrijheid, gelijke rechten en democratie. De stichting stelt zich onder meer ten doel voorlichting te geven en educatieve activiteiten te verzorgen over discriminatie en mensenrechten, ter bevordering van het goed functioneren van een open, pluriforme, democratische samenleving. Een belangrijk doel van deze rapportage is input te leveren voor de educatieve activiteiten van de Anne Frank Stichting. Verder dient het als periodieke rapportage aan de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) en de Europese Unie (EU).
Fortuyns befaamde slogan ‘Ik zeg wat ik denk’ heeft de laatste jaren niet
alleen op grote schaal navolging gekregen, maar ook geleid tot felle discussies
over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting. Begin 2006, tijdens
de wereldwijde ophef over de Deense ‘Mohammed-cartoons’, pleitte vvd-
Kamerlid Ayaan Hirsi Ali voor ‘het recht op beledigen’.1 Een van de Deense
prenten was een afbeelding van de profeet Mohammed met een tulband in
de vorm van een bom met aangestoken lont. Deze spotprent kreeg in 2008
een hoofdrol in de film van Wilders, Fitna, die al evenzeer heeft geleid tot
verhitte discussies over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting. Dat
die grenzen opgeschoven zijn en dat er meer gezegd kan worden dan voorheen
lijkt wel duidelijk. Een treffende illustratie is de opschudding over de
politie-inval in mei 2008 bij een Nederlandse cartoontekenaar ‘Gregorius
Nekschot’ die jarenlang de islam op de korrel heeft genomen. De aanhouding
van de cartoonist, die ervan verdacht werd de discriminatieverboden
te hebben geschonden, wekte grote publieke en politieke verontwaardiging.
Spotprenten zouden moeten kunnen, zo werd alom betoogd, ongeacht
hun inhoud. De vraag waar de grenzen van vrije meningsuitingen dan
wel zouden moeten liggen, bleef op de achtergrond. Wel is in discussies
gedurende de laatste jaren steeds vaker betoogd dat de grens zou moeten
worden getrokken bij aanzetten tot geweld.
Maar, zo zeggen anderen, ook zonder aanzetten tot geweld kan grote
schade worden berokkend, want de verruimde uitingsvrijheden zijn van
invloed op het vóórkomen van intolerantie en discriminatie. Als argument
voor deze stellingname worden indicaties voor een tamelijk hoog niveau
van islamofobie in Nederland aangehaald. Uit enquêteonderzoek blijkt
dat meer dan de helft van de Nederlandse, niet-islamitische schoolgaande
veertien- tot zestienjarige jongeren negatief staan ten opzichte
van moslims.2 Als een van de oorzaken wordt negatieve beeldvorming
genoemd: ‘negatieve stereotypen van moslims en negatieve clichés van
de islam, negatieve berichten van ouders en de beste vriend of vriendin
over moslims en de islam, en de overtuiging dat moslims een bedreiging
vormen voor de veiligheid een belangrijk effect op de attitude’.
Lees verder in de monitor
Dit is het verslag van een onderzoek naar de identiteit van Lonsdale-jongeren in de gemeente Werkendam. Aanleiding tot dit onderzoek zijn de structurele klachten van discriminatie en extreemrechtse uitingen door jongeren uit deze gemeente. Het onderzoek is tot stand gekomen in samenwerking met Bureau Discriminatiezaken Midden en West Brabant en Palet, steunpunt voor multiculturele ontwikkeling in Noord-Brabant. In het onderzoek is getracht inzicht te krijgen in de identiteit van Lonsdale-jongeren. Identiteit wordt geconstrueerd op uiteenlopende manieren en door uiteenlopende betrokkenen. Het bestaat uit ascriptieve en zelfascriptieve aspecten, dat wil zeggen de identiteit die mensen respectievelijk aan anderen en aan zichzelf toekennen. In dit onderzoek zijn dan ook beide aspecten onderzocht. Hiervoor is een kwalitatief onderzoek uitgevoerd, waarbij gebruik is gemaakt van data-triangulatie. Data verkregen uit documenten, observaties en interviews zijn gecombineerd gebruikt om de centrale onderzoeksvraag te beantwoorden.
Er zijn in totaal 66 krantenartikelen geanalyseerd om te onderzoeken welk beeld kranten hebben van de identiteit van Lonsdale-jongeren. Hieruit is naar voren gekomen dat de kranten een stereotype beeld van Lonsdalers construeren, dat wordt aangepast in meer extreme of meer gematigde zin afhankelijk van de sociaal-maatschappelijke context. Het stereotype beeld is dat Lonsdale-jongeren negatieve denkbeelden hebben over allochtonen en dat ze zich door hen bedreigd voelen. Daarnaast worden de Lonsdalers extreemrechtse sympathieën en nationalistische gevoelens toegeschreven.
CIDI ontvangt ondermeer via Kafka zeven meldingen over een uitgebrachte Hitlergroet. De Regiopolitie Amsterdam-Amstelland meldt dat in mei een jongen de Hitlergroet brengt en daarbij “Heil” roept in de richting van het Anne Frank Huis. Dezelfde jongen brengt later (o.a. bij Homomonument, de Dam) wederom een aantal keer de Hitlergroet. De jongen maakt deel uit van een groep die als geheel wordt aangehouden. Op 4 mei wordt tijdens de dodenherdenking in een Fries dorp in een jongerencentrum “Heil Hitler” geroepen.
Lees verder in jaaroverzicht
De problematiek van racistische en extremistische uitingen onder jongeren heeft in het jaar 2004 en vooral na de moord op Theo van Gogh – 2 november 2004 – een hoge vlucht genomen. In de eerste maanden van 2005 hebben zogenoemde Lonsdalejongeren vrijwel dagelijks in de publicitaire belangstelling gestaan. Het gaat om een bekend doch in veel mindere mate gekend verschijnsel: op veel vragen naar aard, omvang en achtergronden moet men het antwoord schuldig blijven.
Over de benaming ‘Lonsdalejongeren’ is veel te doen geweest. Lonsdale is een Brits kledingmerk dat populair is onder gabbers, ook diegenen met een extreemrechtse, racistische oriëntatie. Deze gabbers plegen hun kledingmerken – niet alleen Lonsdale, maar ook Pitbull en Hooligan – vaak opzichtig dragen, zodat deze merken zijn gaan fungeren als een uiterlijk kenmerk van deze jongeren. Extreemrechtse, racistische gabbers zijn vervolgens kennelijk zo beeldbepalend geworden dat een omkering heeft plaatsgevonden: met ‘Lonsdalejongeren’ werden gaandeweg niet zozeer jongeren aangeduid die Lonsdale dragen, maar de extreemrechtse, racistische jongeren onder hen. Gelet op de ernst en de omvang van incidenten waarmee deze jongeren de aandacht trokken is de ‘besmetting’ wel te begrijpen. De bekende socioloog Goffman zou spreken van ‘een bedorven identiteit’. Hierdoor worden echter ook veel jongeren ten onrechte getroffen, om maar niet te spreken van het kledingmerk Lonsdale, dat niet verantwoordelijk kan worden gehouden voor ontsporingen van hen die Lonsdale dragen, waardoor het merk een negatief stigma heeft gekregen. Sommigen zijn van oordeel dat daarom op de benaming Lonsdalejongeren een taboe zou moeten rusten. Daar is wat voor te zeggen, maar negatieve beeldvorming is naar onze mening niet eenvoudigweg te beïnvloeden en te verhullen door er een andere naam aan te geven. Wij verwachten dat de benaming Lonsdalejongeren van beperkte duur zal zijn, al is nu niet te overzien wanneer de houdbaarheidsdatum precies zal zijn verstreken.
Lees verder in de monitor
5 januari – Melding via Kafka: In Wolvega brengt een 21-jarige man de Hitlergroet
naar twee passerende agenten. Hij krijgt een boete en zegt er spijt van te
hebben.
15 januari – Bij de voetbalwedstrijd Roda JC-Schalke 04 brengt een Duitse man
de Hitlergroet. Hij krijgt een boete van € 260.
maart – Melding via Kafka: Een inwoner van Zwolle brengt de Hitlergroet naar
politieagenten. Hij wordt daarvoor op 9 april 2004 veroordeeld.
mei-december – Melding bij ADB Den Haag, Kafka: Gedurende deze maanden
vier meldingen (Scheveningen, Duindorp, Lekstraat en Papendrecht) van stickers
met een mannetje dat een davidster in een prullenbak gooit. Tekst: ‘Verzet je
tegen de leugen’.
Lees verder in het jaaroverzicht
Met de Monitor racisme en extreem-rechts wordt beoogd uiteenlopende vormen van racisme, extreem-rechts en discriminatie — alsmede respons op deze verschijnselen — te volgen en daarover periodiek te rapporteren. Het initiatief tot dit onderzoeksproject is medio jaren negentig door de Leidse Universiteit genomen.
Sedert de vierde rapportage wordt het monitorproject gezamenlijk uitgevoerd door de Universiteit Leiden en de Anne Frank Stichting. Het nut van een periodieke monitorrapportage is divers. Er wordt op basis van een ‘vaste meetlat’ de balans opgemaakt van de belangrijkste uitingen en incidenten van rassendiscriminatie, racisme en rechts-extremisme, alsmede van de ontwikkeling van strategieën ter bestrijding. Door de rapportages worden politici, bestuurders en vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties in staat gesteld zich op de problematiek te bezinnen en tot oplossingsstrategieën te komen. De rapportages kunnen immers door hun systematische en periodieke karakter bijdragen aan accumulatie van kennis en inzicht. Er wordt tevens inzicht verkregen in ontwikkelingen die zich op langere termijn voordoen. Dat geldt niet alleen voor de achterliggende periode maar ook voor de toekomst. De monitor kan voorts bijdragen aan vroegtijdige onderkenning van relevante, nieuwe ontwikkelingen. Tot slot kan de rapportage dienstig zijn bij de beantwoording van de talloze praktische vragen over dit onderwerp die vanuit
binnen- of buitenland gesteld worden.
Lees verder in de monitor
Jaarlijks verschijnt de Monitor racisme en extreem-rechts van de Anne Frank Stichting en de Universiteit van Leiden. De rapporteurs Jaap van Donselaar en Peter Rodrigues constateren dat de hoeveelheid gewelddadige racistische incidenten in het jaar 2001 opmerkelijke is afgenomen: 317 gewelddadige incidenten in 2001 tegen 406 in 2000 en 345 in 1999. Cijfers over 2002 zijn in de genoemde monitor nog niet opgenomen. Het jaarverslag van de AIVD besteedt ook aandacht aan uitingen van extreemrechtse groeperingen in Nederland. De AIVD zegt hierover het volgende: ‘Extreemrechts draagt antidemocratische opvattingen uit en verzet zich tegen de instroom en integratie van allochtonen in de Nederlandse samenleving. Op dit moment moet extreem-rechts in Nederland niet in staat worden geacht het voortbestaan van de democratische rechtsorde in ernstige mate te bedreigen. Wel blijven extreemrechtse acties schadelijk voor de interetnische verhoudingen binnen de Nederlandse samenleving’.
Lees verder in het jaaroverzicht
In de vijfde rapportage Monitor racisme en extreem-rechts staan de jaren 2001 en – waar mogelijk – 2002 centraal. De aanslagen op de Verenigde Staten van 11 september 2001 en de moord op Pim Fortuyn op 6 mei 2002 zijn van grote invloed geweest op het totale beeld van deze verslagperiode. Beide gebeurtenissen hebben diepe sporen achtergelaten op de interetnische verhoudingen in Nederland. Deze sporen zijn terug te vinden in de vijfde rapportage. Het gaat om vragen als: stijgt of daalt het aantal racistische gewelddadigheden in Nederland? Welke extreem-rechtse politieke partijen zijn verdwenen en welke daarvoor in de plaats gekomen? Neemt het aantal discriminatiezaken dat bij het Openbaar Ministerie terechtkomt toe of af? En wat voor zaken worden daar aangebracht en in welke mate leiden die tot veroordelingen? Het initiatief tot het project Monitor racisme en extreem-rechts is medio jaren negentig door de Leidse Universiteit genomen. Het monitorproject wordt tegenwoordig gezamenlijk uitgevoerd door de Universiteit Leiden en de Anne Frank Stichting. Deze rapportage kwam tot stand met steun van de Directie Integratie en Coördinatie Minderhedenbeleid van het Ministerie van Justitie.
Lees verder in de monitor
Is er in ons land sprake van toenemend of afnemend racistisch geweld? Hoe is het gesteld met de tolerantie in Nederland? Heeft het lokale beleid tegen horecadiscriminatie succes of houdt het aantal klachten aan? Voor de beantwoording van dit soort vragen is het van groot belang dat er periodiek monitoronderzoek plaatsvindt naar de verschijningsvormen van rassendiscriminatie en extreem-rechts. Dit belang is medio jaren negentig door de Leidse Universiteit onderkend en aldaar is het project Monitor racisme en extreem-rechts ontwikkeld. Thans wordt het project uitgevoerd door de Leidse Universiteit in samenwerking met de Anne Frank Stichting en met steun van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Monitoronderzoek is inmiddels een internationaal erkend instrument voor het waarnemen van racisme en discriminatie, en het ontwikkelen van beleid hiertegen. In 1999 ging in Wenen het Europese Waarnemingscentrum tegen Racisme
en Xenofobie van start. Het Weense waarnemingscentrum tracht via nationale monitorcentra de ontwikkelingen in de Europese Unie te volgen en te analyseren. Het project Monitor racisme en extreem-rechts vormt een belangrijke bron voor toelevering van gegevens aan het Europese waarnemingscentrum. In de Europese richtlijn van 29 juni 2000 voor gelijke behandeling van personen op grond van ras of etnische afstamming is eveneens een monitorbepaling opgenomen: na de totstandkoming van de nationale regelgeving in (uiterlijk) 2003 dient met ingang van 2005 elke vijf jaar verslag gedaan te worden over de effectiviteit van deze nationale maatregelen.
Lees verder in de monitor
In de kaart van extreem-rechts in Nederland is in vergelijking met 1999 niet veel
veranderd. De wereld van extreem-rechts is verdeeld in politieke partijen,
organisaties en groeperingen.
Partijen zijn de Centrumdemocraten, de Nieuwe Nationale Partij (NNP) en het
Nederlands Blok. De NNP is het meest actief en probeert met ‘nette’ slogans
aanwas te vinden. De NNP ontstond toen na de scheuring binnen CP’86
extreem-rechts uiteen dreigde te vallen.
Organisaties zijn Voorpost en het Landelijk Actieplatform voor Nationalistische
Studenten (LANS). In Voorpost zijn vooral ex-leden van CP’86, zoals Marcel
Ruter, Tim Mudde, Marc de Boer en Marc Hoogstra, actief. CP’86 werd in 1998
verboden.
Neo-nazi groepen zijn het Actiefront Nationale Socialisten (ANS), de
Fundamentalistische Arbeiderspartij (FAP) en de Nederlandse Volks Unie (NVU,
het Nationaal Offensief en de nieuwe loot aan de stam: het Stormfront. Het
Nationaal Offensief bestaat overigens nauwelijks nog. De meest bekende neonazi
in Nederland is nog steeds Constant Kusters.
Lees verder in het jaaroverzicht
2.1 Extreem rechts
In Nederland kunnen twee extreem rechtse fenomenen worden onderscheiden. Ten eerste is er het zogenaamde ‘burgerlijk extreem rechts’, waarvan de vertegenwoordigers ultra-nationalistische en op zijn minst xenofobe ideeën prediken.
Van een andere orde zijn de radicalere ‘neonazistische’ groeperingen, die onversneden anti-democratische en racistische opvattingen huldigen. Tussen beide richtingen vindt overigens soms een zekere vorm van kruisbestuiving plaats.
Extreem rechtse groeperingen van de eerste categorie hebben in het afgelopen jaar geen kans gezien om op het politieke toneel terug te keren. Bij de tussentijdse gemeenteraadsverkiezingen in Utrecht verloor het Nederlands Blok zijn enige zetel, waardoor extreem rechts de laatste vertegenwoordiger in een gekozen orgaan verloor. De verschillende partijen zijn zich in het afgelopen jaar echter al wel gaan warmlopen
voor de gemeenteraads- en parlementsverkiezingen van 2002 en trachten hun gedachtegoed meer te profileren. De Centrumdemocraten (CD) hebben daarbij vooral getracht op lokaal niveau invloed te vergaren. Hierbij speelden zij in op plaatselijk ongenoegen met het overheidsbeleid door tendentieuze brieven aan willekeurige burgers te sturen.
Lees verder in het jaarverslag
The Extreme Right has always been weak and fragmented in the Netherlands. It lacked an
ideological tradition as well as a solid social base. A landowning aristocracy no longer played
a significant role in Dutch politics in the nineteenth century – power had shifted to a patrician
bourgeoisie already in the Dutch Republic (1588-1795). Moreover, the Dutch did not have to
deal with a national question that could have given rise to a nationalist movement with
extremist tendencies. It is true, reactionary anti-democratic forces did emerge in the late
nineteenth century, but they were divided between Liberal, Catholic and Calvinist parties.
Only has survived until today, the Reformed State Party (Staatkundig Gereformeerde Partij ,
SGP). This party has come to accept democracy in practice, but not in theory. It would like to
replace universal suffrage by ‘organic suffrage’, i.e. give the right to vote only to (male)
heads of households.3 However, it is not a nationalist, racist or xenophobic party.4 Since 1925
it has occupied two or three seats in parliament.
Extreem-rechts werd in de verkiezingen van 1998 vrijwel volledig weggevaagd.
Na de gemeenteraadsverkiezingen blijkt extreem-rechts nog 2 van de 88 zetels
te hebben behouden: 1 voor de CD in Rotterdam-Schiedam en 1 voor het
Nederlands Blok in Utrecht. Bij de parlementsverkiezingen van mei verliest de
enige vertegenwoordiger van extreem-rechts de Centrum Democraten zijn drie
zetels. Dit neemt niet weg dat alle extreem-rechtse organisaties genoemd in het
overzicht van 1998 nog steeds bestaan en – de een meer dan de ander – actief
zijn, uitgezonderd CP’86 dat in november 1998 werd verboden.
Dr. J. van Donselaar gaat in zijn derde monitorrapport dat deze maand verschijnt
uitgebreid in op de kaart van extreem-rechts in Nederland. Extreem-rechtse
partijen zijn de Centrumdemocraten, de Nieuwe Nationale Partij (NNP) en het
Nederlands Blok, De CD nam in 1999 aan de Europese verkiezingen deel met
een gecombineerde lijst: de CD/Conservatieve Democraten. De Conservatieve
Democraten was een poging van CD-leider Janmaat om onder een nieuwe naam
de CD weer nieuw leven in te blazen. De NNP probeert met ‘nette’ extreemrechtse
slogans het extreem-rechtse kader onder zich te verenigen. De NNP
ontstond toen na de scheuring binnen CP’86 extreem-rechts uiteen dreigde te
vallen.
Lees verder in het jaaroverzicht
2.1 Extreem rechts
Extreem rechts heeft zich niet kunnen revancheren voor de grote verkiezingsnederlagen van 1998. Bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten in maart deden de Centrum-Democraten (CD) mee in Zuid-Holland en Noord-Holland, terwijl in Utrecht het Nederlands Blok deelnam. Voor beide partijen was geen zetel weggelegd. De CD trachtte overigens, evenals een nieuwe extreem-rechtse splintergroepering, de Nieuwe Nationale Partij (NNP), garen te spinnen bij de gebeurtenissen in het Friese Kollum (de moord op een jonge inwoonster van Kollum en de nasleep ervan). Door te ageren tegen het Nederlandse asielbeleid wilden zowel CD als NNP hun gedachtegoed verbreiden, waarbij zij in Kollum trachtten in te spelen op het lokale verzet onder de bevolking tegen de vestiging van een asielzoekerscentrum.
De Nederlandse Volksunie (NVU) trad meer internationaal naar buiten. Zij heeft in 1999 regelmatig deelgenomen aan demonstraties en manifestaties van geestverwanten in België en Duitsland. Duitse neo-nazi’s waren op hun beurt te gast bij een mars van de NVU in Valkenburg, waar de sterfdag van Rudolf Hess werd herdacht.
Lees verder in het jaarverslag
De extreem-rechtse partijen verliezen bij de gemeenteraadsverkiezingen van
maart 1998 vrijwel al hun zetels. In Rotterdam behoudt de CD 1 zetel en in
Utrecht gaat er één zetel naar het Nederlands Blok. De Centrumdemocraten
doen in 25 gemeenten mee aan de gemeenteraadsverkiezingen. In 1994 deed
de CD in 45 gemeenten mee en haalde toen 77 zetels. Deze zetels werden niet
allemaal bezet; bovendien verloor in die periode de CD ook zetels doordat leden
overstapten naar andere partijen of een eigen fractie oprichtten.
Hoewel de politieke kracht van extreem-rechts verwaarloosbaar is, doen
verschillende leden van de partijen ook in 1977 van zich spreken. Nog steeds
zijn het vooral de buitenlanders die het moeten ontgelden. Sporadisch worden er
antisemitische uitlatingen gedaan. Omdat extreem-rechts het nazi-gedachtegoed
wil uitdragen, is een aantal zaken hieronder toch opgenomen.
Verontrustend is het gebruik van internet door extreem-rechtse groeperingen in
het buitenland. In Nederland zijn racistische uitlatingen weliswaar verboden,
maar zolang dat in andere landen niet ook het geval is, valt er moeilijk tegen
buitenlandse sites, waarop buitenlandse racisten hun ‘materiaal’ aanbieden, op
te treden.
Eén van de personen uit deze hoek die geen blad voor de mond neemt, is
Constant Kusters. CIDI zet een aantal strafzaken tegen hem in gang.
Lees verder in het jaarrapport
Dit is het eerste verslag van het project Monitor racisme en extreem-rechts dat is uitgevoerd in opdracht van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Onder ‘racisme’ worden hier ook verstaan: antisemitisme, rasvooroordeel, vreemdelingenhaat, xenofobie en rasdiscriminatie. De monitorwerkzaamheden zijn niet uitsluitend gericht op uitingen van racisme, maar tevens op de bestrijding van deze verschijnselen.
Het project heeft twee doelstellingen:
1. permanente monitoring van racisme en racismebestrijding
2. een periodieke rapportage over de belangrijkste bevindingen
Het nut van periodieke rapportage is velerlei. Jaarlijks wordt op basis van een vast stramien de balans opgemaakt van de belangrijkste uitingen van racisme en rechtsextremisme, alsmede van de ontwikkeling van strategieën ter bestrijding. De rapportages kunnen door hun systematische en periodieke karakter bijdragen aan accumulatie van kennis en inzichten. Er wordt inzicht verkregen in ontwikkelingen die zich op langere termijn voordoen. Dat geldt niet alleen de achterliggende periode maar ook de toekomst.
De monitor kan bijdragen aan vroegtijdige onderkenning van relevante, nieuwe ontwikkelingen.
De algemene vraagstelling luidt:
1. hoe hebben uitingen van (racistisch) rechts-extremisme zich (in Nederland) ontwikkeld?
2. welke patronen van respons zijn er geweest?
Lees verder in de monitor
Beschrijvingen van MIVD over een onder meer beroeps militair uit Zwolle uit Jongeren Front Nederland hoek, die aandacht trok vanwege het plegen van openlijk geweld.
Op blz 27 t/m 32 een artikel over rechtsextremisme in het leger uit ‘Twintig’
Op blz 33 een CD pamflet
Over een JFN militair: “Betrokkene is woonachtig bij zijn ouders op voornoemd adres. Hij beschikt over een eigen kamer met daarin een bar met veel flessen en glazen. In die kamer hangt een foto met daarop afgebeeld een groepje personen, waarvan drie daarvan de “Hitlergroet” brengen. Omtrent die foto verklaarde hij dat daarop vrienden stonden afgebeeld uit het jongerencentrum “Westervolkshuis”, gelegen aan de Roemer Visscherstraat (Spangen) te Rotterdam. Hij verklaarde vervolgens lid te zijn van het Jongeren Front Nederland, waarvoor hij een jaarlijkse kontributie betaalt van f40,- Hij betaalt deze kontributie kontant aan een voor hem beekend persoon, waarvan hij de naam niet wilde noemen.”
Met dank aan Stichting Argus en Buro Jansen & Janssen voor het openbaar maken van dit stuk
Proces verbaal van MIVD betreffende verschillende zaken rond het Jongeren Front Nederland.
Met dank aan Stichting Argus en Buro Jansen & Janssen voor het openbaar maken van deze documenten.