De AVD splitst zich in oktober 2002 van de LPF af. Het grote struikelblok voor de AVD’ers is het gebrek aan inspraak en democratie binnen de LPF. In tegenstelling tot Winny de Jong en haar Conservatieven.nl ontbreekt het de AVD echter aan een opvallend boegbeeld. Mede hierdoor krijgt het partijtje amper publiciteit en haalt het… Lees verder
De strategie die Voorpost volgt in haar poging om een serieuze kracht op het politieke speelveld in Nederland te worden is de afgelopen twee jaar voldoende door ons belicht in deze Nieuwsbrief, in de Alert! en op Internet: verbreding door middel van intellectualisering, ideologisering en het contacten leggen met gelijkgestemden. Sinds dit voorjaar lijkt de… Lees verder
Op de lijst staan twaalf kandidaten waarvan de meesten al langer bij de CD rondlopen. Opmerkelijk is dat het huidige Statenlid Wim Elsthout uit Haarlem op de tweede plek staat. De regio Kennemerland is het sterkst vertegenwoordigt op de lijst. Dit heeft ongetwijfeld iets te maken met het succes van de kring Haarlem. Uit Haarlem… Lees verder
Wim Elsthout, de kroonprins van Hans Janmaat, loopt al heel wat jaartjes mee bij de CD. Zo af en toe figureert hij in de ‘flitsende’ verkiezingsspotjes en in december 1997 wordt hij het derde parlementslid van de CD nadat Cor Zonneveld is overleden. Achter de schermen is hij erg actief voor de CD. Hij zit… Lees verder
In het huidige politieke klimaat wordt het fascisme er steeds vaker bijgehaald. Maar wat is fascisme? En wanneer is een historische vergelijking zinvol? NSB-kenner Robin te Slaa legt uit.
Doe de zoveelste anti-Joodse uiting uit FvD-kring nu eens niet af als provocatie. Het gaat hier om diepgeworteld en structureel antisemitisme in de ideologie van Forum, stellen Leo Lucassen en Bart Wallet.
Julien Rochedy, vriend van (voormalig) FvD-coryfeeën Thierry Baudet en Eva Vlaardingerbroek, heeft wegens ‘bedreigende reputatieschade’ aangifte gedaan tegen Nederlandse twitteraars.
Forum voor Democratie daalt in de peilingen, de positie van leider Thierry Baudet staat onder druk. Voor hun boek Mijn meningen zijn feiten spraken Harm Ede Botje en Mischa Cohen met vriend en vijand over de controversiële partijleider. Hans Wiegel: ‘Baudet is geen politicus.’
In Hongarije vinden radicaal-rechtse nationalistische denkers hun toevluchtsoord. Het land wordt gezien als ‘een interessant experiment’ omdat het ruimte biedt aan de ‘opleving van bepaalde traditionele waarden en denkgoed’. Premier Viktor Orbán geldt als inspirerend voorbeeld.
Je begon zo goed, met een frisse club op het oog zo nette mensen. Niet dat verkrampte, verongelijkte, anti-intellectuele dat de PVV kenmerkt, maar goedgeklede, goedgebekte en veelal jonge, positief ingestelde patriotten.
WHEN DONALD TRUMP claimed his administration would be “designating ANTIFA as a Terrorist Organization [sic]” the day before threatening to send the military to quell nationwide protests against racist police violence earlier this summer, he found a notable voice of support in Thierry Baudet, leader of the Dutch far-right party Forum for Democracy (FvD).
Amsterdam – Blond, jong, knap, afgestudeerd jurist en straks doctor in de rechtsfilosofie. Hield ze voor Forum voor Democratie een politiek praatje, had ze er – als mikpunt van linkse opiniemakers – subiet een paar titels bij: Arisch prinsesje, Dienstmaagd van radicaal rechts, Wit-nationalist. Het overkwam de dochter van twee muziekkopstukken. Hoogste tijd voor antwoord op de vraag: wie is deze Eva Vlaardingerbroek (23)?
Het is zover, zegt de wereldvermaarde politieke wetenschapper Cas Mudde (52): radicaal rechts is compleet mainstream geworden. Een gesprek over hoe dat zover is gekomen, en waar we nu staan – van xenofobie tot seksisme. ‘Mensen zoals Thierry Baudet willen een taboebreker zijn, dat getuigt zogezegd van lef.’
Een half jaar, langer is het niet geleden. Op 20 maart werd het Forum voor Democratie de grootste partij bij de Provinciale Statenverkiezingen en meldde Thierry Baudet dat hij ‘naar het front was geroepen’ om het land, zo niet de hele westerse beschaving te redden.
De telefoon wordt nooit opgenomen, oud-Kamerleden verdampen en debat binnen de partij is er sowieso niet. Wel zijn er echte kiezers. Maar die maakt het niet uit welke partij hun frustratie verwoordt. Bestaat de PVV eigenlijk wel?
Negen van de tien afsplitsingen van politieke partijen beleven een roemloos einde. En politieke wetenschappers plús opiniepeiler Maurice de Hond twijfelen sterk of ‘het gat op rechts’ waar Henk Otten en zijn medestanders zich op richten, bestaat. Zijn slaagkansen om Forum voor Democratie electoraal ‘leeg te zuigen’, lijken beperkt.
Christelijk conservatisme. Forum voor Democratie (FVD) heeft onder Baudet een „boreale en religieuze kant” gekregen, stelt mede-oprichter Henk Otten, vorige week uit de partij gezet. Vast staat dat FVD aantrekkelijke kanten heeft voor christelijk rechts, dat zich óók zorgen maakt over de teloorgang van christelijke waarden. Komt het tot een alliantie tussen FVD en SGP?
Deze maand zijn de Europese Parlementsverkiezingen. In heel wat Europese landen groeit extreemrechts en die trend zou zich kunnen voortzetten in het Europees Parlement. Een overzicht van de landen met de opvallendste ruk naar rechts.
Sociale media. – Na een stommiteit op Twitter (iets met ‘boreaal’ en ‘Mengele’) kwam
Hij is de rijzende ster op de rechtervleugel van rechts Nederland. Zijn partij staat op het punt schijnbaar vanuit het niets de grootste partij in de Eerste Kamer te worden, met dertien zetels. In de nasleep van de Provinciale Statenverkiezingen gaat het vooral over één vraag: hoe rechts is Thierry Baudet eigenlijk?
Sommige stemmers op Forum voor Democratie hadden het lastig bij de moeilijke woorden in de speech van Thierry Baudet. (Klik op link 18:30 – 19:00 en luister dan vooral vanaf zes en halve minuut).
Racisme – Politici als Baudet en Wilders moeten niet flirten met racistische theorieën. Zo voeden zij gewelddadige extremisten, betoogt
As voters in the Netherlands gear up for local elections, to be held across the country on March 21, the old adage that all politics are local is being turned on its head. For the Dutch, the opposite is equally true: Local politics are national. Since all cities and towns vote on the same day, prominent national politicians intrude, elevating mundane local elections that used to center on debates about bicycle paths and garbage collection into a national spectacle.
Op 18 maart zal er in Amsterdam een demonstratie plaatsvinden tegen de opkomst van extreem-rechtse partijen tijdens de Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen. Eind januari verstuurde het Forum voor Democratie een tweet, waarin ze linkse partijen verweten het debat uit de weg te gaan en een extreem-links monsterverbond te sluiten met onder andere antifascisten (Antifa).1 Na een publiek debat van enkele dagen besloten verschillende partijen zich terug te trekken uit het initiatief.
Het was echter de Partij voor de Dieren die dat besluit als eerste nam. De Amsterdamse lijsttrekker Johnas van Lammeren tweette dat de PvdD tegen racisme is, maar niet zal demonstreren tegen legitieme democratische partijen.2
Dat Thierry Baudet graag flirt met radicaal rechts, is inmiddels geen geheim meer. Wat wij nog niet wisten is dat de populaire politicus twee keer Jean-Marie Le Pen bezocht en dat er opvallende ideologische overeenkomsten tussen hen bestaan.
Thierry Baudet sprak in oktober vijf uur met Jared Taylor, een racistische intellectuele inspirator van de Amerikaanse Alt-right-beweging. Baudet beweert racistische denkbeelden te verwerpen, maar de ontmoeting past in een jarenlang patroon.
De Franse rechterlijke macht heeft Jean-Marie Le Pen, de voormalig leider van de radicaal-rechtse partij Front National, niet beknot in zijn vrijheid van meningsuiting. Dat heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens donderdag geoordeeld. Le Pen had een zaak aangespannen tegen zijn veroordeling wegens Holocaustontkenning door een Franse rechtbank.
Tijd voor taart bij de PVV, de partij viert vandaag zijn tiende verjaardag. Meermaals werd het politieke einde van Geert Wilders voorspeld, maar zijn partij bleef altijd overeind. En dat zal over 10 jaar nog zo zijn, voorspellen mede- en tegenstanders in de politiek. ‘Hij móet wel doorgaan.’
Op vrijdag 29 mei van dit jaar diende een grote groep Europarlementariërs een ontwerpresolutie in. Op basis van artikel 133 van het reglement van het Europees Parlement wilde de groep de discriminatie van niet-fractiegebonden Europarlementariërs aan de orde stellen. De resolutie werd mede ondertekend door Marcel de Graaff, Vicky Maeijer en Olaf Stuger, de op dat moment niet-fractiegebonden Europarlementariërs van de PVV.
This thesis concerns the international contacts of the Centrumdemocraten and how the leader of the radical right party influenced the international contacts. I thought of the topic due to my interest in political leadership and the radical right. I had read a lot about the international contacts of the current day radical right and was wondering if the radical right formed a transnational network in the past. This precise topic was not one I had looked into during my bachelor’s and master’s degree. I did study a wide breadth of topics. This included courses on neoliberalism, energy transitions, in and out groups in societies, formations of states and political leadership. However political leadership and the radical right have been the most interesting topics to me.
Voor u ligt de actualisering van de ‘factsheet extreemrechts in Nederlandse gemeentes’ uit oktober 2018, waarin een actueel beeld wordt geschetst van de in Nederland actieve extreemrechtse organisaties. Deze factsheet moet inzicht geven in de omvang, regionale spreiding, betekenis en betrokkenheid bij geweldsincidenten van de verschillende extreemrechtse organisaties in Nederland.
De samenstelling van de lijst met organisaties en de gepresenteerde feiten over deze organisaties zijn verzameld in het kader van het Monitorproject Racisme, Antisemitisme en Extreemrechts Geweld in Nederland.
In het rapport ‘Monitor Moslim Discriminatie’ brengt Dr. Ineke van der Valk gegevens bijeen over de stand van zaken rond islamofobie en de discriminatie van moslims. Het aantal meldingen bij antidiscriminatie voorzieningen en de politie is laag, er verschijnen weinig berichten over in de media maar onderzoek naar discriminatie van moslims toont hoge waarden van zowel ervaren discriminatie als objectief gemeten discriminatie door de jaren heen.
Ineke van der Valk maakte voor het onderzoek gebruik van nationaal en internationaal onderzoek, data van antidiscriminatie-organisaties en uitkomsten van eigen empirisch onderzoek. Met name discriminatoire incidenten bij moskeeën en de situatie in het middelbaar onderwijs stonden in het onderzoek centraal.
– CIDI registreerde 147 antisemitische incidenten in 2013 tegen 114 in 2012
– Het totale aantal gemelde incidenten is gestegen met 33 incidenten
– Fysiek geweld en bedreiging daalden samen van 6 naar 4 incidenten
– Scheldpartijen en lastigvallen op straat zijn ten opzichte van 2012 met 50%
gestegen, dit aantal incidenten steeg van 14 in 2012, naar 21 incidenten in 2013.
– Incidenten met bekenden (buren, collega’s, medeleerlingen) stegen van 16
incidenten in 2012 naar 27 in 2013. De stijging in de categorieën werk (+5) en school
(+6) verklaart de toename.
– Alle soorten ‘Real Life’-incidenten samen stegen van 35 in 2012 naar 42 in 2013.
– Schriftelijke uitingen zijn ten opzichte van 2012 met ruim 30% gestegen van 44
uitlatingen in 2012 naar 60 uitlatingen in 2013. Deze stijging is deels veroorzaakt
door de stijging in gemelde uitingen op Twitter.
– Het aantal vernielingen en bekladdingen van zowel Joodse als overige doelen is
afgenomen van 14 incidenten in 2012 naar 10 in 2013.
– Het aantal incidenten in de categorie sport nam dit jaar af van 13 in 2012 naar 6
incidenten in 2013.
Lees verder in de monitor
Issues of immigration and the integration of foreigners have become topics of heated debate in the public and political arena in modern European democracies. According to Koopmans and colleagues (2005: 3) ‘immigration and ethnic relations (…) constitute since the early 1990s the most prominent and controversial fields of political contention in West European polities’. Parallel to this development, support for anti-immigration parties has increased in several Western European countries. Examples are the French National Front, the Austrian Freedom Party and the Flemish Bloc (since 2004 Flemish Interest) in Belgium. The Netherlands is an interesting case in the European context, because the right-wing populist challenge was rather ‘slow in coming’ (Kriesi et al. 2006: 163). A significant electoral performance of the far-right did not take place until 2002 and it had also failed to make any significant impact on the public debate until relatively recently. The Netherlands was therefore for long considered a ‘deviant case’ (Rydgren and Van Holsteyn 2004), just like for example Sweden, as the country met most conditions that according to established theories explain the emergence of far-right parties elsewhere, but these parties still remained relatively unsuccessful.
Dienen politici zich voor hun uitspraken over etnische of religieuze
minderheidsgroepen voor de rechter te verantwoorden? Of dient deze
verantwoording zich uitsluitend in het publieke debat te voltrekken?
Deze vraag kan ook worden opgeworpen voor tekenaars van spotprenten,
columnisten of cabaretiers. Het gaat hier om een belangrijke maatschappelijke
kwestie: waar eindigt de grens van de vrije meningsuiting
en begint die van het verbod op discriminatie?
Die grens is niet statisch, maar afhankelijk van tijd, plaats en omstandigheden.
In Nederland speelt deze botsing van grondrechten nadrukkelijk
bij de juridische vervolging van pvv-voorman Geert Wilders. Begin
2010 is die vervolging door het Gerechtshof Amsterdam bevolen. De
rechtszaak is van groot belang voor het vaststellen van de grens tussen
beide grondrechten in Nederland, maar is niet allesbepalend. Eveneens
speelt mee dat Nederland zich aan internationale mensenrechtenverdragen
heeft gecommitteerd en zich dient te houden aan het Grondrechtenhandvest
van de Europese Unie.
Verwant aan deze discussie is het zoeken naar en vaststellen van de
grens tussen slachtoffer en dader bij incidenten waarin racisme of discriminatie
een rol speelt. In de praktijk van alledag blijkt rolwisseling
gemakkelijk te kunnen plaatsvinden. Moslims kunnen slachtoffer zijn
van islamofoob geweld, maar radicale moslims kunnen tevens dader zijn
van terroristische misdrijven. Soms plegen extreemrechtse jongeren geweld,
doordat zij vroeger slachtoffer zijn geweest van allochtoon geweld.
In het eerdergenoemde voorbeeld van Geert Wilders geldt deze dubbele
rol in het bijzonder. Als verdachte van onder meer haatzaaien tegen moslims
is hij tevens slachtoffer van bedreigingen tegen zijn persoon die een
al jarenlang durende 24-uursbeveiliging noodzakelijk maken.
Lees verder in de monitor
Fortuyns befaamde slogan ‘Ik zeg wat ik denk’ heeft de laatste jaren niet
alleen op grote schaal navolging gekregen, maar ook geleid tot felle discussies
over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting. Begin 2006, tijdens
de wereldwijde ophef over de Deense ‘Mohammed-cartoons’, pleitte vvd-
Kamerlid Ayaan Hirsi Ali voor ‘het recht op beledigen’.1 Een van de Deense
prenten was een afbeelding van de profeet Mohammed met een tulband in
de vorm van een bom met aangestoken lont. Deze spotprent kreeg in 2008
een hoofdrol in de film van Wilders, Fitna, die al evenzeer heeft geleid tot
verhitte discussies over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting. Dat
die grenzen opgeschoven zijn en dat er meer gezegd kan worden dan voorheen
lijkt wel duidelijk. Een treffende illustratie is de opschudding over de
politie-inval in mei 2008 bij een Nederlandse cartoontekenaar ‘Gregorius
Nekschot’ die jarenlang de islam op de korrel heeft genomen. De aanhouding
van de cartoonist, die ervan verdacht werd de discriminatieverboden
te hebben geschonden, wekte grote publieke en politieke verontwaardiging.
Spotprenten zouden moeten kunnen, zo werd alom betoogd, ongeacht
hun inhoud. De vraag waar de grenzen van vrije meningsuitingen dan
wel zouden moeten liggen, bleef op de achtergrond. Wel is in discussies
gedurende de laatste jaren steeds vaker betoogd dat de grens zou moeten
worden getrokken bij aanzetten tot geweld.
Maar, zo zeggen anderen, ook zonder aanzetten tot geweld kan grote
schade worden berokkend, want de verruimde uitingsvrijheden zijn van
invloed op het vóórkomen van intolerantie en discriminatie. Als argument
voor deze stellingname worden indicaties voor een tamelijk hoog niveau
van islamofobie in Nederland aangehaald. Uit enquêteonderzoek blijkt
dat meer dan de helft van de Nederlandse, niet-islamitische schoolgaande
veertien- tot zestienjarige jongeren negatief staan ten opzichte
van moslims.2 Als een van de oorzaken wordt negatieve beeldvorming
genoemd: ‘negatieve stereotypen van moslims en negatieve clichés van
de islam, negatieve berichten van ouders en de beste vriend of vriendin
over moslims en de islam, en de overtuiging dat moslims een bedreiging
vormen voor de veiligheid een belangrijk effect op de attitude’.
Lees verder in de monitor
With extreme right parties in government in Austria and Italy, and Jean-Marie Le Pen contesting the run-off in the 2002 presidential elections in France, few people will dispute their continuing relevance in the politics of Western Europe. Indeed, ever since the first small electoral successes of parties like the Centrumpartij in the Netherlands or the Front National in France in the early 1980s, the extreme right has been the most discussed group of parties both in and outside of the scholarly community. Thousands of newspaper articles and hundreds of pieces of scholarly work have been devoted to extreme right parties, predominantly describing their history, leaders or electoral successes, as well as proclaiming their danger. Remarkably little serious attention has been devoted to their ideology, however. This aspect of the extreme right has been considered to be known to everyone. The few scholars that did devote attention to the ideology of the contemporary extreme right parties have primarily been concerned with pointing out similarities with the fascist and National Socialist ideologies of the pre-war period. If the similarities were not found, this was often taken as ‘proof ’ that the extreme right hides its (true) ideologies, rather than as a motivation to look in a different direction.
Dit is de tweede rapportage van het project Monitor racisme en extreem-rechts, dat wordt uitgevoerd in opdracht van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Het monitor-project heeft twee centrale doelstellingen:
1. monitor racisme en extreem-rechts: het waarnemen van deze verschijnselen in Nederland, alsmede van de overheidsrespons op deze verschijnselen; periodieke rapportage, op twee manieren:
(a) ‘generale rapportage’: een algemene rapportage aan de hand van een vast stramien;
(b) een ‘verdiepingsslag’: rapportage waarin een speciaal onderwerp wordt belicht.
2. De periodiciteit van het project houdt in dat in het ene jaar een generale rapportage verschijnt en in het andere een ‘verdiepingsslag’. De eerste rapportage van 1997 was een generale, waarin het gaat om een breed beeld van de verschijnselen racisme en extreem-rechts in Nederland, alsmede van overheidsreacties daarop. Ook die van het komende jaar (1999) zal een generale rapportage zijn. Deze voorliggende tweede rapportage is gewijd aan een ‘speciaal’ onderwerp: de relatie tussen enerzijds de media en anderzijds racisme en extreemrechts.
Lees verder in de monitor
RECHTS-EXTREMISME
Het congres der Nederlandse Volksunie op 23 februari 1985 heeft te Antwerpen het jaarlijkse congres van de Nederlandse Volksunie (NVU) plaatsgevonden. Naast leden van de
NVU waren afgevaardigden aanwezig van andere rechtse groeperingen, zoals de Odalgroep, Voorpost, de orde van de Eeuwige Wederkeer en de groep rond het blad Euro-forum.Verder waren er vertegenwoordigers van de Belgische Parti Europeen en van het National Front uit Engeland. In en rond hotel “Scheldehof”, waar het congres werd gehouden, functioneerde een ordedienst ter beveiliging.
In zijn openingswoord besteedde NVU-secretaris Et W nogal wat aandacht aan de last die de NVU ondervindt van anti-fascistische organisaties. Zelfs moest om die reden het congres in Antwerpen gehouden worden. In Noord-Nederland konden dergelijke bijeenkomsten niet meer georganiseerd worden. Ook de leider van het Nationaal Jeugd Front (NJF), Rudy m: , besteedde enige woorden aan het optreden van anti-fascisten. Door hen uitgelokte ordeverstoringen leverden naar zijn oordeel bij enkele gelegenheden veel nuttige publiciteit op. De jeugdfrontleider kondigde nieuwe acties in de nabije toekomst aan en verklaarde “vandaag nog te marcheren met tientallen, morgen met honderden. Dan veegt het anti-fascisten front niet ons, maar wij het anti-fascisten front van de straat”.
Lees verder in het kwartaalbericht
Mede mogelijk gemaakt door Stichting Argus en Buro Jansen & Janssen