Wim Elsthout

Wim Elsthout, de kroonprins van Hans Janmaat, loopt al heel wat jaartjes mee bij de CD. Zo af en toe figureert hij in de ‘flitsende’ verkiezingsspotjes en in december 1997 wordt hij het derde parlementslid van de CD nadat Cor Zonneveld is overleden. Achter de schermen is hij erg actief voor de CD. Hij zit in het hoofdbestuur en heeft de bloeiende Haarlemse kring opgezet.

Elsthout op een demonstratie van de CD/CP'86 in Zwolle in februari 1996. Rechts van hem Peter van Egmond die ook actief is in de Haarlemse CD-kring.
Elsthout op een demonstratie van de CD/CP'86 in Zwolle in februari 1996. Rechts van hem Peter van Egmond die ook actief is in de Haarlemse CD-kring.

Willem Elsthout wordt op 6 juni 1963 in Eindhoven geboren. Zijn schoolcarrière is weinig succesvol en hij behaalt geen enkel diploma. Al in 1980 wordt de zeventienjarige Wim lid van de dan nog maar net opgerichte Centrumpartij (CP) en wordt vrijwel direct actief. Zo wordt hij in 1983 in Rotterdam gesignaleerd bij het verspreiden van folders.

Januari 1984 wordt hij benoemd tot penningmeester van de CP-kring Haarlem. Anderhalve maand later bezoekt hij een bestuursvergadering van de CP-jongerenclub, de Jonge Geuzen, en wordt hij ook hiervan bestuurslid.

In 1984 scheurt de CP en wordt de CD opgericht. Elsthout kiest partij voor de CP. Op 29 maart 1986 is hij aanwezig bij een lijmpoging van de CD en CP in Kedichem, die door anti-fascisten wordt verstoord. De lijmpoging mislukt. In hetzelfde jaar beginnen zijn pogingen om verkozen te worden tot volksvertegenwoordiger; hij wordt lijsttrekker voor de CP bij de gemeenteraadsverkiezingen in Haarlem. Hij wordt niet verkozen en sluit zich aan bij de Centrum Democraten (CD) van Hans Janmaat.

Hondenpoep

In 1987 krijgt Elsthout landelijke bekendheid. Op 4 juni schrikt hij de lezers van het Haarlems Dagblad op met een ingezonden brief waarin hij klaagt over de hondenbelasting. Hij zegt hierin bang te zijn dat de opbrengst van deze belasting bij anti-fascisten terecht komt, en stelt voor Turken en Marokkanen de hondenpoep op te laten ruimen omdat ze hier immers voor het vuile werk zijn gekomen. Na enig geharrewar bij justitie wordt hij hiervoor veroordeeld tot 500 gulden schadevergoeding aan een Turkse Stichting en twee weken voorwaardelijke celstraf. Elsthout gaat met behulp van de beruchte extreem-rechtse advocaat mr. L. van Heijningen in beroep en in cassatie, maar het vonnis blijft tot aan de Hoge Raad ongewijzigd.

In 1987 wordt Elsthout voorzitter van de kring Haarlem en in 1988 voorzitter van een fusiecommissie van de CD. In april 1988 is hij leider van een CD-delegatie die afgevaardigd wordt naar een internationaal congres in Frankrijk van de jongerenorganisatie van het Front National van Le Pen. Tegenover Vrij Nederland zegt hij hierover: ‘Le Pen sprak er ook, fantastisch!’. Op 21 maart 1989 wordt Elsthout als penningmeester officieel lid van het landelijke CD-bestuur en is vanaf dan zeer regelmatig spreker op vergaderingen en bijeenkomsten van zijn partij.

Inmiddels doet Elsthout een gooi naar een zetel in zowel de Provinciale Staten (1987), als de Tweede Kamer (1989), als het Europees Parlement (1989). Dit alles echter zonder succes. Elsthout geeft het echter niet op: in 1990 wordt hij uiteindelijk in de Haarlemse gemeenteraad gekozen, en een jaar later ook in de Provinciale Staten van Noord Holland. In beide organen heeft hij, na herverkiezing, nog steeds zitting. Vanwege het recente verkiezingsdebacle zal hij de Haarlemse gemeenteraad binnenkort verlaten.

Omstreeks 1989 wordt hij door Richard van der Plas benaderd om lid te worden van het Aktiefront Nationale Socialisten (ANS). Elsthout weigert omdat dit zijn politieke loopbaan wel eens zou kunnen schaden. Wel doet hij een goed woordje bij Janmaat voor Van der Plas. Van der Plas wordt kandidaat voor de CD in Purmerend en is daar van 1990 tot 1998 gemeenteraadslid voor deze partij.

Ideeën

Wim Elsthout
Wim Elsthout

Elsthout komt over het algemeen een beetje sullig over. Dat is hij echter allerminst. Zo is hij bijvoorbeeld lid van de door CD’ers gedomineerde schietvereniging “Lisse” in Amsterdam Noord. Andere bekende bezoekers van deze club zijn bijvoorbeeld skinhead Nico Bodemeijer (de moordenaar van Kerwin Duijnmeijer) en oud SS’er Carl Lemoine.. Bovendien is Elsthout een uitgesproken racist. Zo zegt hij in interviews onder andere: “Stoppen met die vreemdelingenstroom”, “Wij zitten echt niet te wachten op jonge criminelen uit de Antillen en Marokko”, “Haarlemse huizen behouden voor Haarlemse woningzoekenden” en “iedereen terug naar het land van herkomst”. Ook over de toekomst van Nederland is Elsthout duidelijk. Hij verwacht binnenkort rassenrellen als gevolg van het multi-culturele beleid van de regering.

Elsthout vertegenwoordigd de CD in 1992 bij het maandelijks overleg met het Vlaams Blok en de CP’86, en doet mee aan besprekingen met andere extreem-rechtse partijen om te bekijken of er een samenwerking of fusie mogelijk is.

Haarlem

Wim Elsthout is er met zijn Haarlemse geestverwanten in geslaagd om de enige redelijk goed functionerende kring van de CD op te zetten. Onder deze kring valt heel Kennemerland, met kernen in Haarlem, Velsen en Beverwijk, maar ook de gemeentes Amstelveen, Haarlemmermeer en Hilversum. Men heeft een eigen kringblad dat qua inhoud veel meer voorstelt dan het landelijke CD-blaadje en treft elkaar regelmatig in het kantoortje van de provinciale CD-fractie. Ook is vanuit de Haarlemse kring onlangs de jongerenorganisatie van de CD met succes nieuw leven ingeblazen. Elsthout heeft hier als grote man achter de kring een belangrijke rol in gespeeld. De CD-jongeren zijn het afgelopen jaar voornamelijk in het nieuws geweest met folderacties rond scholen. Bovendien wisten de CD-jongeren contacten te leggen met andere extreem-rechtse organisaties, waaronder Voorpost-Nederland. Dit is opvallend omdat de CD zelf sterk geïsoleerd is binnen extreem-rechts.

In 1994 wist de CD in de kring Haarlem een flink succes te boeken door negen zetels in diverse gemeentes te halen. Bovendien werden al deze zetels ook daadwerkelijk door de CD bezet en bleven dat ook tot de verkiezingen in 1998. Alleen het Heemskerkse gemeenteraadslid Jan Gilles (de schoonvader van Elsthout) stapte in de afgelopen periode om gezondheidsredenen op. Ondanks al deze vertegenwoordigers heeft de CD weinig gepresteerd in de gemeentebesturen. Door afwezigheid en onkunde, maar ook omdat andere gemeenteraadsleden niet met hen wilden samenwerken, hebben ze vrijwel geen invloed op het gemeentebeleid kunnen uitoefenen. Geen van deze CD-raadsleden is in 1998 herkozen.

Parlement

Elsthout is nu enkele maanden Tweede Kamerlid voor zijn partij, maar het is zeer onwaarschijnlijk dat hij deze zetel na de verkiezingen in mei zal kunnen behouden. Zijn carrière als volksvertegenwoordiger lijkt hiermee over het hoogtepunt heen. Aan zijn trouw aan Hans Janmaat zal het in ieder geval niet liggen: uit Elsthout’s mond is zover bekend nimmer een onvertogen woord over de voorman gekomen en dat kun je niet van alle CD’ers zeggen.

supplement december 1998:

Elsthout is in mei 1998 inderdaad niet herkozen als Tweede Kamerlid. Deze paar maanden kamerlidmaatschap leveren hem wel een wachtgeldregeling van circa 2,5 ton op. Bij de verkiezingen in maart 1999 zal moeten blijken of hij zijn zetel in de Provinciale Staten van Noord Holland kan behouden.

Ondanks een ruzietje tussen Janmaat en Elsthout over het oprichten van de Conservatieve Democraten is Elsthout nog altijd trouw aan de CD. Janmaat richtte deze schaduw-CD in augustus 1998 op om de partij voort te kunnen zetten na een eventueel verbod.