Op de lijst staan twaalf kandidaten waarvan de meesten al langer bij de CD rondlopen. Opmerkelijk is dat het huidige Statenlid Wim Elsthout uit Haarlem op de tweede plek staat. De regio Kennemerland is het sterkst vertegenwoordigt op de lijst. Dit heeft ongetwijfeld iets te maken met het succes van de kring Haarlem. Uit Haarlem zelf komen vier kandidaten en uit Bloemendaal, dat tegen Haarlem aan ligt, nog twee. Uit de regio IJmond, dat ook onder de kring Haarlem valt, komen vier kandidaten. Amsterdam en Amstelveen leveren er elk één. De man/vrouw verhouding is vier vrouwen en acht mannen. De leeftijden variëren sterk, de jongste kandidaat is 18 en de oudste 68. De gemiddelde leeftijd is ongeveer 43.
De lijsttrekker is het voormalige Beverwijkse gemeenteraadslid Cornelis (Cor) Schorel (1941). Hij verloor bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen zijn zetel voor de CD in Beverwijk. Gedacht werd dat Schorel overgelopen zou zijn naar de pas opgerichte Nieuwe Nationale Partij (NNP). Deze extreem-rechtse partij hield op 17 oktober 1998 een oprichtingsvergadering in Vught en ook Schorel was hierbij aanwezig. Hij is zeker vanaf 1991 actief bij de CD en wordt in 1994 in de Beverwijkse raad gekozen. Begin 1994 wil hij een demonstratie houden tegen een anti-racisme fakkeltocht in Heemskerk, maar hij krijgt geen mensen op de been. In september 1994 ontstaat er wat beroering als Schorel een raadslid van GroenLinks van kindermisbruik beschuldigt en zijn vermoedens uitspreekt dat deze achter aan CD’ers gestuurde dreigbrieven zit. Schorel is bestuurslid van de kring regio Haarlem en de afdeling IJmond van de CD. Ook is hij adviseur van het hoofdbestuur.
Waarom Willem (Wim) Elsthout (1963) de Beverwijker nu voor zich vindt op de lijst is onduidelijk. Mogelijk hebben Elsthout’s magere prestaties in de Staten hier iets mee te maken. Elsthout is al jaren een zeer trouwe volgeling van Janmaat. Hij wordt in 1982 lid van de Centrumpartij en is in 1986 lijsttrekker in Haarlem. In 1987 duikt hij op bij de CD en schrijft hij een racistische ingezonden brief in het Haarlems Dagblad. Hiervoor krijgt hij later een boete van 500 gulden. Elsthout is lid van de CD-schietvereniging Lisse in Amsterdam-Noord en is lid van het dagelijks bestuur van de CD. Vorig jaar was hij tot de verkiezingen nog enkele maanden de derde CD’er in het Parlement. Vanaf 1991 is hij Statenlid in Noord-Holland. Daarnaast is hij in de periode 1990-1998 gemeenteraadslid geweest in zijn woonplaats Haarlem.
Op de derde plek staat het voormalige Velsense gemeenteraadslid Jolanda van Veen-van den Broek (1966) uit IJmuiden. Samen met haar man Gijsbertus Nicolaas Johannes (Ben) van Veen (1964) zat zij tot maart vorig jaar voor de CD in de raad. Ben van Veen is nu de hekkensluiter op de CD-lijst. Beiden zitten vanaf 1994 in de raad, maar laten zich daar amper zien of horen. Mevrouw van den Broek is secretaris van de kring regio Haarlem. Zij werd bij een van de weinige momenten dat zij haar mond open deed in de raad, door de burgemeester op haar vingers getikt nadat ze over ‘grote groepen kansarme vreemdelingen’ sprak, die schuld van allerlei problemen zijn.
Op de vierde plek van de lijst staat Cor van Vale (1946) uit Amsterdam Zuid Oost. Deze, volgens de CD, ‘rasechte Amsterdammer van Joodse afkomst’ werd in november 1994 bestuurslid van de kring Amsterdam van zijn partij. Hij is dan al zo’n twee jaar lid. Het jaar daarop is hij kandidaat bij de Statenverkiezingen en in 1998 bij de raadsverkiezingen in Amsterdam.
Petrus Bonafatius (Peter) van Egmond.(1950) uit Velsen Noord is de volgende kandidaat. Hij levert in 1994 de CD-kandidatenlijst voor de gemeenteraadsverkiezingen in Velsen in. Op dat moment is hij ook al enige tijd lid van de veel radicalere CP’86. In 1996 bezoekt Van Egmond de Yzerbedevaart in België. Dit is een herdenking waar, naast allerlei Vlaamse nationalisten, neo-nazi’s vanuit diverse landen op af komen. Hier verklaart Van Egmond tegenover een journalist: ‘De joden gebruiken de media om het hele Nederlandse volk dom te houden en kapot te maken, zodat zij aan de touwtjes kunnen blijven trekken’. In 1996 wordt Van Egmond gesignaleerd bij de CD-schietvereniging Lisse in Amsterdam Noord.
Op de zesde plaats staat Ruben Daniël Hubbers (1980) uit Bloemendaal. Hij is de jongste kandidaat, maar daardoor niet minder interessant. Hij heeft zijn huisgenote Gabriëlla Alexandra Elisabeth (Gaby) Plasschaert (1974) ook zo ver gekregen kandidaat te staan. Zij is hiermee de enige nieuwkomer op de lijst en staat op de negende plek. Ruben Hubbers is natuurlijk actief in de CD-Jongerenclub en beweert vanaf zijn 15e lid van de partij te zijn. Hij kwam in contact met de CD via zijn oma Dien de Boer die nu een ondersteunende handtekening zet. In november 1997 krijgt Hubbers op straat ruzie met iemand die een anti-fascistische badge op zijn jas draagt. Naar verluidt trekt Hubbers in dit conflict een mes. Het slachtoffer doet aangifte van deze bedreiging. Ook in 1995 is tegen Hubbers al eens aangifte gedaan, toen wegens een mishandeling. Hubbers is momenteel landelijk secretaris van de CD-Jongeren en werkt al enige tijd als medewerker van Elsthout in de Provinciale Staten. In een interview met het Haarlems Dagblad spreekt hij zich uit als tegenstander van de multiculturele samenleving. Ook verklaart hij soms bijeenkomsten te hebben met de Vlaams Blok Jongeren. Vorig jaar was hij nog kandidaat bij gemeenteraadsverkiezingen in Haarlem en Utrecht. Hij kreeg laatst ‘per ongeluk’ 31 duizend gulden van de CD op zijn rekening gestort. Volgens het verhaal heeft hij dit bedrag weer terug gegeven en kreeg hiervoor als beloning 1.250 gulden van Janmaat. Kwade tongen beweren dat Hubbers een poging deed om geld uit de partijkas te jatten.
Op de zevende plek vinden we de schoonvader van Wim Elsthout, Johannes A. (Jan) Gilles (1931). Hij is vanaf maart 1994 gemeenteraadslid in Heemskerk totdat hij in september 1995 ‘wegens ziekte’ zijn zetel opgeeft. De gemeente Heemskerk besteedt hierna zijn raadsvergoeding aan anti-racisme activiteiten. Twee maanden later staat hij alweer kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen in nota bene Den Bosch. Gilles heeft nooit echt in Heemskerk gewoond, terwijl dit voor gemeenteraadsleden wel verplicht is. Hij schreef zich in bij geestverwanten in het stadje, en bleef ondertussen gewoon bij zijn vrouw in Haarlem wonen. De gemeente Heemskerk heeft deze fraude nooit kunnen aanpakken. Gilles is vanaf 1987 bij de CD betrokken. Een jaar daarvoor zit hij nog bij de Centrumpartij. Hij is momenteel de voorzitter van de kring Haarlem. Hieronder valt de hele regio Kennemerland, de Haarlemmermeer, maar ook Amstelveen en zelfs Hilversum.
Ook zijn dochter Adriana Johanna (Adèle) Elsthout-Gilles (1965) en zijn vrouw Cornelia Elisabeth (Cor) Gilles-van Heuzen (1932) staan op de lijst. Respectievelijk op de elfde en tiende plek. Adèle Elsthout-Gilles is de echtgenote van Wim Elsthout. Ook zij maakte in medio jaren tachtig de overstap van de Centrumpartij naar de CD en stond al vijf maal eerder kandidaat voor de CD. Cor Gilles-van Heuzen is in 1994 voor het eerst kandidaat voor haar partij en doet dat daarna nog driemaal.
Op de achtste plek van de lijst staat de Bovenkerker (Amstelveen) Abraham (Bram) van Dijke (1962). In 1994 was hij de derde kandidaat bij gemeenteraadsverkiezingen in Amstelveen. Het jaar daarna staat hij op de lijst voor de provincie Noord-Holland en vorig jaar was hij CD-kandidaat in Amsterdam.
De Ondersteuners
Noord Holland is in drie kieskringen opgedeeld. Dit zijn Den Helder, Haarlem en Amsterdam. Omdat de CD al zitting in de Staten heeft kan zij kiezen voor een centrale inlevering. Men moet dan een, voor elke kieskring identieke, kandidatenlijst bij het Hoofdstembureau in Haarlem inleveren, en dat heeft men dan ook gedaan. Deze drie identieke kandidatenlijsten moeten evengoed wel door tenminste dertig kiesgerechtigde inwoners van elke kieskring ondersteund worden. Totaal heeft men in Noord Holland dus minimaal negentig handtekeningen nodig. Dit zijn er uiteindelijk 103 geworden. Onze inschatting is dat dit allemaal echte CD’ ers zijn en geen daklozen of verslaafden die in ruil voor een geldbedrag hun steun gaven. Bij deze 103 mensen zitten zeker 20 vrouwen en 50 mannen. Van 33 mensen is het geslacht bij ons onbekend. 74 van hen zetten al eens eerder een handtekening of zijn bekende rechts-extremisten. 29 van hen waren hiervoor onbekend.
Kieskring Den Helder
Het eerste dat opvalt is het ontbreken van de Cor en Bas Rietveld. Zij waren jaren actief bij de CD en zetten vrijwel altijd hun handtekening. Zoon Bas was enige tijd gemeenteraadslid in Hoorn en pa Cor had begin 1998 nog plannen om Wim Elsthout op te gaan volgen als Statenlid. Waarschijnlijk kloppen de geruchten dan dat zij overgestapt zijn naar de NNP.
Bij de 32 noord-Noord-Hollanders die hun handtekening gezet hebben zitten dertien nieuwkomers. De overige negentien zijn bekende CD’ers en mensen die al eens eerder een verkiezingslijst tekenden. Door opbouw van het lijstje van de dertien nieuwkomers (echtpaar, vader en zoon, afkomstig uit kleine provincieplaatsjes) en de aanwezigheid van de negentien gekende CD’ers kunnen we de conclusie trekken dat er in de kieskring Den Helder geen handtekening-ronselpraktijken hebben plaatsgevonden. Althans niet op grote schaal.
De meeste ondersteuners komen uit Purmerend (negen) wat natuurlijk niet zo vreemd is gezien het succes van de CD in het verleden. In 1994 behaalde de partij hier immers twee zetels. Toch is deze lijn niet door te trekken naar Hoorn waar maar één steunverklaring vandaan komt. Uit Zaandam komen vijf handtekeningen en ook het kustdorpje Groet (vlak boven Alkmaar) weet dit aantal te produceren. De regio Alkmaar is sowieso sterk vertegenwoordigt. Uit Alkmaar zelf komen vier handtekeningen. Uit Egmond aan Zee twee en uit Bergen en Zuid Scharwoude elk één, wat een totaal van dertien oplevert voor deze regio. De dorpen Oudeschild (op Texel) en Wormer (Zaanstreek) leveren er elk nog één en Grootebroek (bij Enkhuizen) maakt het aantal met twee handtekeningen rond.
Van zes ondersteuners is het geslacht bij ons onbekend. Verder steunen zeven vrouwen en negentien mannen de partij.
De handtekeningzetter uit Hoorn is Paul D. Voorthuysen. Vorig jaar stuurde de Anti Fascistische Actie, in het kader van een onderzoek naar ondersteuners van CD-lijsten, brieven naar alle handtekeningzetters. Woedend belde Voorthuysen hierop naar het secretariaat van AFA, slaat racistische taal uit en bedreigt een medewerker met de dood. De politie in Hoorn verklaarde daarop dat Voorthuysen een ‘hele goede bekende’ van hen is.
J.C. Kooyman uit Groet zette in 1991 ook al eens zijn handtekening voor de CD en bezoekt in 1992 de schietclub Lisse van de CD in Amsterdam-Noord.
Richard Wessels (1962) uit Purmerend komt in juni 1994 in de gemeenteraad van Purmerend. Samen met de beruchte Richard van der Plas vormt hij hier dan tot maart 1998 de CD-fractie. Deze fractie stelt echter bitter weinig voor, Van der Plas zit een tijdje in de bak en Wessels is ook amper aanwezig. Hij staat evengoed nog bij diverse andere verkiezingen kandidaat voor zijn partij en is ook bestuurslid van de kring Den Helder. Wessels heette overigens eerst Richard Wildschut, maar veranderde zijn naam.
Interessant is de ondersteuning van Harm Herman August Noort (1966) uit Bergen. Als ‘Count August’ is Harm Noort de zanger, bassist en manager van de metalband Goddess of Desire. Zwaar gesminkt en gekleed in bont en zwart leer dat vol met stekels en punten zit, geeft deze band een optreden dat vol met sex en extreme herriemuziek zit. Er wordt veel met vuur gewerkt en bij één nummer dragen de bandleden Ku Klux Klan-achtige beulskappen. De dames van de band geven, naast een kruisverbranding, een heuse SM-show. Het hoofdzakelijk mannelijke publiek is hier erg enthousiast over. De band is redelijk populair. Zo hadden ze optredens op het Dynamo-festival en in Paradiso. In een TV-interview verklaart Noort: “onze teksten zijn anti-kerk, maar voor hetzelfde geld zijn ze volgend jaar anti-islam.” In het begin had Goddess of Desire ook enkele covers van de racistische New Yorkse band Carnivore. Noort zat eerder in de bands Gutwrench en Questionmark. In 1991 zette hij ook al eens zijn handtekening voor de CD. 
De volgende handtekeningzetter is Peter Gustaaf Kossen (1954) uit Groet. Hij is zeker vanaf 1991 bij de CD betrokken en vanaf eind 1992 secretaris van de kring Den Helder. In 1993 klimt hij op tot kringvoorzitter en is ook korte tijd lid van het hoofdbestuur van de partij. Ook Kossen is een bezoeker van de CD-schietclub Lisse in Amsterdam-Noord. Hij was driemaal kandidaat, onder andere bij de Europese verkiezingen in 1994.
Ook de familie De Boer uit Zaandam ontbreekt niet. Patricia Catharina Adriana (Patries) Peters-de Boer zette al enkele malen eerder een handtekening voor de CD en bezoekt in 1994 de schietclub Lisse. Ze is dochter van Catharina (Riena) de Boer-Rietdijk (1949) en Hendrik (Henk) de Boer (1947) die een tijdlang de bar in deze schietclub beheren. Ook pa en ma zetten nu hun handtekening. Henk de Boer kwam vorig jaar uitgebreid in het nieuws toen hij als secretaris van de CD-stichting Conservatieve Democraten werd aangesteld. Janmaat richtte deze stichting op om een eventueel partijverbod voor de CD op te kunnen vangen. Het incestverleden van De Boer zorgde echter voor een schandaal. Het bleek dat in 1988 tot vijftien maanden cel was veroordeeld wegens ontucht met zijn twee minderjarige pleegdochters en ook wegens verboden wapenbezit. Hij had de meisjes tussen 1983, toen ze vijftien en zestien waren, en 1987 op grote regelmaat seksueel misbruikt. Een paar jaar later wordt hij nog eens voor een bedreiging gearresteerd maar dit komt niet tot een veroordeling. Ondanks het feit dat Janmaat dit alles afdoet als ‘verdachtmakingen van tegenstanders’ stapt Henk de Boer weer op als secretaris. Hij beweegt zich overigens al geruime tijd in extreem-rechtse kringen. Zo was hij lid van naziclub Northern League en de oude Centrumpartij (CP). Als anti-fascisten in 1984 een CP-congres in Boekel verstoren staat hij met een stok te zwaaien. De Boer zou in de jaren tachtig een persoonlijke vriend van de NSB-weduwe Florrie Rost van Tonningen zijn en staat ook op haar verzendlijst. In 1991 en 1998 zette hij ook al zijn handtekening voor de CD.
Kieskring Haarlem
De handtekeningzetters in deze kring zijn een stuk minder interessant. Ook hier is vrijwel zeker niet geronseld en kunnen we er vanuit gaan dat iedereen de partij ook daadwerkelijk steunt. Bij de 39 handtekeningzetters zitten maar acht nieuwkomers, waaronder zeker vier familieleden of partners van CD’ers. De overige 31 ondersteuners zijn bekende CD’ers en mensen die de partij al eens eerder ondersteunden. Vooral de vergroeide plaatsen Beverwijk (veertien), Heemskerk (twee) en Velsen Noord (drie) zijn sterk vertegenwoordigd. IJmuiden, dat ook in deze regio IJmond ligt, levert nog zes steunverklaringen op, waarmee deze streek met 25 CD’ers al meer dan de helft van het totaal opbrengt. De regio Haarlem volgt met een totaal van twaalf. Acht uit Haarlem zelf, twee uit Bloemendaal en twee uit Heemstede. Het Haarlemmermeerse dorpje Zwanenburg levert ook nog twee steunverklaringen. De regio Kennemerland (waar Haarlem en de IJmond in liggen) levert dus vrijwel alle handtekeningen. Uit de regio’s Hilversum, Amstelveen en Hoofddorp/Nieuw Vennep komt ditmaal geen steun voor de partij. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat daar geen CD’ers wonen, maar men had simpelweg genoeg aanhang in de gemelde plaatsen om geen beroep op andere leden te hoeven doen.
Over de man/vrouw verhouding is een minder helder beeld te geven. Van vijftien mensen is het geslacht bij ons namelijk onbekend. Verder zijn er negen vrouwen en vijftien mannen op deze lijst.
Christiaan (Chris) Postma (1928) uit Beverwijk is al zeker vanaf 1991 bij de CD betrokken en was tweemaal kandidaat in zijn woonplaats.
Het echtpaar Rob G. van Eijndthoven (1940) en Gerda van Eijndthoven-Wielenga (1941) uit Zwanenburg is ook al langer actief bij de CD. Rob van Eijndthoven is van 1994 tot 1998 gemeenteraadslid in Haarlemmermeer. Hij is vanaf 1991 lid van de CD en eind 1992 de secretaris van de Haarlemmermeerse afdeling. Een jaar later wordt hij uit de FNV gezet vanwege zijn extreem-rechtse activiteiten. In de gemeenteraad bewandelt hij de weg van de minste weerstand. Hij probeert zo min mogelijk controversiële uitspraken te doen en ondersteunt zelfs een voorstel van GroenLinks. Waarschijnlijk gaf Van Eijndthoven zo zijn eigen invulling aan hun voorstel om de asielprocedure van vluchtelingen te versnellen.
Samen met zijn vrouw was hij vorig jaar kandidaat in Haarlemmermeer maar werd dus niet herkozen.
Verder is alleen nog Boudina (Dien) de Boer (1924) interessant. Na een verkiezingsspotje van de Centrumpartij werd zij in de jaren tachtig lid. Vanaf 1986 duikt zij op allerlei kandidatenlijsten op en het jaar daarop stapt zij over naar de CD. Ze doet ondanks haar leeftijd nog regelmatig aan acties van de CD mee. De Boer is de oma van Ruben Hubbers die zij, tot onvrede van zijn vader, ook voor de partij wist te winnen. Ook zij is vorig jaar korte tijd bestuurslid van de Conservatieve Democraten. Ze stapt hier weer uit na het incestschandaal met Henk de Boer (die overigens geen familie van haar is). Een journalist die hier verslag van doet tekent nog enkele racistische uitspraak van haar op: ‘Het is toch te gek hoe hele hordes buitenlanders hier zomaar ons land uitzuigen? Straks is er helemaal geen Nederland meer, dan worden we geregeerd door de moslims en de Marokkaantjes’ en ‘We moeten al die buitenlanders terugsturen, direct’.
Kieskring Amsterdam
Ook in de kring Amsterdam is hoogstwaarschijnlijk niet geronseld. Van de 32 ondersteuners zijn er maar acht nieuwkomers. De 24 bekende rechts-extremisten die de lijst steunen komen ook uit voormalige CP’86- en VNN-kringen. Er is geen duidelijke tendens waarneembaar van buurten die meer of minder vertegenwoordigt zijn. Vijf van de CD’ers komt uit Zuidoost, en de rest is, voor zo’n kleine groep, opmerkelijk gelijkmatig over de stad verdeeld. Van twaalf mensen is het geslacht bij ons onbekend, vier zijn vrouw en zestien man. Ook in deze kieskring krijgt de CD steun van de meest uiteenlopende rechts-extremisten.
Vera Verwer uit Amsterdam bijvoorbeeld. Zij zette in 1994 haar handtekening voor de radicale CP’86 en in 1998 voor de Volksnationalisten Nederland (VNN, afsplitsing van de CP’86).
Meer Amsterdamse CD’ers bewandelden deze weg van CP’86 via VNN naar nu de CD. De heer W. Smits bijvoorbeeld.
Louis Carel Goedman sloeg alleen de VNN over.
En ook A. Smits (1934), een oudere man die sinds 1994 actief is geweest voor de CP’86. Na de scheuring kiest hij voor de VNN. Ondanks zijn leeftijd is hij zeer actief. Hij is regelmatig aanwezig bij demonstratie’s en valt een man aan die CP’86-voorzitter Wim Beaux het spreken onmogelijk maakt tijdens een televisie-uitzending. Ook is hij aanwezig bij een actie van de VNN bij een tentenkamp van asielzoekers in Dwingeloo. Vorig jaar stond hij kandidaat voor de VNN bij de gemeenteraadsverkiezingen in de hoofdstad en nu steunt hij de CD dus.
Een volgende opvallende ondertekenaar is Frederik G. (Fred) Griffioen (1924) uit Amsterdam Zuid-Oost. Griffioen is sinds de oprichting betrokken geweest bij de CP’86 en in 1995 nog steeds lid. Hij stond vijf keer kandidaat voor deze concurrent van de CD. De eerste keer was al bij de Amsterdamse gemeenteraadsverkiezingen in 1986. Vorig jaar ondersteunde hij de Amsterdamse CD-lijst ook al.
Een vreemd figuur is Petrus Johannus Lambertus Adrieanus Hebing (1938). Hij stond vorig jaar op de Amsterdamse kandidatenlijst. In 1992 stuurt hij een bijzonder verwarde brief rond. Hierin eist hij het aftreden van Beatrix, waarmee volgens hem elke Nederlander zijn nationaliteit verliest. Dit heeft Beatrix te danken aan het feit dat “wat uw buitenlanders betrefd waar men hun heil in zien door hen sistematic de dienst te laten uitmaken en door ze de beste woonomstandig heden en beter banen te bieden en ze in uw gezag te zetten zo dat zij nu maar eens de dienst uitmaken dat u alle uw zelfbeschikingsrecht heeft verspeelt! Zo luid de Vloek van Deuteronomium 12.” waarna we nog vergast worden op een stapel Bijbel-citaten.
Hebing bedient zich van de titel “HM. MR.” dat volgens hem zoveel betekent als “Preciesie Juridisch Leider Algemeen Meester in de Rechten Hoogste Majesteit”.
Met Milko V. van Kooten (1967) heeft de CD een extreem-rechtse geweldpleger in haar midden. Hij was in oktober 1996 betrokken bij een racistisch getinte vechtpartij tussen een groep Gabbers en Turkse jongeren. Onder leiding van het Purmerendse CD-raadslid Richard van der Plas bosten deze groepen op het station van Hoorn. Van Kooten trekt tijdens deze schermutselingen een mes. Later wordt een aantal van deze Gabbers gearresteerd. Milko van Kooten krijgt hiervoor zes maanden celstraf, waarvan de helft voorwaardelijk. In 1998 staat hij kandidaat voor de CD in Purmerend waar hij dan nog woont. Inmiddels heeft hij zich in laten schrijven bij de CD’er Ruud Enthoven in Amsterdam. Het is echter onduidelijk of hij daar ook werkelijk woont.
Ook Rudolf (Ruud) Enthoven (1949) zelf zet weer zijn handtekening. Hij is actief voor de partij sinds 1991, wanneer hij kandidaat staat voor de Provinciale Statenverkiezingen in Noord-Holland. In 1992 wordt hij penningmeester voor de kring Amsterdam en in 1994 wordt hij gekozen in de gemeenteraad. Enthoven is uit het semi-criminele circuit afkomstig. In de jaren zeventig was hij werkzaam in de horeca en had toen 50% van zijn medewerkers zwart in dienst. Ook kreeg hij diverse malen proces-verbaal wegens het discrimineren van klanten. Later is hij veroordeeld wegens wapenhandel en in 1994 zou hij nog steeds wapens leveren aan taxi-chauffeurs, horeca-ondernemers en sigarenwinkeliers. Hij was ook bevriend met Richard van der Plas die actief in het criminele circuit was. In de raad doet Enthoven regelmatig racistische uitspraken. Hij noemde illegalen de parasieten van de maatschappij van wie grote aantallen in de stad rondlopen met Aids en open TBC. Hij verloor vorig jaar zijn raadszetel en stond vergeefs kandidaat bij de parlementsverkiezingen.
Handtekeningzetter Willem G. Brondsema (1960) liet zich vorig jaar schrappen als kandidaat bij de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam. Zijn werkgever had hem, volgens Enthoven, met ontslag gedreigd als hij zijn kandidatuur zou doorzetten. Brondsema werkt als gevangenenbewaarder in de Bijlmerbajes. Hij is sinds medio 1992 lid van de CD en stond in 1994 nog wel kandidaat in zijn woonplaats. Eind 1994 wordt hij tot penningmeester van de Amsterdamse kring benoemd.
Ook Wien Sluijter is sinds 1986 actief bij de CD. Zij is secretaris van de stichting voor Wil Schuurman en ook bestuurslid van de kring Amsterdam. Ze staat negen keer kandidaat voor haar partij zonder ooit verkozen te worden.
In 1990 raakt Koetsier betrokken bij de CD. Korte daarna wordt hij een tijdje secretaris van de partij, wanneer de Moonsekte ƒ 20.000 gulden over heeft gemaakt op de partijrekening. Koetsier is internationaal niet onbelangrijk in de sekte. Hij regelt allerlei contacten, bijvoorbeeld tussen Jean-Marie le Pen en de Bulgaar Ivan Georgiev die dan leider van de Nationale Radicale Partij is. Georgiev krijgt in 1991 ƒ 45.000 gulden via Koetsier.
Terug naar overzicht
