Enige tijd voor de gemeenteraadsverkiezingen van 1998 zijn enkele actieve fascisten besprekingen begonnen over de toekomst van extreem-rechts in Nederland.
Betrokken waren onder andere de Volksnationalisten Nederland (VNN), een aantal CD’ers en Voorpost. Ook Wim Vreeswijk van het Nederlands Blok was even van de partij. Enerzijds verwachtte men een ernstig verlies bij de verkiezingen en wilde men bedenken hoe hierop gereageerd moest worden. Anderzijds leek het een slim idee om weer eens over samenwerking binnen het extreem-rechtse kamp na te denken. De besprekingen raakten in een stroomversnelling toen enkele oude rotten (Chiel Koning, Alfred Vierling en Mart Giesen) zich ermee gingen bemoeien. Hans Janmaat en Wim Vreeswijk waren niet werkelijk geïnteresseerd in de fusieplannen en zetten zichzelf buitenspel. Vanuit dit overleg werd een aantal werkgroepen opgericht waarin werd gepraat over de toekomst van extreem-rechts in Nederland.
Vanaf dat moment nam de ontwikkeling echter een opmerkelijke wending en leek een oude geschiedenis zich te herhalen. In 1992 waren er ook serieuze fusiebesprekingen gaande, toen een klein groepje deze fusiebesprekingen naar zich toe wilden trekken en het Nederlands Blok oprichtten. De werkgroepen die nu gevormd waren werden al snel gedomineerd door de VNN en met name door de bestuursleden Marc de Boer en Marcel Hoogstra. Deze ‘coup’ werd op 3 juli 1998 gevolgd door de oprichting van de Nationale Partij Nederland (NPN). De oprichters van de NPN bestaan uit de complete VNN-top. Daarnaast zijn een aantal prominente CD’ers lid geworden. Het geheel wordt opgevuld met de oude rotten Egbert Perée en Alfred Vierling. Saillant detail hierbij is dat Vierling in 1992 ook één van de oprichters van het Nederlands Blok was.
Het bestuur van de partij bestaat uit de volgende personen:
voorzitter is Egbert Perée uit Dordrecht
secretaris Gerard de Wit uit Den Haag
en penningmeester John van der Steen uit Den Bosch.
Dat het hier om een coup door het VNN-kader gaat wordt bevestigd door Voorpost-voorzitter Marcel Rüter. Hij zegt: ‘Helaas werden de werkgroepen al snel gedomineerd door VNN’ers. Die hadden een dubbele agenda, zo blijkt nu. De andere werkgroepleden hadden geen weet van de oprichting van de NPN.’ Verder ontkent Rüter dat Chiel Koning en Mart Giesen lid van de NPN zijn geworden en zegt hij dat wanneer de NPN hem vraagt om deel te nemen, hij daar zelfs niet over na zal denken. In een persbericht verklaart Voorpost dat ‘de oprichting van de NPN op geen enkele wijze ook maar iets bijdraagt tot nieuwe culturele en intellectuele ontwikkelingen in Nederland, welke Voorpost-Nederland noodzakelijk acht voor de toekomst van de Nederlanden’. Rüter en Voorpost maken er geen geheim van dat zij een pauze van een aantal jaar willen om puin te ruimen en aan scholing en vorming te doen. Na deze pauze kan er wat hen betreft weer gepraat worden over de oprichting van een partij. Deze strategie wordt gesteund door Filip de Winter van het Vlaams Blok, die zijn kameraden van Voorpost op 28 maart 1998 een hart onder de riem kwam steken. 
Met de nieuwe partijnaam stuiten de NPN’ers echter al snel op een probleem. In de jaren tachtig was er al eens een Nationale Partij Nederland geweest, dit was een voorloper van de Centrumpartij. Deze oude NPN deed nooit aan verkiezingen mee, maar stond wel bij de Kiesraad ingeschreven. De Kiesraad mag echter geen partijen registreren als de naam “geheel of in hoofdzaak overeenstemt met een reeds geregistreerde aanduiding van een andere politieke groepering”. De nieuwe NPN had onder deze naam dus nooit aan verkiezingen mee kunnen doen en men moest de naam weer veranderen. Om deze vergissing te camoufleren kondigt men korte tijd later aan dat de NPN met de VNN gaat fuseren en Nieuwe Nationale Partij (NNP) gaat heten. In feite gaat het hier dus simpelweg om een uitermate omslachtige naamswijziging van de VNN.
Wat precies de bedoeling is geweest van de VNN-top met deze actie is niet geheel duidelijk. Mogelijk heeft men van de chaos binnen extreem-rechts gebruik willen maken om een groep van bruikbare extreem-rechtse personen bijeen te brengen. Het is dan echter vreemd dat daar een nieuwe partij voor is opgericht. Mogelijk is dit een geslaagde poging om zich van VNN-voorzitter Wim Beaux te ontdoen. Beaux is sinds meer dan tien jaar één van de belangrijkste blokkades voor een fusie, aangezien hij niet wenst samen te werken met de CD. Wat ook mee zal spelen is dat men het voor Justitie moeilijker wil maken om aan te tonen dat de NNP een opvolger van de verboden CP’86 is. Het is immers verboden om de CP’86 onder een andere naam voort te zetten. Bij de VNN was nog redelijk aan te tonen dat het een voortzetting van de CP’86 was, maar bij de NNP is dit al een stuk moeilijker.
Ideologie
In het beginselprogramma van de NNP wil het partijbestuur verduidelijken ‘wie wij nationalisten zijn en waarom wij de taak van de bescherming van onze Nederlandse cultuur, taal, soevereiniteit en identiteit op ons hebben genomen ter meerdere eer en glorie en eeuwig voortbestaan van de gehele Nederlandse volksstam en natie.’. De partij noemt zich een ‘nationalistische partij‘ en ‘het partijpolitieke gezicht van de nationale beweging‘. De multi-culturele samenleving heeft ‘geen meerwaarde voor ons land, daar dit tot wereldburgerschap en uiteindelijk een vormeloze mensenbrei leidt die geen enkel nut voor ons land heeft en slechts chaos brengt. De NNP prefereert remigratie boven integratie van alle volksvreemde elementen in onze volksgemeenschap.‘ Met een semi-intellectueel sausje verkondigt men dezelfde racistische boodschap als vanouds. Een ander belangrijk item is het zogenaamde ‘Volksnationalisme‘, een ideologie die een onderscheid maakt tussen bevolkingsgroepen op basis van hun culturele eigenschappen zoals taal, religie, zeden en gewoontes. Volksnationalistische groepen willen dat het Nederlandse taalgebied (Nederland, Vlaanderen en een stukje Vlaanderen in Frankrijk) dan ook samengaan in één staat. Wallonië valt hier dan buiten omdat het tot een andere cultuur behoort.
Verkiezingen Breda
Op 3 maart 1999 deed de NNP mee aan de gemeenteraadsverkiezingen in Breda. De partij haalde onder aanvoering van lijsttrekker Frans Heeren (geb. 21 jan. 1948) echter maar 1,2 procent van de stemmen, ruim onvoldoende voor een zetel.
Succes?
Vooralsnog lijkt de NNP slechts een beperkt succes. Weliswaar zijn er personen uit diverse partijen bij betrokken, maar anderen houden zich afzijdig. Veel van de betrokkenen komen uit de VNN en de kringen Zeeland en Noord-Brabant van de CD. Andere CD kringen blijven vooralsnog trouw aan Janmaat of zijn afgehaakt. Ook vanuit het Nederlands Blok is geen grote overloop naar de NNP te bespeuren. Bij de oprichting leek het dat de NNP slechts op afkeuring van Voorpost kon rekenen, maar op een bijeenkomst in december 1998 was Marcel Rüter, de voorzitter van Voorpost-Nederland, één van de sprekers. Kennelijk heeft hij zijn mening herzien.
Rest de vraag hoe lang de samenwerking binnen de NNP zal duren. Het duo Hoogstra en De Boer en Alfred Vierling zijn gerenommeerde splijtzwammen en vaak de oorzaak van menig conflict. Ook de voormalige CP’86-voorzitter Henk Ruitenberg is de afgelopen jaren niet bepaald een stabiele bindende factor gebleken. Ruitenberg was ook op de NNP-bijeenkomst in december 1998 aanwezig.
