De AVD splitst zich in oktober 2002 van de LPF af. Het grote struikelblok voor de AVD’ers is het gebrek aan inspraak en democratie binnen de LPF. In tegenstelling tot Winny de Jong en haar Conservatieven.nl ontbreekt het de AVD echter aan een opvallend boegbeeld. Mede hierdoor krijgt het partijtje amper publiciteit en haalt het in de peilingen geen enkele zetel. Het verschil met de LPF is voor veel potentiële leden en kiezers onduidelijk, of niet belangrijk genoeg. Waar de Conservatieven.nl zich op een populair thema als de immigratiebeperking scherper opstelt dan de moederpartij LPF, weet de AVD met haar oproep voor meer interne partijdemocratie de gemoederen toch niet op te zwepen. De AVD- standpunten over veiligheid, integratie en immigratie zijn verder niet spectaculair anders dan die van de LPF.
Op de kandidatenlijst van de AVD prijken dus vooral ex-LPF’ers. De handtekeningzetters zijn grotendeels onbekenden. Wel zitten er logischerwijs een hoop ex-LPF’ers tussen. In een drietal kringen heeft de AVD niet eens een poging gedaan om een lijst in te leveren (Overijssel, Limburg en Rotterdam). In drie andere kringen mislukt het inleveren door onvoldoende lokale ondersteuning (Drenthe, Nijmegen en Zeeland). Dit zal naar alle waarschijnlijkheid de kans op een Kamerzetel tot nul reduceren. Men heeft immers elke stem keihard nodig om nog een kansje te maken.
In de kieskring Zeeland is het Gerard Schimmelpenninck (1947) die de mislukte poging doet om een lijst voor de AVD ingeleverd te krijgen. Schimmelpenninck is afkomstig uit de LPF in Zeeland en maakte daar het afgelopen jaar ruzie met zijn partijgenoten. Hier werd flink met modder gegooid en Schimmelpenninck werd hier voor fascist en racist uitgemaakt. Hij zou het op ‘heel veel punten’ eens zijn met Jean-Marie le Pen van het Front National. Ook zou hij over zijn Surinaamse opponent bij LPF-Zeeland geroepen hebben dat ze dat ‘zwarte wijf’ af moesten maken.
Maar verder lijken de lijsten van de AVD verschoond te blijven van rechts-extremisten. Tenminste, totdat we de lijst van de kring Den Bosch (Oost-Brabant) bekijken. Daar staan namelijk een drietal ex-CD’ers tussen en een heerschap met een nog veel kleurrijker verleden.
G.F.J. Pennings (1946) en M.A. van Dalen (1950) uit Helmond tekenden bij de laatste Kamerverkiezingen ook al voor de LPF. Nu tekenen ze beiden voor de AVD. In 1998 staan ze beiden kandidaat voor de CD van Hans Janmaat bij de gemeenteraadsverkiezingen in hun woonplaats. Ze worden echter niet verkozen.
Hans Kweens (Johannes, 1955) uit Beek en Donk loopt al wat langer mee in het rechtse politieke milieu. Ook hij zet met zijn partner nu een handtekening voor de AVD. Kweens stond vanaf 1995 vier keer kandidaat voor de Centrumdemocraten (CD). Zo was hij tweemaal de lijsttrekker voor de CD bij gemeenteraadsverkiezingen, in 1996 in Laarbeek en in 1998 in Helmond. In 1995 kandideerde hij voor de raad in Den Bosch en in 1998 voor de Tweede Kamerverkiezingen voor Janmaat’s partij. In 1997 was hij medewerker van de CD-fractie in de Provinciale Staten van Noord-Brabant en ook redacteur van het kringblad van de CD in Brabant. Na de teloorgang van de CD duikt Hans Kweens op bij de Nieuwe Nationale Partij (NNP) en is kandidaat voor de raadsverkiezingen in Breda in 1999. Hij heeft bij geen van deze verkiezingen succes gehad. Vorig jaar dook er een J. Kweens op als kandidaat van het provinciale bestuur van de LPF in Noord-Brabant. Mogelijk gaat dit ook om hem.
Een kleurrijk figuur is J.A.W.M.J. Kortmann (Kobus, 1936) uit Helmond. Hij is al meer dan 20 jaar bij verschillende clubjes actief. In 1975 ondertekend hij een felicitatielijst om de fascistische Vlaamse organisatie Were-Di met haar twintigjarige jubileum te feliciteren en is hij de voorzitter van de Club van 25. Deze club was een soort Raad van Toezicht van de Nederlandse Volksunie (NVU). Begin jaren tachtig was Kortmann lijsttrekker bij de Tweede Kamerverkiezingen van het christelijk-rechtse partijtje Samen Overleven of Sterven (SOS). In 1982 wordt hij de secretaris van de uiterst rechtse Conservatieve Volkspartij waarvoor hij dan ook de lijsttrekker in Helmond is. Twintig jaar later, in 2002, duikt zijn naam ineens op bij de Lijst Pim Fortuyn. Hij ondersteunt de partij bij de Kamerverkiezingen en doet een aantal vergeefse gooien naar hoge functies binnen de LPF. Kortmann was kandidaat-voorzitter en zag ook wel wat in een staatssecretariaat. Uiteindelijk moet hij zich tevreden stellen met een plekje in het provinciale bestuur; In juli 2002 wordt hij secretaris van de vereniging LPF- Brabant/Fortuynlijk Brabant. Nu tekent hij dus ook voor de AVD.
Het lijkt er dus sterk op dat deze vier mensen al actief waren in de lokale LPF-afdeling en met een groot deel van deze afdeling naar de AVD overgestapt zijn. Van alle vier zou hun extreem-rechtse achtergrond toch bekend moeten zijn, onder andere door eerdere publicaties op de website van Kafka. Kennelijk vormt het geen beletsel om actief te kunnen blijven in deze kring.
De AVD scoort qua rechtse extremisten dus beduidend lager dan de Conservatieven.nl. De vraag is toch wel hoe de jonge partij met deze mensen in haar gelederen om gaat. Is er binnen de AVD een plek voor extreem-rechtse figuren of worden zij de deur gewezen? Het antwoord op deze vraag zal veel over het karakter en de koers van de partij zeggen. Men beweegt zich al aan de rechterzijde van het politieke spectrum en als extremisten dan een rol kunnen spelen kan dat tot verdeeldheid en spanningen met de meer gematigde krachten leiden.
