Op 19 maart 2014 wordt in bijna alle Nederlandse gemeentes een nieuwe raad gekozen. Die verkiezingen maken het bij uitstek mogelijk om als klein partijtje met weinig aanhang en een beperkt organisatievermogen enig politiek succes te behalen. In een kleine gemeente kunnen immers een paar honderd stemmen al genoeg zijn voor een zetel. Bovendien zijn… Lees verder
Almelo PVA De Partij Vrij Almelo (PVA) is in allerlei opzichten op de Partij voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders gericht. Het bezoek van de provinciale PVV Statenfractie aan de PVA in januari staat dan ook prominent op de website. Nu in verkiezingstijd geeft de PVA hiermee overduidelijk het signaal af dat de potentiële… Lees verder
Zijn de deelnemende partijen extreemrechts of zijn het gewone rechtse partijen die een aantrekkingskracht hebben op rechtsextremisten? Als we alleen naar de partijprogramma’s kijken zijn conclusies soms moeilijk te trekken. Misschien helpt een kijkje achter de schermen? Welke mensen zijn betrokken bij deze verkiezingen? De PVV van Geert Wilders doet maar in twee gemeentes mee…. Lees verder
De ruzie tussen de raadsleden Patrica Pol (Forum voor Rechts) en Harry de Olde (Partij Vrij Almelo) gaat in alle hevigheid verder. In een email waarschuwt Pol, die zich bedreigd voelt in het stadhuis, collega-raadsleden voor De Olde. De PVA-voorman reageert verbijsterd. ‘Ik heb nog nooit iemand kwaad gedaan’.
Ondernemer Richard Quick uit Aadorp heeft vandaag aangifte gedaan van smaad, laster en belediging tegen het Almelose raadslid Patricia Pol van Forum voor Rechts (FvR). Volgens Quick verspreidt het raadslid bij herhaling berichten over hem, waarin zij onder andere schrijft dat hij een veroordeelde crimineel is.
Het leek af te stevenen op een verdeling van een laatste zetel tussen D66, ChristenUnie en Lijst Cete. Maar de einduitslag was in de nacht van woensdag op donderdag, rond 01.30 uur, verrassend: CDA pakte een zesde zetel.
In de zestig gemeenten waar de PVV wil meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen overwegen zeven lokale partijen om verder te gaan als PVV-fractie. Dat blijkt uit een rondgang van Nieuwsuur en de NOS.
Raadsleden van de Spakenburgse Vrijheidspartij in de gemeente Bunschoten en Leefbaar Etten-Leur hebben al aangegeven zeker te willen overstappen.
De lokale partij PvA, Partij voor Almelo, wil nauwere banden aangaan met het Nederlands Verbond uit Enschede.
Bij het Nederlands Verbond speelt een voormalig kopstuk van de extreem-rechtse VolksUnie een belangrijke rol. Deze Hengeloër was jarenlang aanjager van de NVU in Overijssel.
Het Nederlands Verbond plaatst foto’s op internet van een groepje van hun mensen die op uitnodiging van de Partij Vrij Almelo vrijwilligerswerk doet in de ouderenzorg in Almelo. Ze doen aan tuinonderhoud en gebruiken dit als Public Relations-activiteit. Met het plaatsen van de foto’s op internet probeert de groep haar imago te verbeteren.
Uitkomsten van onderzoek laten steeds opnieuw in vele varianten en toonaarden zien dat de islam en moslims in Nederland maar moeilijk geaccepteerd worden. Dat komt onder meer naar voren in de resultaten van onderzoek naar discriminatie-ervaringen van Turks-Nederlandse en Marokkaans-Nederlandse jongeren en in de uitkomsten van onderzoek naar de mate van acceptatie van moslims. Veel jonge mensen van Turkse of Marokkaanse achtergrond hebben het gevoel niet bij de Nederlandse samenleving te horen. Ze voelen zich buitengesloten en afgewezen. Ze worden niet gezien als individuen, maar als Turken, Marokkanen of moslims d.w.z. als een afwijkende groep. Ze voelen zich anders behandeld op
vele terreinen van het dagelijks leven. Ze voelen zich vertekend weergegeven in de pers. Veel jonge mannen hebben te maken met etnische profilering door de politie. Zij noemen het ongunstige klimaat ten opzichte van etnische minderheden als de voornaamste reden waarom ze zich steeds meer identificeren met hun gemeenschap van herkomst en met hun geloof. Bij elkaar genomen geven de resultaten van de studie waarin dit naar voren komt een duidelijke indicatie dat ervaringen van discriminatie een rode draad vormen in het leven van deze jongeren. Eén zo’n vorm van discriminatie is islamofobie. Islamofobie manifesteert zich op verschillende terreinen en in veel sectoren van de samenleving, in ronduit gewelddadige praktijken en in gewone intermenselijke communicatie.
Dit onderzoeksverslag gaat over risico en bescherming in verband met discriminatoire incidenten bij moskeeën. Uit het boek ‘Islamofobie en Discriminatie’1 kwam al naar voren dat het bredere beeld van toenemende islamofobie in Nederland samenging met het vaker voorkomen van geweld en incidenten bij moskeeën. Het aantal geregistreerde gevallen liet een continuïteit zien met periodes waarin het piekte, afhankelijk van de omstandigheden. Dit was bijvoorbeeld het geval na de aanslagen op het WTC in New York op 11 september 2001 en na de moord op van Gogh in november 2004. In 2014 werden voor het eerst moskeeën zelf gevraagd naar hun ervaringen op dit gebied.2 Gecombineerd met de gegevens uit andere bronnen hadden we hiermee weliswaar geen compleet maar wel een aannemelijk beeld over discriminatoire agressie en geweld tegen moskeeën in Nederland. Dit beeld is samengevat als volgt. Van de naar schatting 475 moskeeën in Nederland heeft meer dan een derde (39 %) in de afgelopen tien jaar te maken gehad met één of vaak meerdere voorvallen van discriminatoire agressie en geweld. Vernieling, bekladding met discriminatoire leuzen, (pogingen tot) brandstichting, dreigbrieven en het ophangen van een varkenskop behoren tot de meest voorkomende incidenten. Een deel van deze moskeeën maakte zulke incidenten
minstens jaarlijks of zelfs vaker mee. 30% van de moskeeën heeft geen voorvallen van discriminatoire agressie en geweld meegemaakt. Van 29% van de moskeeën is niet bekend of zij dit soort ervaringen hebben gehad.
De onderwerpen racisme, extreemrechts geweld, antisemitisme en discriminatie zijn veelbesproken thema’s in Nederland. Niet voor niets betreft gelijke behandeling en het gelijkheidsbeginsel Artikel 1 van onze Grondwet. Dit toont hoe belangrijk dit thema voor onze samenleving is. Een terugkerende vraag in de maatschappelijke en politieke discussies is: hoe vaak wordt het discriminatieverbod overtreden? In deze monitor is deze vraag kwantitatief uitgewerkt voor de jaren 2010 en 2011. De inhoud is gebaseerd op een nieuwe manier van gegevensverzameling bij de politie, die vergelijkingen met andere gegevensbronnen mogelijk maakt.
Deze rapportage is uitgevoerd in opdracht van de Anne Frank Stichting. Te lezen is hoe vaak de genoemde onderwerpen voorkomen in politieregistraties, met het aantal aangiftes, verdachten en de aard van de incidenten. Ook zijn regionale verschillen in Nederland weergegeven en valt te lezen hoe zaken worden afgehandeld door het Openbaar Ministerie.
Lees verder in de rapportage