Zelfverklaarde vrienden van Pim gaan tekeer
In november is aangifte gedaan tegen D’66-leider Alexander Pechtold. Hij zou zich volgens de stichting Vrienden van Pim Fortuyn en de stichting Beeld van Pim schuldig hebben gemaakt aan smaad, opruiing en het zaaien van haat door Geert Wilders een racist en een rechts-extremist te noemen.
Hij werd beschouwd als één van de vleesgeworden vertegenwoordigers van het vrije woord. Pim ‘ik zeg wat ik denk’ Fortuyn was voor het afschaffen van artikel 1 van de grondwet, om zo een absolute vrijheid voor het uiten van ieders mening te creëren. Fortuyn was voor velen een spreekbuis. Uit woede, als eerbetoon en uit angst voor het verlies van zijn gedachtegoed richt een aantal Rotterdammers na zijn dood een organisatie op, die zij de ‘stichting Vrienden van Pim Fortuyn’ noemen. Een echte stichting is deze organisatie nooit geweest, omdat zij zich nooit hebben geregistreerd bij de kamer van koophandel. Uit deze organisatie komt de stichting Beeld van Pim voort, die een standbeeld voor Fortuyn wil oprichten. De personele overlap tussen deze twee clubs is zeer groot. Dat deze organisaties die zijn politieke erfenis willen waarborgen, via een rechtszaak een politicus de mond willen snoeren is op zich een vreemde zaak. Wie zijn deze zelfbenoemde vrienden van Pim Fortuyn? En waar houden zij zich mee bezig?
In eerste instantie is deze groep demonstratief aanwezig bij de rechtszaak tegen de moordenaar van Fortuyn. Na de uitspraak dringt de organisatie tevergeefs bij het Openbaar Ministerie (OM) aan cassatie in te stellen tegen de veroordeling. Via een petitie laten zij weten dat ze willen dat de dader levenslang krijgt. Daarnaast organiseren ze een demonstratie tijdens een debat in de Tweede Kamer over de beveiliging van Fortuyn. Vanaf dat moment zijn er eigenlijk nog maar weinig politieke en juridische momenten rondom de moord op Fortuyn, die als aanknopingspunt kunnen dienen om actie te voeren. Voor de ‘vrienden van Fortuyn’, die een klein aantal vaste en fanatieke activisten telt vormt dat echter geen probleem. Jaarlijks herdenken zij de moord op hun politieke leider. Met een touringcar vervoert de club haar aanhang om zowel in Rotterdam als Hilversum bijeenkomsten en plechtigheden te houden. Er wordt gedacht aan de oprichting van een Fortuynistische omroep. De verjaardag van Fortuyn wordt herdacht. Men richt de stichting ‘Beeld van Pim’ op om een standbeeld voor Fortuyn neer te zetten. Er wordt gedacht aan een museum voor Fortuyn, en aan het welzijn van ‘de hondjes van Pim’. Men spant een rechtszaak aan tegen de verkoop van de inboedel van het huis van Fortuyn. Maar het blijft niet bij het verdedigen van Fortuyn. Men keert zich middels acties tegen een provocerend bedoelde musical waarin een politieke moord gepleegd wordt. De tegenstanders van deze musical denken dat Volkert van der Graaf verheerlijkt zal worden en willen opvoeringen van deze musical voorkomen. De stichting bekommert zich tevens om de vermoorde Theo Van Gogh, door herdenkingen te organiseren en demonstratief rechtszaken bij te wonen. Men ageert tegen de bouw van nieuwe moskeeën. Herdenkt met een demonstratie de 11 september aanslagen. En als voorlopig laatste actie, en tevens macabere voorspelling, ontfermt de stichting zich over Geert Wilders.
Met hulp van voormalig LPF-minister Hilbrand Nawijn doet de stichting Beeld van Pim bij een politiebureau in Rotterdam aangifte van uitingen van D’66 leider Pechtold. Deze vindt het racistisch dat Wilders mensen en groepen op basis van geloof wegzet, systematisch met geweld dreigt als het schieten op knieën en afhakken van neuzen en dat keer op keer herhaalt. Volgens de vrienden van Pim gaat Pechtold zijn boekje hiermee ver te buiten en maakt hij zich schuldig aan smaad, opruiing en aanzetten tot haat tegen Geert Wilders.
Bedreigingen
Zo kritisch als de vrienden van Fortuyn op haar tegenstanders zijn, zo gemakzuchtig is men voor zichzelf. Een aantal voorname leden van deze groepen is actief in de kringen van verschillende extreemrechtse partijen en hebben derhalve geen enkele moeite hier officiële samenwerkingsverbanden mee aan te gaan. Bovendien blijken de leden zelf niet terug te deinzen voor een bedreiging meer of minder.
In september 2003 vindt een demonstratie in Rotterdam om de aanslagen van 11 september 2001 te herdenken plaats. De ‘vrienden van Pim Fortuyn’ ondersteunen deze demonstratie en lopen gebroederlijk met de uitgesproken extreemrechtse Nieuwe Nationale Partij (NNP) van Jan Teijn en Nieuw Rechts (NR) van Michiel Smit door de straten. Wanneer Jan Teijn ruim een jaar later vanwege de verkoop van neonazistische cd’s uit de NNP wordt gegooid en zijn eigen deelraadszetel behoudt, plaatst de stichting Beeld van Pim een paginagrote advertentie in het blad van zijn nieuwe beweging. Hiermee bekent de stichting kleur en toont het aan dat er geen sprake is van een toevallige en eenmalige samenwerking. Nee, Beeld van Pim en extreemrechtse activisten zijn twee handen op één buik. Een ander opvallend gegeven is de aanwezigheid van de straatactivist Ben van der Kooi bij vrijwel elke activiteit van deze vrienden van Fortuyn. Alleen een langdurig verblijf in de gevangenis houdt Van der Kooi weg bij de verschillende acties. Van der Kooi is veroordeeld wegens een brandstichting van een moskee. (1) Dit vormt voor de Vrienden van Fortuyn en Beeld van Pim echter geen reden hem te weren als activist. In tegendeel. ‘Hij verdient een standbeeld’ zegt bestuurslid Rinus van den Heerik, die zelf verschillende keren samen met Van der Kooi heeft gedemonstreerd met de NNP, Nieuw Rechts en de nazistische Nationale Alliantie (NA).
Wouter Zuidema, een ander bestuurslid van deze stichting vindt één standbeeld echter wel genoeg. Hij legt een aantal belastende verklaringen af bij de politie. Wanneer Van der Kooi hier achterkomt belt hij Jennifer Vetter en lucht zijn hart hierover. Vervolgens wordt Zuidema telefonisch bedreigd door Mary Ridenberg. Zij is net als Vetter en Van den Heerik actief bij de ‘vrienden van Pim’. Maar hier blijft het niet bij. Ridenberg plaatst ook zijn adresgegevens en telefoonnummers op het forum van de Nationale Alliantie, vergezeld met de aansporing ‘je uit te leven’. Zuidema stapt naar aanleiding van de bedreiging opnieuw naar de politie om zijn verklaring weer in te trekken, maar dat blijkt niet meer te kunnen.
Tijdens officiële acties van de ‘stichting’ houden de leden zich bezig met zaken die zij zelf als strafbaar beschouwen, wanneer iemand anders zich hier schuldig aan zou maken. Bij een rechtszaak die Volkert van der Graaf tegen de Telegraaf aanspant wegens smaad omdat de krant stelt dat Volkert een milieuambtenaar heeft vermoord is de groep Pimfans ook aanwezig. Buiten staat Rinus van den Heerik, hét gezicht van de stichting met een bord waarop staat ‘Volkert jij heb Chris v.d. Werken Vermoord’ Op een groot deel van de publieke tribune zitten mensen met t-shirts waarop het hoofd van Van der Graaf staat met een vizier erop, begeleid met de tekst ‘jachtseizoen geopend’. Vergelijkbare posters werden een aantal jaar eerder in Rotterdam verspreid. Deze waren voor zien van de tekst ‘6 mei 2014, jachtseizoen geopend.’ en ondertekent met ‘Rinusje’, de voornaam van Van den Heerik. Hij ontkent iets met deze posters te maken te hebben, maar laat weten niet rouwig te zijn wanneer iemand hem pakt. Tijdens de zitting waarop de uitspraak tegen de moordenaar van Fortuyn bekend wordt gemaakt vertelt Van den Heerik dat mensen hem zullen lynchen wanneer hij vrijkomt. Later geeft hij aan dat hij dat zelf wel eens zou kunnen gaan doen. Al eerder dreigde hij bommen bij het advocatenkantoor af te laten gaan wanneer de straf te laag zou zijn.
In februari 2009 besluiten de eigenaren van het huis van Fortuyn het pand te verkopen en diens spullen te veilen. De vrienden van Fortuyn reageren als door een wesp gestoken. Bij de woning hangen zij een spandoek op: “Wie met Pim zijn spullen naar buiten huppelt, wordt weer netjes teruggeknuppeld. Stop de veiling!”. Hierna biedt de stichting Beeld van Pim burgemeester Aboutaleb een open brief aan. Het protest heeft echter geen effect. Vanaf juni 2009 worden de eigenaren, net zoals iemand van het veilingbedrijf anoniem bedreigt. Geen van hen doet hiervan aangifte. Totdat op 9 juni mensen van de stichting Beeld van Pim voor de deur van de bedrijven van de huiseigenaren staan, en bij het woonhuis van een van hun vaders. Het mag niet baten voor de vrienden van Pim. De veiling vindt plaats. Jennifer Vetter staat samen met enkele geestverwanten voor de deur. Het is een stil protest vanuit een oude Jaguar met spandoek “Steek in mijn rug geen dolk. Want Pim Fortuyn is van het volk. Stop de veiling”. En zo sleept deze marginale strijd voor de nalatenschap van Fortuyn zich voort. Misschien kan Pechtold preventief wat informatie bij Wilders inwinnen over hoe om te gaan met bedreigingen?
Noot:
(1) Na een maandenlange celstraf heeft Van der Kooi in oktober 2006 het geluk vrijgesproken te worden. Dit tot verbazing van velen die de zaak tot op de voet gevolgd hebben en aanwijzingen zagen die op de schuld wezen. De rechter ziet dit anders en na zijn vrijlating pakt Ben van der Kooi al snel zijn oude leventje op.
