Zaterdagavond 17 maart 2007 doet een arrestatieteam in Spijkenisse een opmerkelijke wapenvondst in een woning. Vuurwapens, munitie, kogelvrije vesten, een machinegeweer en verschillende spijkerbommen. Dat de bewoner van de woning, naziskinhead Arris de Bruin, een voorliefde voor wapens heeft is geen grote verrassing. Het is wel opmerkelijk dat iemand met een dusdanig gewelddadig profiel zo dom is om zo’n vracht aan wapens in huis te bewaren.
Arris de Bruin (1981) steekt in de herfst van 1998, op 17 jarige leeftijd, voor het eerst zijn kop boven het maaiveld uit. Hij doet dit direct op een manier die zijn profiel duidelijk neerzet: Hij wordt samen met een aantal rechtsextremistische jongeren gearresteerd wegens het kladden van nazistische leuzen in een metrostation. De groep staat daar – gewapend – een andere groep jongeren op te wachten, met wie ze eerder ruzie heeft gehad. De politie grijpt in en arresteert de groep, waaronder Arris.
Na deze eerste publieke aanvaring horen we enige tijd niets van hem, totdat hij in 2002 echt actief wordt voor de Nederlandse Volksunie. In januari 2002 bezoekt hij voor de eerste keer een NVU-demonstratie in Rotterdam. Hij valt onmiddellijk op doordat hij zijn kleren vol heeft gehangen met nazistische symbolen, waaronder een hakenkruis. Dat geldt overigens niet alleen voor zijn kleren, ook zijn lichaam is bedekt met extremistische tatoeages, zoals een groot hakenkruis op zijn rug met de kreet “Made by Adolf”. Na afloop van deze demonstratie brengt Arris de Bruin een aantal demonstranten weg in een busje van zijn werk (#1). In Leiden loopt de groep nog even naar het centrum. Onderweg mishandelen ze een allochtoon. De politie is er snel bij en arresteert de groep, maar Arris wordt voor deze zaak verder niet vervolgd.
Hierna is hij bij vrijwel elke demonstratie van de NVU actief met een groepje Rotterdamse naziskins (waaronder andere bekende geweldplegers als Ed Polman en Robin van Opstal).
De moord op Pim Fortuyn in mei 2002 maakt op Arris en kornuiten een grote indruk. Tijdens de verkiezingen, enkele dagen na de moord, hangt Arris een spandoek uit zijn raam met nazi-oproep “Erwache”, wat tot een politie-inval leidt waarbij een hakenkruisvlag wordt gevonden. Weer drie dagen later loopt De Bruin mee met een NVU-demonstratie in de woonplaats van Fortuyn’s moordenaar, dit keer uitgedost met een NSB-opnaaier op zijn jas.
In deze periode komt de groep rond Arris de Bruin en Ed Polman bovendien nadrukkelijk bij de overheid in beeld vanwege een AIVD-tip. De tip gaat over plannen om aanslagen te plegen op linkse politici. Er wordt een aantal arrestaties verricht binnen de groep, maar dat leidt uiteindelijk niet tot een strafzaak.
In 2003 wordt De Bruin opnieuw opgepakt voor mishandeling. Voor zijn huis loopt hij samen met wat vrienden een allochtoon tegen het lijf. Eén van de vrienden van De Bruin zegt tegen het slachtoffer dat hij terug moet gaan naar zijn eigen kankerland en dat hij achter de joden aan de gaskamers in moet. Daarop ontstaat ruzie waarbij het slachtoffer door Arris en zijn vrienden volledig in elkaar wordt geschopt. Opvallend genoeg probeert Arris bij de uiteindelijke rechtzaak zijn extreemrechtse achtergrond te ontkennen, wat vrij lastig is met al zijn tatoeages.
Precies een jaar later is hij, samen met Ed Polman en Robin van Opstal, weer betrokken bij een racistische mishandeling. In het Duitse plaatsje Selm lopen ze twee allochtonen tegen het lijf. Wanneer één van de twee even gaat plassen, vallen de drie skinheads de andere aan. Die slaat echter flink van zich af en krijgt hulp van zijn vriend. Omdat de drie skinheads de strijd dreigen te verliezen, probeert Robin van Opstal de man overhoop te rijden met zijn auto. Arris de Bruin wordt, samen met de anderen, weliswaar gearresteerd, maar niet veroordeeld voor deze actie.
Omstreeks deze tijd (2003) ontstaat er onrust binnen de NVU over de politieke richting die de partij is ingeslagen. Binnen kringen waar De Bruin in verkeert, is die koers bij lange na niet radicaal genoeg. Deze onvrede uit zich in een soort halve scheuring. De radicalen, waaronder Arris, vormen Blood & Honour/Racial Volunteer Force (B&H/RVF), maar blijven wel meelopen met NVU-demonstraties. Vanaf die tijd gaat de groep rond Arris de Bruin de ordedienst tijdens deze demonstraties vormen. En dat doen ze tot de dag van vandaag.
Kort samengevat is Arris de Bruin op het eerste gezicht een neonazistische hooligan, die te pas en te onpas willekeurige allochtonen mishandelt. Dat beeld komt ook duidelijk naar voren tijdens het proces vanwege de mishandeling in Selm. Daar blijkt één van de verdachten de politie verteld te hebben dat het goed gebruik van de groep rond De Bruin is om “negerjachten” te organiseren, waarbij willekeurige gekleurde slachtoffers worden mishandeld. Tegelijkertijd hebben de activiteiten van De Bruin ook een meer gestructureerd karakter. Het consequent aanwezig zijn en ordedienst vormen bij demonstraties van de NVU laat dat zien. Hij loopt hier dan rond in kleding van de voormalige nazistische terreurorganisatie “Combat 18”, de voorloper van het RVF. Bovendien bezoekt De Bruin demonstraties in verdere oorden in Duitsland.
Al deze acties geven een duidelijk beeld van het karakter en de bedoelingen van Arris de Bruin en zijn vrienden. Zijn vaste advocaat, Jeroen Broers, denkt daar echter anders over. In BN/De Stem verklaart Broers dat Arris al deze geweldplegingen weliswaar beging, maar ‘niet met een rechts-extremistische intentie’.
De activiteiten van de groep rond De Bruin na de moord op Fortuyn, waar mogelijk aanslagen werden voorbereid, en de huidige wapenvondst geven een beeld dat meer doet denken aan serieuzere geweld- zoniet terreurdreiging. Ook andere activisten uit het Blood & Honour/Racial Volunteer Force netwerk waar De Bruin bij zit zijn recent voor geweldsdaden gepakt. Kopstuk Michael Krick zit een paar jaar in de bajes wegens het mishandelen van een Antilliaanse man in Papendrecht. Robin van Opstal is onlangs in België opgepakt omdat hij met andere skinheads een voorbijganger mishandelt. Van Opstal vraagt het slachtoffer naar zijn mening over het nazisme. Omdat het slachtoffer een ongewenst antwoord geeft wordt hij mishandeld. En een half jaar geleden rolt de Belgische politie Bloed, Bodem, Eer en Trouw (BBET) op dat ook onderdeel is van de Combat 18/RVF sectie van Blood & Honour. Ook hier vindt de politie wapens en explosieven en spreekt ze over “het beramen van aanslagen”.
