Sinds 2013 zijn politieke partijen verplicht jaarlijks alle giften vanaf € 4500 openbaar te maken. Uit het jaaroverzicht van 2015 blijkt de PVV € 108.000 van de David Horowitz Foundation te hebben gekregen. En twee keer € 4500 van een aanvankelijk anonieme donateur uit Nederland. Geen enkele andere Nederlandse donateur schenkt zo’n groot bedrag. Deze… Lees verder
Hoe komt een Nederlands parlementslid op het idee om “stadscommando’s “ op de Nederlandse steden los te laten om de orde te handhaven? En wat zegt dat eigenlijk over de ideeën van Raymond de Roon, de bedenker van dit plan? En stel nu dat hij Minister van Justitie zou worden, wat betekent dat dan voor… Lees verder
Imagine a pamphlet announcing that the “Muslim Fifth Column is taking over Europe. We will soon be living in Eurabia under sharia law.” Or imagine a pamphlet saying that the “world conspiracy of Jews, this dirty vermin that keeps on returning to pollute our societies, has taken control of the banks and industry again.” In the Netherlands, both pamphlets would provoke public outcry against the authors, since the year is 1989 and we have just stepped out of our time machine to witness the ensuing protest marches and the imminent arrest of the neo-Nazis who distributed these pamphlets. Those were the good old days when the extreme right was small, when mainstream racism and anti-Semitism did not openly exist, and any word or sign of discrimination was immediately attacked by anti-racists, anti-fascist groups and all loyal democrats. In those days, support for the rights of economic immigrants, or guest workers, as they were called back then, was the norm and not the exception. In Western Europe everybody on the left side of the political spectrum had faith in a future of equality and freedom from discrimination, while those on the right who kept silent were branded as racists, or at least apologists. During the 1980s, anti-racist and anti-fascist groups built up considerable popular support, to the extent that anti-racism in the Netherlands became the norm and any dissenting voice was immediately labelled racist or fascist.
NATIONAAL JEUGD FRONT
Het Nationaal Jeugd Front (NJF) ontstond medio oktober 1978 na een reorganisatie van het Nederlands Volksnationalistisch Jeugdverbond (NVJ), de jeugdorganisatie van de Nederlandse Volks Unie (NVU). (Zie ook het 2e kwartaal-overzicht 1979).
Het initiatief hiertoe werd genomen door drie jongeren uit Den Haag:
D (voorzitter en propagandaleider), van der Gl (penningmeester, secretarls en vice-voorzitter) en B: (kamp-en weersportleider).
Het NJF voert als embleem een combinatie van twee rune tekens, met de symbolische betekenis “overwinning door daden”.
Organisatie
In tegenstelling tot het voormalige NVJ kreeg het NJF van de Nederlandse Volks Unie de bevoegdheid praktisch zelfstandig op te treden. Het financiële beleid, inclusief een (van de NVU) onafhankelijke contributieregeling, kwam in handen van het NJF-bestuur. De NVU behield hierbij echter een corrigerende functie en de mogelijkheid tot inzage in de boeken.
Lees verder in het kwartaalbericht
Mede mogelijk gemaakt door Stichting Argus en Buro Jansen & Janssen
Rechts-extreme groeperingen
Nederlandse Volksunie
De in 1971 opgerichte organisatie Nederlandse Volksunie streeft onder meer de zogenaamde Heel Nederland Gedachte na – een gedachte waarin Nederland en Vlaanderen een eenheid moeten gaan vormen – en propageert; een fervent anti-communisme.
De NVU telt thans ca 60 leden, waarvan een aantal een “oorlogsver-leden”, heeft. Orgaan van de organisatie is het blad “Wij Nederland w.o.De Vlam’V ”
NVU-activiteiten van enige betekenis steunen voornamelijk op voorzitter J.G. GLIMMERVEEN, die met zijn verkiezingscampagne voor de gemeenteraadsverkiezingen in Den Haag in mei 1974 nogal wat stof deed opwaaien.
GLIMMERVEEN maakt echter thans de indruk in politiek opzicht weinig meer te zullen ondernemen tot er een definitieve uitspraak is gedaan in de tegen hem aangespannen gerechtelijke procedure wegens belediging van een bevolkingsgroep (i.e. de Surinamers). De Hoge Raad vernietigde op 24-6-1975 het arrest van het gerechtshof te Den Haag, waarbij GLIMMERVEEN ontslagen werd van rechtsvervolging. De zaak werd door de Hoge Raad teruggewezen naar het gerechtshof in Amsterdam. Het ontslag van GLIMMERVEEN uit de functie van boekhouder bij SHAPE Technical Centre in Den Haag werd inmiddels nietig verklaard.
Lees verder in het maandoverzicht
Mede mogelijk gemaakt door Stichting Argus en Buro Jansen & Janssen
Rechts-extreme groeperingen in Nederland
Na de 2e Wereldoorlog zijn in Nederland verschillende extreem rechtse organisaties opgericht. Een aantal van deze organisaties is, na een kwijnend bestaan, opgegaan in andere groeperingen of na verloop van tijd geheel van het toneel verdwenen.
Tot de groeperingen die thans nog in meerdere of mindere mate actief zijn in Nederland, kunnen de volgende organisaties gerekend worden. De meest actieve daarvan is de Nederlandse Volksunie.
Northern League
De Northern League (de Noordbond) is een internationale neo-fascistische groepering, ontstaan in 1958 uit de lezerskring van het blad “Northern World”, dat in 1957 door de Engelsman Roger PE; in het leven is geroepen.
Doel van de organisatie is: “het behoud van het rassen- en culturele erfdeel van de Noordse volkeren”. Zij tracht dit te bevorderen door “alle volkeren van Noordeuropese afstamming te verenigen”. De organisatie beschouwt alle gekleurde rassen als inferieur en is anti-semitisch en anticommunistisch. Het secretariaat is gevestigd in Amsterdam ten huize van de ex-NSB’er J.KRULS, die tevens hoofdredacteur is van het Engelstalig orgaan van de League “The Northlander”.
Lees verder in de maandoverzichten
Mede mogelijk gemaakt door Stichting Argus en Buro Jansen & Janssen
Nederlandse Volksunie
Tussen september 1971 en april 1972 heeft de Nederlandse Volksunie te kampen gehad met een aantal interne moeilijkheden. Voor een deel waren deze te wijten aan mevrouw E.E. KO een nieuw lid, dat in korte tijd een sleutelpositie binnen de organisatie wist te bezetten en verantwoordelijk is voor een duidelijke “‘verrechtsing” van de Volksunie. Haar wijze van optreden werd door een aantal leden echter minder gewaardeerd, zodat zij gedwongen werd haar positie op te geven, waarna zij zich uit de Volksunie terugtrok.
Ook daarna echter traden er herhaaldelijk nieuwe interne conflicten aan het licht, voornamelijk in het persoonlijke vlak, maar waarbij ook de vraag of en zo ja in hoeverre de Volksunie een activistisch karakter zou moeten hebben een rol heeft gespeeld. *)
Lees verder in het maandoverzicht
Mede mogelijk gemaakt door Stichting Argus en Buro Jansen & Janssen