Evert Mouw, een van de eerste gebruikers van de website Stormfront eist een grote schadevergoeding van onderzoeksgroep Kafka. Hij meent ten onrechte als “overtuigd nationaal-socialist en Hitleraanhanger” te zijn neergezet.
“Ik ben bang dat we nooit van de Joden af zullen komen.” Het is 5 mei 1998 en Mouw (1976) schrijft over zijn ideeën over Joden. Op deze dag, 53 jaar nadat de Tweede Wereldoorlog in Nederland is beëindigd mailt Mouw op de Engelstalige e-maildiscussielijst van de website Stormfront dat “we” een jaar of 50 geleden al hebben geprobeerd van Joden af te komen. “En kijk naar de resultaten!”, roept hij uit. Hij heeft ook een voorstel voor een effectievere aanpak. “We moeten ons richten op de zwakte van onze vijand. En de zwakte van de Joden is hun liefde voor geld.”
Afgezien van de afgrijselijke antisemitische, moordzuchtige en nazistische inhoud van het bericht, vallen twee dingen op. Ten eerste dat Mouw zich thuis lijkt te voelen op deze discussielijst. En ten tweede dat hij het nazistische gedachtegoed dat deze mailinglijst drijft, volledig omarmt: ‘we will never get rid of the Jews. We tried some 50 years ago’. Mouw laat hier niks aan de verbeelding over in wiens traditie hij zichzelf plaatst: Het nationaal-socialisme, het Derde Rijk en de massamoord op de Joden.
Maar even een stapje terug. Wat was de context van deze berichten? Mouw werd in het midden van de jaren ‘90 actief op internet, dat toen nog in de kinderschoenen stond. Websites bestonden alleen uit letters, goede zoekmachines waren nog niet uitgevonden en discussies vonden plaats op hele prille forums of op mailinglijsten. Mouw wist in dit wereldwijde doolhof een plek te vinden die in het verlengde van zijn politieke interesses lag: Stormfront werd in 1990 opgericht door de Amerikaanse neonazi Don Black en vanaf 1996 kwam een eerste website in de lucht. Het was daarmee één van de allereerste extreemrechtse plekken op het internet. Behalve een hele rudimentaire website is in de eerste jaren een internationale mailinglijst het belangrijkste podium waarop de Stormfront-aanhang ideeën kwijt kan. Die mailinglijst wordt, niet verbazingwekkend, gedomineerd door Amerikaanse neonazi’s. Des te opmerkelijker dat er zich tussen die Amerikanen in 1997 ook een Nederlander meldt: Evert Mouw, een 21-jarige ICT’er van de Veluwe. Vanaf zijn eerste bericht blijft hij met enige regelmaat berichten plaatsen, in ieder geval tot medio 1999.
Die bijdragen passen bij het nationaal-socialistische karakter van Stormfront. Mouw schrijft geregeld negatief over de verhouding tussen Joden en het ‘arische ras’. Joden zouden volgens Mouw een gevaar zijn voor “Ariërs”. Omdat Joden de media en de wereldhandel “controleren” en een multiculturele wereld nastreven. Dit zou de verschillen tussen de “rassen” minder duidelijk maken, waardoor “ hun aanwezigheid ook minder zichtbaar is”. Een multiculturele en internationale wereld zou goed zijn voor Joodse handelswinsten, aldus Mouw, maar een gevaar voor “Ariërs”. “Wij willen een Arische wereld” schrijft Mouw. “Waar onze manier manier van leven leidend is” vervolgt hij. Mouw eindigt dit betoog zoals hij eigenlijk steevast doet bij zijn berichten met: ‘Heil’ of “Heil to all”.
Niet alleen Joden krijgen het te verduren in de bijdragen van Mouw. Ook zwarte mensen beschouwt Mouw als een bedreiging en worden negatief door hem gekwalificeerd. “Het is hun oudste wens”, schrijft Mouw “het blanke ras tot slaaf te maken”. Die wens komt volgens Mouw voort uit het zelfinzicht van zwarte mensen “dat ze weten dat ze Untermenschen zijn”. Mouw schrijft dat zwarte mannen het gevoel hebben dat ze via “blanke vrouwen die reeds hun Arische geest hebben verloren” de blanke cultuur moeten vernietigen door “hun sperma in blanke vrouwen te pompen”.
De door Mouw waargenomen innig verbonden biologisch bepaalde tegenstellingen tussen het ‘blanke ras’, Joden en zwarte mensen is een van de kernelementen van het nationaal-socialisme. Maar niet alleen dit ras-denken en virulent antisemitisme worden door Evert Mouw in deze periode omarmd. Ook de nationaal-socialistische ideologie als geheel, de drijvende kracht achter de Stormfront mailinglijst, wordt door Mouw onderschreven. In een strategische gedachtenwisseling op deze lijst wordt de vraag opgeworpen hoe het nationaal-socialisme populair gemaakt kan worden. Evert Mouw heeft daar wel ideeën over. Het komt volgens hem allemaal aan op goede communicatie, waarin blanken de waarheid over ras, nationaal-socialisme , Joden en het internationale geldwezen te horen krijgen. Mouw beseft zich donders goed dat dat niet eenvoudig is, omdat deze begrippen bezwaard zijn met “emotionele connotaties”. Daarom stelt hij voor dat dergelijke woorden (als ras en nationaal-socialisme) weer een positieve betekenis moeten krijgen, of, mocht dat niet lukken, ze voor het luisterend publiek te vervangen door nieuwe, positieve woorden.
Uitingen van Mouw op mailinglijst Stormfront
Maar in verdere strategische discussies op dezelfde mailinglijst blijkt Evert Mouw niet alleen ideeën te hebben over het verspreiden van ideeën en het witwassen van nationaal-socialisme en antisemitisme. Hij laat ook zijn gedachten gaan over praktische manieren hoe deze idealen gerealiseerd kunnen worden. En één thema dat daarbij opvalt is het gebruik van geweld. “We moeten”, schrijft hij “niet bang zijn geweld te gebruiken”. Maar het toepassen van ondoordacht en laag-georganiseerd geweld raadt Mouw zijn lezers op Stormfront op instrumentele gronden af. “Het zal de media en de blanke massa tegen ons keren” voorspelt Mouw. Nee, Mouw ziet het wat groter voor zich. “We moeten ons” schrijft hij om vervolgens in hoofdletters verder te gaan “VOORBEREIDEN OP EEN OORLOG OP ALLE FRONTEN”. Om zijn bericht weer eens af te sluiten met “Heil!”.
Wanneer een andere gebruiker op de Stormfront mailinglijst in een discussie over hoe “de Joden” moeten worden “gedefinieerd” een bericht ondertekend met de gewelddadige en nazistische strijdkreet RAHOWA, reageert Evert Mouw door in zijn antwoord onder RAHOWA te typen “I agree with 14 words”. Deze conversatie komt voor een buitenstaander cryptisch over. Maar binnen extreemrechtse kringen is RAHOWA een bekende afkorting voor Racial Holy War, een oproep om een racistische rassenstrijd aan te gaan. En de “14 words” van Mouw zijn tevens een veel gebruiktbegrip binnen extreemrechts. Het verwijst naar de beroemde leus ‘We must secure the existence of our people and a future for White children’ van de neonazi David Lane. Lane was lid van de neonazistische groep The Order en kreeg in de jaren ‘80 meer dan honderd jaar cel voor zijn aandeel in de moord op Alan Berg, een Joodse presentator van een talkshow.
In 1998 bouwt Evert Mouw een eigen website, die hij naar eigen zeggen als “racistisch” bestempeld. Die website, van bescheiden omvang (totaal zeven pagina’s), bevat een uitgebreid overzicht met doorklik-links naar neonazistische en Holocaustontkennende websites zoals die van de Klu Klux Klan, ‘White Pride Worldwide’ en de CP’86. Maar meest opvallende is nog wel de prominente link naar een download van Adolf Hitler’s ‘Mein Kampf’. Op dat moment is het nog volstrekt duidelijk dat het verspreiden van Mein Kampf in Nederland niet alleen omstreden is, maar ook strafbaar. Ook is op dat moment Mein Kampf, om diezelfde redenen, bijna niet te verkrijgen in Nederland. Door deze link maakt Evert Mouw deze nazi-bijbel toegankelijk voor zijn achterban. Overigens zal dat niet voor het laatst zijn. In 2004 biedt Evert Mouw een andere Nederlandse neonazi digitaal onderdak op zijn server Germanic.info. Deze andere neonazi plaatst hier een html-versie van Mein Kampf en maakt hier vervolgens reclame voor op het Stormfront-forum.
Overtuigd nationaal-socialist en Hitleraanhanger
In 2005 publiceerden wij op onze website een artikel over de website Stormfront, die op dat moment een forum huisvestte, met een zeer grote en actieve Nederlandstalige sectie. In dit artikel komt Mouw zijdelings voor, als voorbeeld van een van de eerste Nederlanders die op deze website actief is geweest. We kwalificeren hem als iemand die zich presenteert als “overtuigd nationaal-socialist en Hitleraanhanger”. In 2023 dagvaardt Mouw zowel journalisten van De Volkskrant, De Dagelijkse Standaard als Kafka te verschijnen op een zitting van de rechtbank. Onze kwalificatie zou “onrechtmatig” zijn, geen “deugdelijke feitelijke basis” hebben en “de eer en goede naam van Mouw” aanranden. Mouw stelt twintigduizend euro aan “immateriële schade” te hebben opgelopen. Waarom Evert Mouw, die zelf nooit een geheim heeft gemaakt dat hij actief was op Stormfront, nu opeens stelt dat deze uiting onrechtmatig is, is ons een raadsel. Het artikel staat immers al ruim vijftien jaar online. En zijn racisme, felle antisemitisme, gerichtheid op nationaal-socialisme, geweld en Hitler, in een omgeving zoals die van Stormfront, rechtvaardigt de kwalificaties die wij hebben gebruikt.
Politieke carrière
Nadat Mouw is gestopt met schrijven op Stormfront, blijft hij actief in de extreemrechtse politieke wereld. In 1999 vertelt hij lid te zijn van de Nieuwe Nationale Partij (NNP). De NNP kan worden beschouwd als een indirecte opvolger van de CP’86 en Mouw schrijft een artikel voor de nieuwsbrief voor deze partij. Binnen de NNP ontstaat ruzie, vanwege de verkoop van nazi-cd’s door het prominente lid Jan Teijn. Teijn is deelraadslid voor de NNP in Rotterdam en de ruzie loopt zo hoog op dat hij de partij verlaat om enkele maanden later (in 2003) een nieuwe partij op te richten, de Nationale Alliantie (NA). Evert Mouw volgt Teijn met enige vertraging. In 2004 geeft hij aan lid te zijn geworden van de NA en net als bij de NNP begint Mouw te schrijven voor de nieuwsbrief van deze partij. Daarna is Mouw jaren niet zichtbaar binnen het extreemrechtse landschap. Totdat hij opduikt bij een manifestatie van Rechts in Verzet. Rechts in Verzet is een afsplitsing van Pegida Nederland en kwam in januari 2018 groot in het nieuws vanwege het neerleggen van een onthoofde etalagepop bij een Amsterdamse moskee in aanbouw. Zo’n maand of twee na deze schokkende en spraakmakende actie is Mouw aanwezig op een manifestatie van Rechts in Verzet in diezelfde stad, gericht tegen de bouw van diezelfde moskee.
In 2019 richt Mouw zich niet meer op obscure partijen en organisaties zoals hierboven beschreven, maar op een gevestigde extreemrechtse partij, Forum voor Democratie (FvD). Mouw schrijft een positief artikel over de omstreden ‘boreale’ overwinningsspeech van Baudet, na de grote winst van de Provinciale Statenverkiezingen in 2019. Baudet retweet dit artikel. En een jaar later zitten Mouw en Baudet samen in een programma van de omroep Ongehoord Nederland.
Wanneer we de ontwikkeling van de 25-jarige politieke carrière van Evert Mouw zouden moeten samenvatten in een woord, dan zou dat consistentie zijn. Mouw is, met enkele pauzes tussendoor, vrijwel altijd actief geweest bij politieke organisaties, platforms en demonstraties aan de extreemrechtse zijde van het politieke landschap. Daarbij is de manier waarop er tegen deze activiteiten aan wordt gekeken door de buitenwereld wel flink veranderd. Waren de NNP en de Nationale Alliantie in de tijd dat Mouw daar actief was buitengewoon omstreden extreemrechtse organisaties, voor FvD geldt dat inmiddels een stuk minder. Maar dat ligt anders voor het keiharde antisemitisme en de andere extremistische uitingen die Mouw 25 jaar geleden op Stormfront deed. Die worden maatschappijbreed tot op de dag van vandaag als uiterst problematisch gezien. Dat Mouw die realiteit nu met juridische stappen probeert weg te poetsen, geeft geen blijk van enige zelfreflectie.
