Groep Wilders / Partij voor de Vrijheid
De partij van Geert Wilders is bij deze parlementsverkiezingen zonder meer de meest radicale partij op de rechterflank. Niet alleen in woord en geschrift, maar ook in personele bezetting. Veel mensen met een extreemrechtse achtergrond, of een verleden in extreemrechtse partijen zijn betrokken bij de verkiezingsdeelname.
Bedreigingen
Als je Geert Wilders zegt, komen direct de associaties naar boven van de vele bedreigingen en de persoonsbeveiliging die de man moet ondergaan. Sommige tegenstanders denken politiek te moeten bedrijven door het zenden van doodsbedreigingen en haat-mails. Dit soort praktijken verharden het debat en roepen veel verontwaardiging op.
Het verbaast ons dan ook zeer om een tweetal mannen bij Wilders tegen te komen die recent voor dit soort praktijken veroordeeld zijn. Beiden zetten een ondersteunende handtekening om de deelname van de Partij voor de Vrijheid mogelijk te maken. Het lijkt er zo op dat Wilders met twee maten meet en dat bedreigers uit het rechtse kamp welkom zijn bij zijn partij.
Wim van Laarhoven (1967) uit Den Bosch is een fervente Fortuynaanhanger. Nadat de rechter Fortuyns moordenaar Volkert van der Graaf in april 2003 tot achttien jaar gevangenisstraf veroordeeld, wil Van Laarhoven zijn boosheid uiten over de strafmaat. Die is in zijn ogen te laag en hij stuurt een persoonlijke dreigmail naar de rechter. Hij wil “jachtgeweren leegschieten” op de rechter en hoopt dat de familie van rechters wordt uitgeroeid door de moordenaars die weer vrijkomen.
Ook wil Van Laarhoven aanzetten tot “haat en moord” tegen “Rösenmuller, Bolkestein, van Dam”. Bij de e-mail voegt hij een afbeelding met daarop twee vuurwapens. Justitie neemt de bedreiging in die gespannen tijd uitermate serieus en spoort Van Laarhoven op. In december 2003 wordt hij veroordeeld tot een maand voorwaardelijke gevangenisstraf en een boete van 900 euro.
Wim van Laarhoven is een man die meer stevige taal via het internet verspreidt. Vlak na de moord op Fortuyn schrijft hij een woedend complotartikel waarin hij GroenLinks als schuldige aanwijst. Ook is hij na zijn veroordeling deelnemer aan een discussielijst van rechtse Fortuynisten. Van Laarhoven gaat er de laatste tijd nog altijd tekeer tegen alles wat links is, de pers en ontwikkelingshulp. Hij zegt een lichte vorm van racisme te hebben en ziet Filip de Winter als een spreekbuis die onderdrukt wordt. Als een groep allochtonen in juni 2006 een misdrijf pleegt schrijft hij “Op transport naar Birkenau! Als ik dit zou roepen dan discrimineer ik en krijg ik justitieel gezien flinke problemen. Nee, dan maar gewoon doodschoppen die handel.” De afgelopen tijd stuurt Wim van Laarhoven ook berichten naar Wilders persoonlijk. Hij benadert de parlementariër met zinnen als “ik ben me rot geschrokken van de allochtonen op komst in Nederland”, “Ik discrimineer niet. Maar Geert, Nederland wordt van de Allochtoon” en “Het moslimwereldje tussen onze kaaskoppen in. Met of zonder bedreigingen. U toon van moed inspireert mijn gewoon. Maar de martelaar voor onze Hollanders krijgt van mij me stem”. Wilders weet dus wat voor vlees hij in de kuip heeft.
Nekschot
Ook de tweede veroordeelde bedreiger bij de Partij voor de Vrijheid opereert vooral op internet. Onder zijn pseudoniem Graver post hij al jaren berichten op extreemrechtse fora als Polinco, Stormfront, Nieuw Rechts en zijn eigen sites Vrijspraak en Graverdammer. Jan Landman (1954) uit Groningen laat zich hier kennen als een felle rechtsextremist. In februari 2005 bedreigt hij de directeur van vluchtelingenorganisatie Inlia met de dood: “Het wordt nu echt tijd voor een nekschot” schrijft hij, om te vervolgen met de mededeling dat minister Verdonk de executie wel mag voltrekken. In juli 2006 laat de rechter hem er met een boete van 220 euro mee wegkomen. Jan Landman is de voorzitter van de Stichting Tot Bevordering Van De Vrijheid Van Meningsuiting. Hij begint zijn politieke carrière als actief lid van de LPF, maar wordt via Nieuw Rechts steeds radicaler. Vooral op de internetfora laat hij zijn ideologie zien. In april 2004 spreekt hij, nadat drie Marokkanen zijn neergeschoten door een gabber, zijn hulde uit voor de schutter. Verder waarschuwt hij dat er teruggeschoten wordt als de regering de “kakkerlakken” niet uit Nederland verwijdert. Hij plaatst dit radicale bericht op het forum van Nieuw Rechts. Hier laat hij zich in 2003 ook positief uit over het Vlaams Blok. Op het POLINCO-forum (POlitiek INCOrrect) zegt hij in een discussie over een brandbom op een moskee te dromen van een tankwagen vol varkensbloed. Als er in 2005 een moskee in brand is gestoken in Rotterdam mengt hij zich in de discussie of Ben van der Kooi de dader zou kunnen zijn.
In 2004 beheert Landman het domein van de website van het Comité “Nee Tegen Turkije”. In dit samenwerkingsverband dat de Turken uit Europa wil houden zitten fascistische clubs als Voorpost, de Nationale Beweging en de jongerenorganisatie van Nieuw Rechts, samen met de club van Landman.
Een partner in crime van Jan Landman is Arnold van der Post (1953) uit het Groningse dorpje Kiel Windeweer. Hij zet net als Landman zijn handtekening voor de Partij voor de Vrijheid. Samen zitten ze sinds 2002 in het bestuur van de Stichting Tot Bevordering Van De Vrijheid Van Meningsuiting. Ook Van der Post zit in 2002 bij de LPF. Hij staat in 2003 kandidaat voor de provincie Groningen voor die partij. In 2003 is Van der Post deelnemer aan de Nieuw Rechts / Jonge Fortuynisten demonstratie in Den Haag. In 2004 zegt hij op de internetsite van Jan Landman dat hij een tweede Nieuw Rechts demonstratie wil bezoeken met Landman samen. Ook Arnold van der Post is op POLINCO actief. Hij noemt zich daar “Thor”. De deelnemers maken een pseudoniem aan zodat zij anoniem kunnen discussiëren
Nog meer Fortuynisten
Meer dan vijftig ex-LPF’ers zijn bij de Partij voor de Vrijheid opgedoken. Veel steunen de partij met een handtekening waaronder bijvoorbeeld ex-Kamerlid Ton Alblas (1940) uit Leiden.
Een aantal staat kandidaat. Op de tweede plek achter Wilders staat Marie (Fleur) Agema (1976) uit Assendelft. In 2003 wordt ze gekozen tot LPF-Statenlid in de provincie Noord-Holland. Met ruzie stapt ze na een ruim half jaar uit de partij en staat sindsdien te boek als onafhankelijk volksvertegenwoordiger. Ze zoekt toenadering tot het splinterpartijtje Forza! Nederland en strijdt in de provincie tegen subsidies voor milieuorganisaties. Als Theo van Gogh vermoord is organiseert een platform van allerlei Fortuynisten en rechtsextremisten een manifestatie in Amsterdam. Met onder andere Nieuw Rechts van Michiel Smit en de stichting van bovengenoemde Jan Landman vormt Fleur Agema een coalitie. Op de manifestatie komen allerhande rechtsextremisten af. In december 2004 meldt Agema zich aan op het fascistische internetforum Stormfront om daar te discussiëren over de kritiek die op haar zelf geuit is. Een paar maanden later tekent ze een petitie tegen het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI). De petitie is opgezet door het radicaalrechtse Platform de Krijger.
De zevende kandidaat voor de Partij voor de Vrijheid is Barry Madlener (1969) uit Rotterdam. Hij is nu vier jaar gemeenteraadslid voor Leefbaar Rotterdam en was mede-initiatiefnemer van de discussie over een allochtonenstop in Rotterdam. Hij ziet de komst van migranten als een bedreiging van de scheiding tussen kerk en staat en wil daarom hoofddoekjes verbieden op het stadhuis. Volgens een artikel in het Reformatorisch Dagblad zou hij in januari 2005 met enkele andere mensen van Leefbaar Rotterdam een congres van het Vlaams Belang in Antwerpen bezoeken. Barry Madlener bestrijdt deze bewering overigens en stelt nooit bij het Vlaams belang te zijn geweest.
Een vreemde actie komt van Olof Wullink (1938) uit Velp. Hij tekent voor Wilders, maar staat ondertussen doodleuk kandidaat voor concurrent “Fortuyn” bij de huidige verkiezingen. Wullink is nu vier jaar bij de LPF betrokken en staat in maart 2006 kandidaat bij lokale verkiezingen in Gelderland. Samen met enkele ex-CD’ers doet hij dan in Duiven en Barneveld mee aan gemeenteraadsverkiezingen.
Uit Krimpen aan den IJssel komt Pieter van Soelen (1930). Hij steunde in 2002 de LPF met een handtekening en nu de PvdV. Hij is actief op een emaillijst van extreemrechtse Fortuynisten. Hier post Van Soelen eind 2004 een namenlijst van allerlei politici en journalisten die Pim Fortuyn gedemoniseerd zouden hebben. Hij stuurt dat bericht ook naar Nieuw Rechts. Van Soelen is de voorzitter van Stichting Artikel 7 van de Grondwet dat een vrije meningsuiting bepleit. Maar de critici van Pim Fortuyn hebben volgens hem dan een grens overschreden en “hebben Pim Fortuyn op een zeer ondemocratische wijze intens gekwetst en beledigd met onwaarheden. Ook was er sprake van laffe demoniseringen en wel zodanig dat diens ziekelijke moordenaar Volkert van der Graaf hierin zeker steun gevonden zou kunnen hebben om de moord te begaan en te rechtvaardigen.” aldus Van Soelen.
Onno Loenen komt uit Zeist. Hij is een paar jaar als “Otje” actief op het internetforum van POLINCO. Loenen schrijft daar een “gedwongen remigratie van Islamitische elementen” uit Nederland voor te staan. Dit omdat hij bang is voor een wereldoverheersing door moslims. Verder gaat hij tekeer tegen het “linkse kakkerlakkenvolk”. Loenen is in 2002 actief bij de LPF maar behoort al snel tot een dissident groepje binnen de LPF-kring Utrecht. In januari 2003 bezoekt hij met twee geestverwanten Filip de Winter van het Vlaams Blok. In die maand doet Michiel Smit met zijn partij de Conservatieven.nl, mee aan de Tweede Kamerverkiezingen en steunt Loenen hem hierbij. Ook op POLINCO laat hij zich positief uit over de latere Nieuw Rechts leider.
Een andere deelnemer op POLINCO is Antoinette Bulten (1963) uit Tricht. Ze was vier jaar geleden actief bij Leefbaar Nederland. Ze is adviseur van de LPF-afsplitsing “Ons Nederland”, maar volgt die partij niet naar Nawijn. Bulten kiest voor Wilders partij met haar handtekening.
We schreven de afgelopen jaren al vaker over Bram van Tongeren (1950) uit Haarlem. Vooral diens politieke windvanengedrag wekt verbazing. Begonnen als SP-raadslid komt hij via Leefbaar Nederland bij de LPF terecht. Die laatste overstap is verbazingwekkender dan je zou denken, want Van Tongeren was juist uit Leefbaar Nederland gestapt omdat Fortuyn er lijsttrekker werd. Ook Van Tongeren is een deelnemer op POLINCO en actief bij de Conservatieven.nl van Michiel Smit en Winny de Jong. Als Smit Nieuw Rechts opricht is van Tongeren dan ook een van de mensen die op het partijforum mee discussieert. In maart 2006 doet hij nog een vergeefse poging terug te keren in de Haarlemse gemeenteraad met een lokaal partijtje, en nu steunt hij Wilders dus bij de verkiezingen.
H.C. (Cor) Stoker (1947) woont in het zuidoost Groningse Sellingen. In 2003 is hij betrokken bij de LPF en actief op allerhande Fortuynfora en internetsites. Ook hij bezoekt dat jaar de Nieuw Rechts / Jonge Fortuynisten demonstratie in Den Haag waar bovengenoemde Landman en Van der Post ook rondlopen. Cor Stoker is vooral bekend vanwege zijn extreemrechtse columns op internet.
Onderstaande citaten komen uit een artikel van G. (Katie) Dolstra (1953) uit Leeuwarden. Ze was raadslid voor Leefbaar Leeuwarden en in 2002 betrokken bij de LPF. Ze schrijft in september 2004 over een antifascistische manifestatie in Leeuwarden die door een groep voetbalhooligans die met de Nationale Alliantie sympathiseren wordt aangevallen. Ondanks het feit dat het geweld hier toch echt uit extreemrechtse hoek komt denkt zij daar heel anders over. Katie Dolstra zet nu haar steunhandtekening voor de Partij voor de Vrijheid.
Links geweld
Waar ik al bang voor was is uitgekomen. Geweld tijdens een demonstratie van de Nationale Alliantie uit de linker hoek. De demonstratie van deze rechtse splintergroepering was om 12 uur afgelopen. Hun betoog tegen wat zij noemen ‘racistisch geweld` is relatief rustig en ordentelijk verlopen. Nadat de leden van de Nationale Alliantie onderweg naar huis waren, ging het los.
De politie moest uitrukken omdat een groep Cambuur Hooligans op de vuist ging met de linkse antidemonstranten. Het blijkt dat deze groepen elkaar wel vaker `treffen`.
Het was overduidelijk dat èèn van de agressors, Tuinstra, er slechts op uit was om rotzooi te schoppen en zo de linkse actiegroepen in een kwaad daglicht te zetten. Tuinstra, bekend als lid van de Internationale Socialisten en fanatiek anti-globalist, schuwt geen enkel middel om zijn extreme linkse ideeën kracht bij te zetten. En dat terwijl “links”nota-bene geweldloosheid predikt.
Groen Links, SP en ook de PvdA spraken er schande van dat de NA mocht demonstreren.
Ik prijs daarentegen onze kersverse burgemeester die de democratie hoog in het vaandel heeft en ruimte geeft aan mensen met een andere mening dan de mening van deze zogenaamde progressieven.
Maar ik blijf ervan overtuigd dat wanneer er geweld gebruikt wordt, dit meestal uit de linkse hoek komt. Als de “” PROGRESSIEF LINKSEN”” hun verstand hadden gebruikt en thuis waren gebleven was er vanmiddag waarschijnlijk niets gebeurd.
(Katie Dolstra)
CentrumDemocraten en Centrumpartij
Er is een stevig contingent uit de voormalige Centrumstroming uitgerukt om Wilders te ondersteunen bij deze verkiezingen. We tellen er meer dan vijftien onder de handtekeningzetters, een aantal voorbeelden.
Hielke Tadema (1954) staat in 1990 en 1994 kandidaat voor de radicale fascistische partij CP’86 in Almere, al woont hij in Lelystad. Als de CP’86 verboden wordt wegens discriminatie duikt hij op bij zowel de Volksnationalisten Nederland als de CentrumDemocraten. Beide partijen steunt hij in 1998 met een handtekening voor de verkiezingen. Net als nu bij de Partij voor de Vrijheid dus. In 2002 mailt hij een interessant bericht naar de actiegroep AFA:
“h.tadema” <h.tadema@xxxxx.nl> wrote at sat 5 januari naar afa@xxxxx.nl;
Goeiendag
Goed idee, dat anti comitee. Die ellende krijg je als je cultuur, ras , economie en religie mix gaat plegen. Beste zou zijn dat een ieder naar eigen land vertrekt, ieder naar het land waar hij thuishoort. En eigen land gaat opbouwen en aldaar orde op zaken stellen. Per slot kwam al dat volk hier vooral om uitkeringen ect., of bleven om die reden hier hangen. Hoe verachterlijk.. Zeg eens dat het niet waar is. Hoe meer mix hoe meer ellende
Koen Dreesman (1960) uit Lelystad tekent in de periode 1985 tot 1987 drie maal voor de Centrumpartij en haar opvolger CP’86 en nu dus voor Wilders.
Suzanne Overdorp-van Latum (1930) en Kees Overdorp (1926) uit Nijmegen zijn tot 1999 actief bij de CentrumDemocraten (CD). Het echtpaar is begin jaren tachtig al bij de Centrumpartij betrokken. Kees Overdorp bezoekt in 1984 bijvoorbeeld een vergadering van het hoofdbestuur van de Centrumpartij. Hij zit van 1988 tot 1994 in het Comité van Aanbeveling van het Appèl Bestrijding Criminaliteit (ABC), een pressieclub die in steeds rechtser vaartwater komt. Het ABC wordt lange tijd gebruikt als schuilnaam voor het Nederlands Blok, waarvan Overdorp dan ook lid is. In de jaren negentig duikt het echtpaar dus bij de CD op.
Ook tot 1999 bij de CD betrokken was Jan Paul Groenenbergh (1951) uit Haarlem. Hij zet tweemaal zijn handtekening voor Janmaats partij, en nu dus voor Wilders.
Uit Groet, een dorpje in de kop van Noord-Holland, komen Maria Kossen-Kooyman (1954) en Peter Kossen (1954). Beiden zijn in de jaren negentig betrokken bij de CD. Peter Kossen staat in 1994 kandidaat bij de Tweede Kamer- en Europese verkiezingen voor de CD. Tot 1999 steunt het stel die partij.
Ferdinand Sättler komt uit Purmerend en was in 1994 en 1995 lid van de radicale partij CP’86.
Charles Lansbergen (1958) komt uit Delft en staat daar in 1994 kandidaat voor de CentrumDemocraten. Vanaf 1997 is hij één van de eerste rechtsextremisten die zich op internet profileert. Hij schrijft een bijdrage op de site van het fascistische Volksfront uit Amerika. Vanaf 2001 post hij ook af en toe op het Stormfront forum. In januari 2006 heeft hij zich geregistreerd als gebruiker van AntiAntifa.net forum. Op die site worden linkse tegenstanders in kaart gebracht.
Uit het Zeeuwse Oost-Souburg komen Louise van der Molen-Poppe (1960) en Ronnie van der Molen (1956). Het stel was tot 1998 bij de CD actief bij verkiezingen. Ronnie maakte begin jaren negentig illustraties voor CD blaadjes.
Gerardus van Ham (1956) komt uit Venray en was in de jaren negentig lid van de CP’86 en betrokken bij extreemrechtse actiegroep Voorpost. Ook hij zet nu zijn handtekening voor de Partij voor de Vrijheid.
Ook uit de CD komt Hennie Dekkers (1968) uit Maasbracht. Hij staat kandidaat voor de CentrumDemocraten bij de Tweede Kamerverkiezingen in 1989. In 1993 is hij secretaris en adviseur van de Limburgs kring van de partij. Hij vergadert daarom vier keer per jaar met het CD-hoofdbestuur. Een ander terrein waarop Dekkers zich profileert is Zuid Afrika. De zeer radicale Boerestaat Partij laat zich in 1992 in Nederland vertegenwoordigen door de Stichting Boerenvolk Broederbond, waarvan Dekkers tot op heden de voorzitter is. Ook geeft de stichting het blaadje de Boerestrijder uit en Hennie Dekkers is begin jaren negentig de enige redacteur. Naast een pro-apartheidsinslag, publiceert het blad ook artikelen uit CD-tijdschriften.
Nederlands Blok en NCD
De politieke carrière van Johannes (Hans) Lindenburg (1925) uit Heikant gaat verder dan alleen de CD. In 1992 richt hij met een groep CD-dissidenten het Nederlands Blok op. De partij wil een zusterpartij van het Vlaams Blok worden en uit verschillende extreemrechtse hoeken en gaten sluiten nieuwe leden zich aan. Lindenburg blijft anderhalf jaar penningmeester en wordt op slinkse wijze gewipt. Hij stapt over naar het extreemrechtse en christelijke splinterpartijtje Nederlandse Christen Democraten (NCD) waarbij hij tot op heden in het bestuur zit. De laatste jaren is Lindenburg actief bij de vereniging Taalverdediging. Hij bemant in 2000 een standje van deze extreemrechtse taalpuristen op de Yzerbedevaart in Vlaanderen.
Nu tekent Lindenburg dus voor de Partij voor de Vrijheid. Hagenaar Cor Heeres (1943) uit Taalverdediging volgt zijn voorbeeld.
Huub Eigenhuijsen (1939) komt uit Nijmegen. Ook hij komt uit het Nederlands Blok. Eigenhuijsen staat in 1995 kandidaat in Gelderland voor het Nederlands Blok maar wordt niet verkozen. Samen met ex-NCD’er Oscar Hendriks richt hij in 2000 een bedrijfje op met de illustere naam “Dietse Coöperatie”. De term Diets is populair onder aanhangers van een groot-Nederland, een samengaan van Vlaanderen en Nederland. In 2002 tekent Eigenhuijsen voor de LPF en nu voor de PvdV.
Een andere kracht uit de NCD-gelederen is W.J.P. (Pim) van Kesteren (1960) uit Almere. Hij doet in maart 2006 een moedige poging om met zijn onbekende partijtje in de Almeerse gemeenteraad verkozen te worden. De NCD weet de kiezers echter niet aan te spreken. Van Kesteren is al jaren speler op het extreemrechtse veld. In 1999 schrijft hij in een brief aan de Metro dat hij naar een gemeente wil verhuizen die door het Vlaams Blok bestuurd wordt. Hij is dan ook bezig met een actiegroep tegen ritueel slachten door moslims. Van Kesteren weet in 2004 op te klimmen tot secretaris van de NCD en is redacteur van hun partijblad. Het laatste initiatief waarbij hij betrokken is, is een website die de remigratie van allochtonen wil bevorderen. Pim van Kesteren tekent nu voor Wilders.
Nieuw Rechts
In het gastenboek van de fascistische partij Nationale Alliantie plaatst John Sturges in november 2003 een bericht met complimenten over het partijprogramma. Sturges blijkt een internetcolumnist te zijn die eigenlijk Bert Wienk (1964) heet en uit Zoetermeer komt. Hij is ook actief op het internetforum van Nieuw Rechts. In januari 2004 organiseert hij met Jong Rechts, de jongerenorganisatie van Nieuw Rechts, een demonstratie in Den Haag. Hier komen lieden als Wim Elsthout (ex-Tweede Kamerlid CD), Alfred Vierling (CP) en Ton Hoogduin (CP) op af. Ook heel Nieuw Rechts is aanwezig en luistert naar een toespraak van Bert Wienk. Nu tekent hij voor Groep Wilders / Partij voor de Vrijheid.
Een jongeman die naar de naam Wlady van Hanswijck de Jonge (1971) luistert en tegenwoordig in Den Haag woont, tekent ook voor Wilders. In 2002 woont hij nog in Groningen en is daar actief bij de LPF als afdelingssecretaris. Op 11 september 2003 organiseert een bont samenwerkingsverband van Nieuw Rechts, de fascistische NNP en enkele Fortuynclubjes een herdenking in Den Haag. Ook Wlady is hier met zijn vriendin aanwezig. In 2005 tekent hij een petitie van het extreemrechtse Platform de Krijger. De ondertekenaars willen dat het “zionistische” Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) verboden wordt.
Twee mannen
Nog twee opmerkelijk mannen moeten genoemd worden. De eerste is oudgediende Theo van Baarle (1938) uit Rotterdam. Het gaat wat ver om diens politieke carrière hier helemaal te beschrijven. Maar in grote lijnen is hij in de jaren tachtig actief bij de extreemrechtse pressiegroep OSL. In de jaren negentig is hij voorzitter van de extreemrechtse partij Realisten Nederland, en daarna voorzitter van Groen Rechts. Die laatste partij heeft zich inmiddels omgevormd tot de Politieke Partij Handhaving Waarden en Normen. Namens de Realisten voert Van Baarle in 1992 fusiebesprekingen met de CD en de CP’86, maar ze komen er niet uit en blijven verdeeld. In 2003 tracht Van Baarle kandidaat te worden bij de LPF, maar wordt hier afgewezen.
Nog wel populair bij de LPF achterban is complotdenker Peter Siebelt (1946) uit Loosdrecht. Op zich lijkt het verbazend dat hij zijn handtekening voor Wilders zet, maar de laatste jaren is Siebelt steeds meer aan het verschuiven van observant naar deelnemer. Was hij voorheen meer een man achter de schermen die vermeende samenzweringen in linkse kring signaleerde, tegenwoordig verbindt hij zich meer en meer aan rechtse initiatieven. Zo is hij bijvoorbeeld bestuurslid van het Comité Overleg Zuid-Afrika (COZA) geworden. Het COZA was jarenlang een van de pro-apartheidorganisaties in Nederland en werd geleid door Siebelts vriend Kees Knibbe. Verder is Siebelt regelmatig spreker op LPF-bijeenkomsten en is hij medewerker van het LPF-jongerenblad “het Vrije Woord”. Op allerlei extreemrechtse tot fascistische internetsites worden artikelen van Peter Siebelt gepubliceerd, kennelijk zonder dat hij hier bezwaar tegen maakt. Vooral zijn artikelen tegen linkse politici en activisten doen het daar goed.
De lijsttrekker
De lijsttrekker Geert Wilders staat helemaal onderaan in dit artikel. Niet omdat hij niet interessant is, maar vooral omdat er weinig over hem valt te onthullen. De beste man is de afgelopen jaren zoveel in de publiciteit geweest dat zijn radicale standpunten ondertussen wel bekend moeten worden geacht. Aanvankelijk deed de theorie opgeld dat Wilders door zijn bezoek aan Israël de rechtsextremisten wel buiten de deur zou houden. Dat die vlieger niet is opgegaan blijkt wel uit dit artikel.