Het CDA-Eerste Kamerlid Van den Hul-Omta zal “bij wetgeving waakzaam zijn betreffende het door Taalverdediging bepleite”. Haar collega Woldring steunt Taalverdediging van harte en hun partijgenoot Visser-van Doorn, die in de Tweede Kamer zit, kan de meeste doelstellingen onderschrijven.
Zij reageren op een brievenactie waarmee de actiegroep Taalverdediging alle landelijke politieke partijen om hun steun vraagt. Ook andere fracties reageren positief. Judith Belinfante van de PvdA deelt de zorgen van Taalverdediging en verklaart de taalontwikkeling kritisch te volgen. Ook Harry van Bommel (SP) maakt zich zorgen over de verdringing van het Nederlands door de Engelse taal. Hij zal de doelstellingen van Taalverdediging nog nader bestuderen. De kleine christelijke partijen en de fractie van Marten Bierman spreken ook al positieve woorden. Kritische reacties komen van de VVD, D66 en GroenLinks, en terecht.
Natuurlijk hoeft er met een taalclub helemaal niets mis te zijn (neem bijvoorbeeld het gerenommeerde Genootschap Onze Taal). Met de actiegroep Taalverdediging is echter van alles mis.
In februari 1999 zoeken een dertigtal leden van het Genootschap Onze Taal vol goede moed de pers op. De dertig hebben een initiatiefgroep opgericht om iets te doen aan het onnodig gebruik van Engelse woorden in de Nederlandse taal. Men roept via de media op om onnodig gebruik van Engelse woorden te melden. Daaruit willen ze een “Woordenlijst onnodig Engels” samenstellen. Deze lijst zou vervolgens verspreid moeten worden via scholen, universiteiten en bedrijven. Doel daarvan is om het bewustzijn over de eigen taal te vergroten. Eén van de betrokkenen is de gepensioneerde Hans Lindenburg uit Heikant (Zeeuws- Vlaanderen). Hij wordt penningmeester van de werkgroep.
Voormalig Centrumdemocraten-lid Lindenburg was in 1992 één van de drie oprichters van het Nederlands Blok. Op dat moment waren er drukke onderhandelingen gaande tussen de diverse extreemrechtse partijtjes om samen te gaan in een nieuwe partij. Als deze bundeling zou slagen was het de bedoeling om verder te gaan als Nederlands Blok. Een aantal personen onder leiding van Alfred Vierling deden, door het Nederlands Blok voortijdig op te richten, een couppoging. Eén van de initiatiefnemers van deze couppoging was Lindenburg. Hij werd penningmeester van de partij en bleef dit tot in 1994. Hierna maakt Lindenburg de overstap naar een andere extreem-rechtse splinter, de Nederlandse Christen Democraten (NCD). In 1995 wordt hij zelfs voorzitter van deze obscure club. 
De werkgroep “Woordenlijst onnodig Engels” raakte in een stroom van succes en besloot begin 1999 over te gaan in de al bestaande Stichting Natuurlijk Nederlands. Lindenburg had zich binnen de werkgroep inmiddels niet echt populair gemaakt. Een woordvoerder noemt hem “erg ongenuanceerd en moeilijk in persoonlijke contacten.” Dit had tot gevolg dat Lindenburg bij de fusie met Natuurlijk Nederlands buiten de boot viel en niet terugkeerde in het bestuur. Lindenburg pikte dit niet en besloot zich af te splitsen. Hij richtte de “Werkgroep Taalverdediging” op.
In een pamflet komt Taalverdediging radicaler over dan de Initiatiefgroep “Woordenlijst onnodig Engels”. Zo wordt er impliciet opgeroepen bedrijven te boycotten die Engelstalige slogans hanteren en stellen de schrijvers van het pamflet: “Aan ons, gewone mensen, ligt het niet. Het zijn degenen aan de top van de samenleving, en de media, reklame, ziekenhuizen enz. die ons de Engelse taal opdringen. Het is de hoogste tijd dat de bevolking zich keert tegen deze ernstige taal en cultuur verarming.” 
Deze radicale taal is niet alleen terug te voeren op Lindenburg. Hij is namelijk in zijn kennissenkring op zoek gegaan naar belangstellenden voor zijn werkgroep en heeft onder andere Jan Heitmeier uit Amstelveen weten te interesseren. En dat Heitmeier radicaal uit de hoek kan komen is niet verbazingwekkend.
C.H.J. Heitmeier was van 1991 tot en met 1996 een zeer actief CP’86-lid die zich op partijvergaderingen inzette voor het Nederlandse cultuurgoed. Zo stelde hij in 1994 voor om de CP’86 om te dopen in Vlaams Blok-afdeling Nederland en deed hij een voorstel voor een paragraaf over de Nederlandse taal in het partijprogramma. Heitmeier draafde in dit paragraaf-voorstel stevig door. Zo wil hij de Nederlandse televisie-zenders verplichten alle anderstalige programma’s te nasynchroniseren, wil hij door een actief terugkeerbeleid voor Surinamers de positie van het Nederlands in Zuid-Amerika versterken, wil hij dat de regering bevordert dat het Afrikaans terugkeert als officiële taal van Namibië en stelt hij dat Nederland geen ontwikkelingshulp mag geven aan landen waar op middelbare scholen niet de mogelijkheid wordt geboden om Nederlands te leren. Daarnaast is Heitmeier voor de lezers van het Parool een bekende schrijver van ingezonden brieven ter meerdere eer en glorie van de Nederlandse taal. Hij maakt zich daarin met name boos wanneer iemand van de regering of het koningshuis een toespraak in het Engels of Frans houdt. In het Voorpostblad Revolte staat in 1998 een brief van “de heer C.H.J.H. te A. Uit de omgeving van Amsterdam”. Deze brief handelt over het verengelsen van de luchthaven Schiphol (“Schiphol Amsterdam Airport”) en roept op tot het sturen van protestbrieven. Ook al lijkt Heitmeier misschien een beetje verwarde volksnationalist die zich voornamelijk ernstig zorgen maakt over de teloorgang van het Nederlands, in 1997 blijkt echter dat hij een radicale nazi is. De CP’86 is dan, na ernstige conflicten, gesplitst in een volksnationalistische tak (Volksnationalisten Nederland, de latere Nieuwe Nationale Partij) en een neonazistische tak onder leiding van Martijn Freling en Stewart Mordaunt. Heitmeier sluit zich na deze splitsing aan bij de nazistische vleugel en probeert in 1998 handtekeningen op te halen om de CP’86 in Amsterdam aan de raadsverkiezingen mee te laten doen. Iets wat overigens niet gelukt is.
Het blijft echter niet bij Heitmeier. Begin 2000 blijkt dat een collega van Lindenburg uit het NCD-bestuur Willig van der Wal zich ook bij Taalverdediging aangesloten heeft. In een ingezonden brief in de Spits! houdt hij een pleidooi voor taalbehoud.
De Vlaamse vertegenwoordiging wordt verzorgd door Oswald Kielemoes, ook iemand uit extreem-rechtse hoek. Kielemoes is al jaren medewerker van het fascistische blad Dietsland Europa en stond bij de laatste Europese verkiezingen nog reserve-kandidaat voor het Vlaams Blok. Hij is wel eens gesignaleerd met posters van het Vlaamse Taal Aktie Komitee (TAK), al jaren de uiterst rechtse aanjager van de taalstrijd die in België gevoerd wordt. Het zal dan ook niet toevallig zijn dat de homepage van Taalverdediging nu onderdak heeft gevonden bij het TAK.
Eind augustus 2000 was een Taalverdediging met een delegatie aanwezig op de Yzerbedevaart in Diksmuide in België. Op deze jaarlijkse Vlaams-nationalistische viering komen traditioneel veel rechts-extremisten af. Zo is het Vlaams Blok altijd flink vertegenwoordigd en maken tientallen fascisten uit Nederland van de gelegenheid gebruik om hun kameraden te ontmoeten. Bovendien kunnen de Nederlanders hier propagandamateriaal ver- of inkopen op de markt op de Yzerlaan of in het Voorpost-café Het Hof van Vlaanderen. Tussen de standjes van fascistische clubs als de Viking Jeugd Vlaanderen en Were Di prijkte nu dus ook een standje van Taalverdediging.
Naast Heitmeier en Lindenburg was de Vlaming Luc van den Weygaert hierbij present. Van den Weygaert is onder meer betrokken bij het TAK. Een andere link naar Vlaams extreem-rechts legde Taalverdediging eerder deze zomer. De Vlaams Blok parlementariër Luc van Nieuwenhuysen werd door hen benaderd inzake de status van de Nederlandse taal in Europa. Van Nieuwenhuysen reageerde terstond en stelde op 4 juli vragen in het Vlaamse Parlement over dit onderwerp.
Op 25 november was er een verbondsconferentie van het Algemeen Nederlands Verbond (ANV) in Den Haag. Het ANV is een taalclub die hoofdzakelijk bevolkt wordt door liefhebbers van de Nederlandse taal. Dit thema heeft echter een magnetische aantrekkingskracht op rechts-extremisten die het behoud van de Nederlandse taal en cultuur als een belangrijk onderdeel van hun ideologie zien. Zo is daar bijvoorbeeld ir. P.M. Vrijlandt uit Hilversum. In de Nieuwsbrief Taalverdediging roept hij de lezers op om deel te nemen aan de verbondsconferentie van het ANV. Het thema is ‘Voertaal Nederlands!’ en dat trekt natuurlijk taalverdedigers aan. Het ANV is volgens Vrijlandt echter niet krachtig genoeg en heeft een te aarzelende houding tegen de verengelsing. Vandaar dat de aanwezigheid van wat radicalere krachten kennelijk gewenst is.
Vrijlandt heeft een lange staat van dienst aan de rechterkant van Nederland. Hij dook op bij de NVU, de CD, de CP’86 en diverse andere enge clubjes. Hij loopt ook al een tijdje rond bij het ANV en heeft nu kennelijk ook de Vereniging Taalverdediging ontdekt.
Op de genoemde ANV-conferentie houdt het ChristenUnie-Kamerlid Eimert van Middelkoop een warm pleidooi voor een Meldpunt Taalbescherming. Na de brievenactie van Taalverdediging eerder dit jaar had hij hen nog zijn volledige steun toegezegd.
