Een van de belangrijkste rechtse partijen in Nederland is uiteen gevallen. De mensen van de Lijst Pim Fortuyn (LPF) hebben zich over verschillende nieuwe partijen verdeeld. Ook uit de VVD zijn enkele rechtse Kamerleden gestapt voor nieuwe politieke initiatieven.

Hoe moeten we deze nieuwe partijen duiden? Zijn ze extreemrechts? Als we alleen naar de partijprogramma’s kijken zijn conclusies soms moeilijk te trekken. Misschien helpt een kijkje achter de schermen? Welke mensen zijn betrokken bij deze verkiezingen? En zijn er ook rechtsextremisten die zich bij de verschillende partijen aangesloten hebben? En worden die geaccepteerd of niet?

Wij hebben hiervoor naar een zestal partijen gekeken. Nieuw Rechts doet alleen aan twee gemeenteraadsverkiezingen mee en is zonder meer een extreemrechtse partij.

De andere vijf doen aan de Tweede Kamerverkiezingen mee. Het gaat om Nederland Transparant, Groep Wilders / Partij voor de Vrijheid, Partij voor Nederland, EénNL en Lijst vijf Fortuyn (of gewoon “Fortuyn“). Die laatste partij wordt gezien als de officiële voortzetting van de huidige LPF die in de Tweede Kamer zit. Daarom hoeft die partij geen ondersteunende handtekeningen te verzamelen. Nieuwe partijen moeten in elk van de 19 kieskringen die Nederland rijk is dertig ondersteuningsverklaringen inleveren van kiesgerechtigde burgers. Die drempel is opgeworpen om alleen partijen met steun onder de bevolking mee te laten doen. De pedofielenpartij PNVD doet om die reden nu ook niet mee.

Er was even sprake van dat Hilbrand Nawijn met Nederland Transparant zou willen samenwerken. De partij komt deels uit Leefbaar Nederland voort en enkele mensen uit Leefbaar Rotterdam doen mee. Kandidate Pamela Hemelrijk was betrokken bij de LPF afsplitsing Conservatieven.nl. Opvallend is dat twee ex-gemeenteraadsleden die niet zo transparant gehandeld hebben zich bij Nederland Transparant aangesloten hebben. Er zijn er enkele rechtsextremisten betrokken, maar de partij als geheel is niet extreemrechts.

Bij de Lijst vijf Fortuyn staan ex-leden van de verboden fascistische partij CP’86 kandidaat en hebben anderen contact gehad met extreemrechtse personen. De partij als geheel is niet extreemrechts.

EénNL van Marco Pastors en Joost Eerdmans is al iets rechtser. Opvallend is dat de partij geen leden wil hebben, wat zeer ongebruikelijk is voor een democratische partij. Bij EénNL hebben zich ook een aantal rechtsextremisten aangesloten.

Hilbrand Nawijn doet mee met zijn Partij voor Nederland. Er werd al verwacht dat hij aantrekkingskracht op extreemrechts zou hebben. Niet alleen vanwege zijn vrijages met Filip de Winter, maar ook vanwege de inhoud van zijn politieke bijdrages. Een groepje rechtsextremisten duikt in zijn partij op.

Bij de Groep Wilders / Partij voor de Vrijheid is de aanwezigheid van rechtsextremisten het sterkst. Bovendien zijn twee van hen recent veroordeeld wegens doodsbedreigingen. Dit terwijl Geert Wilders zelf ook last van bedreigingen heeft.

Om op basis van alleen deze verkiezingsdeelname te bepalen of een partij extreemrechts genoemd kan worden gaat de resultaten van dit onderzoek te buiten. Maar er worden wel tendensen zichtbaar die een iets helderder beeld geven.

Nieuw Rechts

Nieuw Rechts doet op 22 november 2006 mee aan een tweetal gemeenteraadsverkiezingen. Het gaat om herindelingverkiezingen voor twee nieuwe Zuid-Hollandse gemeenten rond Rotterdam. Wat dat betreft blijft de partij van Michiel Smit rond Rotterdam hangen. Martin Dijkhuizen, het enige zittende raadslid van Nieuw Rechts, zit nu immers in Ridderkerk in de raad.

Lansingerland
Ten noorden van Rotterdam ontstaat de nieuwe gemeente Lansingerland. Hierin gaan de gemeenten Berkel en Rodenrijs, Bleiswijk en Bergschenhoek op (de zogenaamde de B-driehoek). Nieuw Rechts heeft hier concurrentie van de Lijst Vijf Fortuyn die ook op de rechterflank opereert. Michiel Smit (1976) is zelf de lijsttrekker en zal dus moeten verhuizen als de kiezers hem deze nieuwe baan gunnen. Onder de vier andere kandidaten in Lansingerland zit Thimo Rietdijk (1985) uit Rotterdam. Hij heeft nu voor de Tweede Kamerverkiezingen ook een steunhandtekening gezet voor Nederland Transparant.  Rietdijk staat in maart nog kandidaat voor twee deelraadsverkiezingen en de gemeenteraad in Rotterdam. Hij is actief bij Jong Rechts.

Binnenmaas

Ten zuiden van Rotterdam slokt Binnenmaas de buurgemeente ‘s-Gravendeel op. De gemeentenaam blijft Binnenmaas. Hier doet Nieuw Rechts mee zonder rechtse of Fortuynistische concurrentie. Op de kandidatenlijst in Binnenmaas staan maar twee namen. Onderaan staat de Ridderkerkse Anke Deelen (1954), die in haar woonplaats burgerraadslid naast Martin Dijkhuizen is. Zij was in juni met haar zoon op de zomerschool van Nieuw Rechts aanwezig. De lijsttrekker in Binnenmaas is Marcel Bijsterveld (1962) uit de buurgemeente Oud-Beijerland. Hij zal dus ook moeten verhuizen als hij verkozen mocht worden. Een poging om eerder dit jaar in zijn eigen woonplaats raadslid te worden namens Nieuw Rechts strandde wegens een gebrek aan medestanders. Bijsterveld loopt al een jaar of drie in deze kringen rond. Hij is de secretaris van het organisatiecomité van de beruchte 11 september herdenking in 2003 waarop zowel de Joodse Defensie Liga als fascistische NNP’ers af komen. In 2004 staat hij kandidaat voor Nieuw Rechts bij de Europese verkiezingen en wordt hij penningmeester van de Vereniging Nieuw Rechts. In 2005 treedt hij toe tot het bestuur van de Stichting Houden van Nederland, dat publicaties van Nieuw Rechts uitgeeft. En in 2006 treedt hij toe tot het hoofdbestuur van Nieuw Rechts. Bijsterveld is binnen de partij een belangrijke kracht naast Michiel Smit.

De partij Nieuw Rechts

Nieuw Rechts is een omstreden partij die is voortgekomen uit Leefbaar Rotterdam. In 2003 wordt Michiel Smit uit de fractie van Leefbaar Rotterdam gezet wegens zijn extreme gedrag en aanhoudende contacten met extreemrechtse partijen. Daarop richt hij de partij Nieuw Rechts op. Nieuw Rechts huldigt klassieke extreemrechtse standpunten als het invoeren van een immigratiestop, invoering van de doodstraf, het inzetten van het leger voor politietaken en het verplicht dagelijks zingen van het Nederlandse volkslied voor scholieren. De afgelopen jaren heeft de partij samengewerkt met de extreemrechtse Nieuwe Nationale Partij (NNP) en de Nationale Alliantie (NA). Ook is er verschillende keren samengewerkt met het wegens racisme veroordeelde Vlaams Blok (inmiddels omgedoopt in Vlaams Belang). In een samenwerkingsverband van verschillende groepen tegen de toetreding van Turkije tot de Europese Unie trekt de jongerenafdeling van Nieuw Rechts op met de Nationale Beweging. Deze fascistische organisatie wordt geleid door Tim Mudde. Mudde was bestuurslid van de CP86 en voorman van de white power band Brigade M.      

Kritiek
Buitenstaanders duiden Nieuw Rechts dan ook aan als een extreemrechtse partij. Maar ook de leden hebben kritiek. Zo stapt het kaderlid Bajema in 2004 op omdat hij tot het inzicht komt dat zijn partij een herhaling van de Centrum Democraten is geworden. Jan Jitze Visser, voorzitter van Jong Rechts stapt ook op wegens de extreme partijkoers. En onlangs waarschuwt Martin Dijkhuizen uit Ridderkerk, die de enige raadszetel van Nieuw Rechts bezet, dat hij zich zal afsplitsen wanneer het partijkader zich nog verder naar rechts gaat begeven.

Terug naar boven

Nederland Transparant

In 2004 komt klokkenluider Paul van Buitenen in het Europese Parlement met zijn partij Europa Transparant. Hij vormt een coalitie met de Groene fractie. Er volgen wat strubbelingen rondom het oprichten van lokale afdelingen en een nationale equivalent. Derden dreigen met het predicaat “Transparant” aan de haal te gaan. Uiteindelijk komt er een soort van landelijke structuur uitrollen en zit Van Buitenen een half jaartje in het bestuur van de Vereniging Nederland Transparant (NT). Bij de huidige verkiezingsdeelname is hij echter niet meer betrokken.

Een van de centrale figuren bij NT is Alexander Brom uit Rotterdam die een hele serie lokale Transparantafdelingen onder zijn hoede heeft. In maart 2006 doet Brom met Amsterdam Transparant en Rotterdam Transparant succesloos mee aan de gemeenteraadsverkiezingen in die twee plaatsen. In Rotterdam vindt hij daarbij rechtse coalitiegenoten in de ex-Leefbaar Rotterdam raadsleden Sjef Siemons (1947) en Joop van Heijgen. Die laatste is nu ook ondersteuner in de kring Rotterdam van Nederland Transparant.

Joop van Heijgen (1954) komt in 2002 als raadslid voor Leefbaar Rotterdam in functie. Al snel wordt duidelijk dat hij tot de extreemrechtse vleugel van de nieuwe partij gerekend moet worden. Met Winny de Jong en Michiel Smit tracht hij in januari 2003 een Kamerzetel te bemachtigen namens de Conservatieven.nl, ondersteund door een bonte verzameling rechtsextremisten. Het draait uit op een grote mislukking. In mei 2003 wordt Van Heijgen bestuurslid van Nieuw Rechts van Michiel Smit. Iets wat hem niet in dank wordt afgenomen door Leefbaar Rotterdam die Smit eerder uit de fractie had gezet vanwege zijn extreemrechtse profilering. In september 2003 assisteert Van Heijgen Nieuw Rechts bij een bezoek van Vlaams Blok-leden aan Rotterdam. De laatste druppel om de emmer te doen overstromen en Van Heijgen stapt officieel over naar de Nieuw Rechts fractie. Na een ruim jaartje houdt hij het daar ook voor gezien en haalt daarna vooral het nieuws vanwege gerommel met zijn fractiegelden. Hij zou zijn declaraties niet kunnen verantwoorden bij de gemeente Rotterdam en die eist de gelden terug. Joop van Heijgen staat nu geen kandidaat, maar zet wel zijn handtekening om deelname in de Rotterdamse kring mogelijk te maken voor Nederland Transparant.

Hetzelfde doen twee mensen die ook bemoeienis met Nieuw Rechts hadden. De eerste isInge Bleecke (1961) uit Rotterdam. Haar politieke carrière voert ons ook langs Leefbaar Rotterdam, de Conservatieven.nl en het extreemrechtse Nieuw Rechts. Bleecke is in 2003 en 2004 bestuurslid van Nieuw Rechts en staat kandidaat voor de Europese verkiezingen in juni 2004. Een half jaar later keert ze de Nieuw Rechts de rug toe vanwege de samenwerking van de partij met een fascistische beweging.

Nog wel bij Nieuw Rechts actief is Thimo Rietdijk (1985) uit Rotterdam. Ook hij tekent nu voor Nederland Transparant. De jonge Rotterdammer is actief bij Jong Rechts en heeft dit jaar al bij drie verkiezingen kandidaat gestaan voor Nieuw Rechts. Op 22 november 2006 is hij de vierde kandidaat achter Michiel Smit bij een herindelingverkiezing in de nieuwe gemeente Lansingerland.

In Limburg krijgt Nederland Transparant een steunhandtekening van Wiel Bakkes (1932) uit Sittard. Bakkes is in de jaren negentig voorman van Charta ’87, een extreemrechtse organisatie die de “weerbaarheid van het Nederlandse volk” wil verhogen en zich tegen buitenlanders afzet. Charta ’87 herbergt een aantal CD’ers en Voorposters in haar bestuur. In de schrijfsels van dit clubje sluit Wiel Bakkes af met kreten als “De ware nationalist draagt altijd het hart op de juiste plaats!” en “Eigen Volk eerst en eigen taal eerst is ook voor (verenigd) Limburg dat telt!”. In mei 1995 zorgt Charta ’87 voor opschudding door een racistische brief naar de gemeente Maastricht te sturen. In de brief staan stellingen tegen het verbieden van een CD-demonstratie en zinnen over het eigen volk dat verdreven wordt omdat gemeentes campings voor asielzoekers in mogen richten.

Het is waarschijnlijk dat deze mensen er voor gekozen hebben Nederland Transparant te steunen omdat Pamela Hemelrijk (1947) een van de kandidaten is. Meer dan tien jaar stort zij haar rechtse columns uit over de lezers van het Algemeen Dagblad, en tegenwoordig de Metro. Een aantal van haar schrijfsels verschijnt in 2003 op de site van de Conservatieven.nl, de partij van Michiel Smit en Winny de Jong die ze dan steunt. Eerder laat ze zich al positief uit over de CD, en gaat ze flink tekeer tegen alles wat links is. De laatste jaren kiest Hemelrijk ook diverse rechtse internetsites uit voor haar epistels. Zo is ze actief op het Vrije Volk en de Gestopte Roker. Voor veel extreemrechtse lieden is Hemelrijk de heldin van het vrije woord, en de vrijgevochten vertolkster van hun mening.

Of Tweede Kamerlid Gonny van Oudenallen (1957) ook om die reden haar steunhandtekening voor Nederland Transparant in Amsterdam heeft gezet is niet helemaal duidelijk. Buiten haar pleidooien voor ongehinderd autogebruik met haar voormalige partijtje Mokum Mobiel zijn er toch weinig rechtse stellingnames van haar opgetekend. In maart 2006 verloor ze haar Amsterdamse raadszetel voor Mokum Mobiel. Opmerkelijk dat ze toen ook al Amsterdam Transparant steunde terwijl ze lijsttrekker voor haar eigen partij was. Van Oudenallen kwam onlangs ook in opspraak wegens gesjoemel met gemeentelijke subsidies voor haar raadswerk. Haar schimmige geschuif met geld, net als door haar Rotterdamse collega Joop van Heijgen hierboven, doet je afvragen hoe ze bij een partij als Nederland Transparant uitgekomen zijn. Een transparante inkijk in de bestedingen van hun subsidiegelden werd slechts met veel moeite door de gemeentes afgedwongen. En toen bleek er veel niet te kloppen. Om die reden weigerde de LPF Van Oudenallen ook in de Tweede Kamerfractie, en zit ze nu als eenmansgroep in de blauwe stoelen.

Of Tweede Kamerlid Gonny van Oudenallen (1957) ook om die reden haar steunhandtekening voor Nederland Transparant in Amsterdam heeft gezet is niet helemaal duidelijk. Buiten haar pleidooien voor ongehinderd autogebruik met haar voormalige partijtje Mokum Mobiel zijn er toch weinig rechtse stellingnames van haar opgetekend. In maart 2006 verloor ze haar Amsterdamse raadszetel voor Mokum Mobiel. Opmerkelijk dat ze toen ook al Amsterdam Transparant steunde terwijl ze lijsttrekker voor haar eigen partij was. Van Oudenallen kwam onlangs ook in opspraak wegens gesjoemel met gemeentelijke subsidies voor haar raadswerk. Haar schimmige geschuif met geld, net als door haar Rotterdamse collega Joop van Heijgen hierboven, doet je afvragen hoe ze bij een partij als Nederland Transparant uitgekomen zijn. Een transparante inkijk in de bestedingen van hun subsidiegelden werd slechts met veel moeite door de gemeentes afgedwongen. En toen bleek er veel niet te kloppen. Om die reden weigerde de LPF Van Oudenallen ook in de Tweede Kamerfractie, en zit ze nu als eenmansgroep in de blauwe stoelen.

Terug naar boven

Groep Wilders / Partij voor de Vrijheid

De partij van Geert Wilders is bij deze parlementsverkiezingen zonder meer de meest radicale partij op de rechterflank. Niet alleen in woord en geschrift, maar ook in personele bezetting. Veel mensen met een extreemrechtse achtergrond, of een verleden in extreemrechtse partijen zijn betrokken bij de verkiezingsdeelname.

Bedreigingen
Als je Geert Wilders zegt, komen direct de associaties naar boven van de vele bedreigingen en de persoonsbeveiliging die de man moet ondergaan. Sommige tegenstanders denken politiek te moeten bedrijven door het zenden van doodsbedreigingen en haat-mails. Dit soort praktijken verharden het debat en roepen veel verontwaardiging op.

Het verbaast ons dan ook zeer om een tweetal mannen bij Wilders tegen te komen die recent voor dit soort praktijken veroordeeld zijn. Beiden zetten een ondersteunende handtekening om de deelname van de Partij voor de Vrijheid mogelijk te maken. Het lijkt er zo op dat Wilders met twee maten meet en dat bedreigers uit het rechtse kamp welkom zijn bij zijn partij.

Wim van Laarhoven (1967) uit Den Bosch is een fervente Fortuynaanhanger. Nadat de rechter Fortuyns moordenaar Volkert van der Graaf in april 2003 tot achttien jaar gevangenisstraf veroordeeld, wil Van Laarhoven zijn boosheid uiten over de strafmaat. Die is in zijn ogen te laag en hij stuurt een persoonlijke dreigmail naar de rechter. Hij wil “jachtgeweren leegschieten” op de rechter en hoopt dat de familie van rechters wordt uitgeroeid door de moordenaars die weer vrijkomen.

Ook wil Van Laarhoven aanzetten tot “haat en moord” tegen “Rösenmuller, Bolkestein, van Dam”. Bij de e-mail voegt hij een afbeelding met daarop twee vuurwapens. Justitie neemt de bedreiging in die gespannen tijd uitermate serieus en spoort Van Laarhoven op. In december 2003 wordt hij veroordeeld tot een maand voorwaardelijke gevangenisstraf en een boete van 900 euro.
Wim van Laarhoven is een man die meer stevige taal via het internet verspreidt. Vlak na de moord op Fortuyn schrijft hij een woedend complotartikel waarin hij GroenLinks als schuldige aanwijst. Ook is hij na zijn veroordeling deelnemer aan een discussielijst van rechtse Fortuynisten. Van Laarhoven gaat er de laatste tijd nog altijd tekeer tegen alles wat links is, de pers en ontwikkelingshulp. Hij zegt een lichte vorm van racisme te hebben en ziet Filip de Winter als een spreekbuis die onderdrukt wordt. Als een groep allochtonen in juni 2006 een misdrijf pleegt schrijft hij “Op transport naar Birkenau! Als ik dit zou roepen dan discrimineer ik en krijg ik justitieel gezien flinke problemen. Nee, dan maar gewoon doodschoppen die handel.” De afgelopen tijd stuurt Wim van Laarhoven ook berichten naar Wilders persoonlijk. Hij benadert de parlementariër met zinnen als “ik ben me rot geschrokken van de allochtonen op komst in Nederland”, “Ik discrimineer niet. Maar Geert, Nederland wordt van de Allochtoon” en “Het moslimwereldje tussen onze kaaskoppen in. Met of zonder bedreigingen. U toon van moed inspireert mijn gewoon. Maar de martelaar voor onze Hollanders krijgt van mij me stem”. Wilders weet dus wat voor vlees hij in de kuip heeft.

Nekschot
Ook de tweede veroordeelde bedreiger bij de Partij voor de Vrijheid opereert vooral op internet. Onder zijn pseudoniem Graver post hij al jaren berichten op extreemrechtse fora als Polinco, Stormfront, Nieuw Rechts en zijn eigen sites Vrijspraak en Graverdammer. Jan Landman (1954) uit Groningen laat zich hier kennen als een felle rechtsextremist. In februari 2005 bedreigt hij de directeur van vluchtelingenorganisatie Inlia met de dood: “Het wordt nu echt tijd voor een nekschot” schrijft hij, om te vervolgen met de mededeling dat minister Verdonk de executie wel mag voltrekken. In juli 2006 laat de rechter hem er met een boete van 220 euro mee wegkomen. Jan Landman is de voorzitter van de Stichting Tot Bevordering Van De Vrijheid Van Meningsuiting. Hij begint zijn politieke carrière als actief lid van de LPF, maar wordt via Nieuw Rechts steeds radicaler. Vooral op de internetfora laat hij zijn ideologie zien. In april 2004 spreekt hij, nadat drie Marokkanen zijn neergeschoten door een gabber, zijn hulde uit voor de schutter. Verder waarschuwt hij dat er teruggeschoten wordt als de regering de “kakkerlakken” niet uit Nederland verwijdert. Hij plaatst dit radicale bericht op het forum van Nieuw Rechts. Hier laat hij zich in 2003 ook positief uit over het Vlaams Blok. Op het POLINCO-forum (POlitiek INCOrrect) zegt hij in een discussie over een brandbom op een moskee te dromen van een tankwagen vol varkensbloed. Als er in 2005 een moskee in brand is gestoken in Rotterdam mengt hij zich in de discussie of Ben van der Kooi de dader zou kunnen zijn.

In 2004 beheert Landman het domein van de website van het Comité “Nee Tegen Turkije”. In dit samenwerkingsverband dat de Turken uit Europa wil houden zitten fascistische clubs als Voorpost, de Nationale Beweging en de jongerenorganisatie van Nieuw Rechts, samen met de club van Landman.

Een partner in crime van Jan Landman is Arnold van der Post (1953) uit het Groningse dorpje Kiel Windeweer. Hij zet net als Landman zijn handtekening voor de Partij voor de Vrijheid. Samen zitten ze sinds 2002 in het bestuur van de Stichting Tot Bevordering Van De Vrijheid Van Meningsuiting. Ook Van der Post zit in 2002 bij de LPF. Hij staat in 2003 kandidaat voor de provincie Groningen voor die partij. In 2003 is Van der Post deelnemer aan de Nieuw Rechts / Jonge Fortuynisten demonstratie in Den Haag. In 2004 zegt hij op de internetsite van Jan Landman dat hij een tweede Nieuw Rechts demonstratie wil bezoeken met Landman samen. Ook Arnold van der Post is op POLINCO actief. Hij noemt zich daar “Thor”. De deelnemers maken een pseudoniem aan zodat zij anoniem kunnen discussiëren

Nog meer Fortuynisten
Meer dan vijftig ex-LPF’ers zijn bij de Partij voor de Vrijheid opgedoken. Veel steunen de partij met een handtekening waaronder bijvoorbeeld ex-Kamerlid Ton Alblas (1940) uit Leiden.

Een aantal staat kandidaat. Op de tweede plek achter Wilders staat Marie (Fleur) Agema (1976) uit Assendelft. In 2003 wordt ze gekozen tot LPF-Statenlid in de provincie Noord-Holland. Met ruzie stapt ze na een ruim half jaar uit de partij en staat sindsdien te boek als onafhankelijk volksvertegenwoordiger. Ze zoekt toenadering tot het splinterpartijtje Forza! Nederland en strijdt in de provincie tegen subsidies voor milieuorganisaties. Als Theo van Gogh vermoord is organiseert een platform van allerlei Fortuynisten en rechtsextremisten een manifestatie in Amsterdam. Met onder andere Nieuw Rechts van Michiel Smit en de stichting van bovengenoemde Jan Landman vormt Fleur Agema een coalitie. Op de manifestatie komen allerhande rechtsextremisten af. In december 2004 meldt Agema zich aan op het fascistische internetforum Stormfront om daar te discussiëren over de kritiek die op haar zelf geuit is. Een paar maanden later tekent ze een petitie tegen het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI). De petitie is opgezet door het radicaalrechtse Platform de Krijger.

De zevende kandidaat voor de Partij voor de Vrijheid is Barry Madlener (1969) uit Rotterdam. Hij is nu vier jaar gemeenteraadslid voor Leefbaar Rotterdam en was mede-initiatiefnemer van de discussie over een allochtonenstop in Rotterdam. Hij ziet de komst van migranten als een bedreiging van de scheiding tussen kerk en staat en wil daarom hoofddoekjes verbieden op het stadhuis. Volgens een artikel in het Reformatorisch Dagblad zou hij in januari 2005 met enkele andere mensen van Leefbaar Rotterdam een congres van het Vlaams Belang in Antwerpen bezoeken. Barry Madlener bestrijdt deze bewering overigens en stelt nooit bij het Vlaams belang te zijn geweest.

Een vreemde actie komt van Olof Wullink (1938) uit Velp. Hij tekent voor Wilders, maar staat ondertussen doodleuk kandidaat voor concurrent “Fortuyn” bij de huidige verkiezingen. Wullink is nu vier jaar bij de LPF betrokken en staat in maart 2006 kandidaat bij lokale verkiezingen in Gelderland. Samen met enkele ex-CD’ers doet hij dan in Duiven en Barneveld mee aan gemeenteraadsverkiezingen.

Uit Krimpen aan den IJssel komt Pieter van Soelen (1930). Hij steunde in 2002 de LPF met een handtekening en nu de PvdV. Hij is actief op een emaillijst van extreemrechtse Fortuynisten. Hier post Van Soelen eind 2004 een namenlijst van allerlei politici en journalisten die Pim Fortuyn gedemoniseerd zouden hebben. Hij stuurt dat bericht ook naar Nieuw Rechts. Van Soelen is de voorzitter van Stichting Artikel 7 van de Grondwet dat een vrije meningsuiting bepleit. Maar de critici van Pim Fortuyn hebben volgens hem dan een grens overschreden en “hebben Pim Fortuyn op een zeer ondemocratische wijze intens gekwetst en beledigd met onwaarheden. Ook was er sprake van laffe demoniseringen en wel zodanig dat diens ziekelijke moordenaar Volkert van der Graaf hierin zeker steun gevonden zou kunnen hebben om de moord te begaan en te rechtvaardigen.” aldus Van Soelen.

Onno Loenen komt uit Zeist. Hij is een paar jaar als “Otje” actief op het internetforum van POLINCO. Loenen schrijft daar een “gedwongen remigratie van Islamitische elementen” uit Nederland voor te staan. Dit omdat hij bang is voor een wereldoverheersing door moslims. Verder gaat hij tekeer tegen het “linkse kakkerlakkenvolk”. Loenen is in 2002 actief bij de LPF maar behoort al snel tot een dissident groepje binnen de LPF-kring Utrecht. In januari 2003 bezoekt hij met twee geestverwanten Filip de Winter van het Vlaams Blok. In die maand doet Michiel Smit met zijn partij de Conservatieven.nl, mee aan de Tweede Kamerverkiezingen en steunt Loenen hem hierbij. Ook op POLINCO laat hij zich positief uit over de latere Nieuw Rechts leider.

Een andere deelnemer op POLINCO is Antoinette Bulten (1963) uit Tricht. Ze was vier jaar geleden actief bij Leefbaar Nederland. Ze is adviseur van de LPF-afsplitsing “Ons Nederland”, maar volgt die partij niet naar Nawijn. Bulten kiest voor Wilders partij met haar handtekening.

We schreven de afgelopen jaren al vaker over Bram van Tongeren (1950) uit Haarlem. Vooral diens politieke windvanengedrag wekt verbazing. Begonnen als SP-raadslid komt hij via Leefbaar Nederland bij de LPF terecht. Die laatste overstap is verbazingwekkender dan je zou denken, want Van Tongeren was juist uit Leefbaar Nederland gestapt omdat Fortuyn er lijsttrekker werd. Ook Van Tongeren is een deelnemer op POLINCO en actief bij de Conservatieven.nl van Michiel Smit en Winny de Jong. Als Smit Nieuw Rechts opricht is van Tongeren dan ook een van de mensen die op het partijforum mee discussieert. In maart 2006 doet hij nog een vergeefse poging terug te keren in de Haarlemse gemeenteraad met een lokaal partijtje, en nu steunt hij Wilders dus bij de verkiezingen.

H.C. (Cor) Stoker (1947) woont in het zuidoost Groningse Sellingen. In 2003 is hij betrokken bij de LPF en actief op allerhande Fortuynfora en internetsites. Ook hij bezoekt dat jaar de Nieuw Rechts / Jonge Fortuynisten demonstratie in Den Haag waar bovengenoemde Landman en Van der Post ook rondlopen. Cor Stoker is vooral bekend vanwege zijn extreemrechtse columns op internet.

Onderstaande citaten komen uit een artikel van G. (Katie) Dolstra (1953) uit Leeuwarden. Ze was raadslid voor Leefbaar Leeuwarden en in 2002 betrokken bij de LPF. Ze schrijft in september 2004 over een antifascistische manifestatie in Leeuwarden die door een groep voetbalhooligans die met de Nationale Alliantie sympathiseren wordt aangevallen. Ondanks het feit dat het geweld hier toch echt uit extreemrechtse hoek komt denkt zij daar heel anders over. Katie Dolstra zet nu haar steunhandtekening voor de Partij voor de Vrijheid.

Links geweld
Waar ik al bang voor was is uitgekomen. Geweld tijdens een demonstratie van de Nationale Alliantie uit de linker hoek. De demonstratie van deze rechtse splintergroepering was om 12 uur afgelopen. Hun betoog tegen wat zij noemen ‘racistisch geweld` is relatief rustig en ordentelijk verlopen. Nadat de leden van de Nationale Alliantie onderweg naar huis waren, ging het los.
De politie moest uitrukken omdat een groep Cambuur Hooligans op de vuist ging met de linkse antidemonstranten. Het blijkt dat deze groepen elkaar wel vaker `treffen`.
Het was overduidelijk dat èèn van de agressors, Tuinstra, er slechts op uit was om rotzooi te schoppen en zo de linkse actiegroepen in een kwaad daglicht te zetten. Tuinstra, bekend als lid van de Internationale Socialisten en fanatiek anti-globalist, schuwt geen enkel middel om zijn extreme linkse ideeën kracht bij te zetten. En dat terwijl “links”nota-bene geweldloosheid predikt.
Groen Links, SP en ook de PvdA spraken er schande van dat de NA mocht demonstreren.
Ik prijs daarentegen onze kersverse burgemeester die de democratie hoog in het vaandel heeft en ruimte geeft aan mensen met een andere mening dan de mening van deze zogenaamde progressieven.
Maar ik blijf ervan overtuigd dat wanneer er geweld gebruikt wordt, dit meestal uit de linkse hoek komt. Als de “” PROGRESSIEF LINKSEN”” hun verstand hadden gebruikt en thuis waren gebleven was er vanmiddag waarschijnlijk niets gebeurd.
(Katie Dolstra)

CentrumDemocraten en Centrumpartij
Er is een stevig contingent uit de voormalige Centrumstroming uitgerukt om Wilders te ondersteunen bij deze verkiezingen. We tellen er meer dan vijftien onder de handtekeningzetters, een aantal voorbeelden.

Hielke Tadema (1954) staat in 1990 en 1994 kandidaat voor de radicale fascistische partij CP’86 in Almere, al woont hij in Lelystad. Als de CP’86 verboden wordt wegens discriminatie duikt hij op bij zowel de Volksnationalisten Nederland als de CentrumDemocraten. Beide partijen steunt hij in 1998 met een handtekening voor de verkiezingen. Net als nu bij de Partij voor de Vrijheid dus. In 2002 mailt hij een interessant bericht naar de actiegroep AFA:

“h.tadema” <h.tadema@xxxxx.nl> wrote at sat 5 januari naar afa@xxxxx.nl;
Goeiendag
Goed idee, dat anti comitee. Die ellende krijg je als je cultuur, ras , economie en  religie mix gaat plegen. Beste zou zijn dat een ieder naar eigen land vertrekt, ieder naar het land waar hij thuishoort. En eigen land gaat opbouwen en aldaar orde op zaken stellen. Per slot kwam al dat volk hier vooral om uitkeringen ect., of bleven om die reden hier hangen. Hoe verachterlijk.. Zeg eens dat het niet waar is. Hoe meer mix hoe meer ellende

Koen Dreesman (1960) uit Lelystad tekent in de periode 1985 tot 1987 drie maal voor de Centrumpartij en haar opvolger CP’86 en nu dus voor Wilders.

Suzanne Overdorp-van Latum (1930) en Kees Overdorp (1926) uit Nijmegen zijn tot 1999 actief bij de CentrumDemocraten (CD). Het echtpaar is begin jaren tachtig al bij de Centrumpartij betrokken. Kees Overdorp bezoekt in 1984 bijvoorbeeld een vergadering van het hoofdbestuur van de Centrumpartij. Hij zit van 1988 tot 1994 in het Comité van Aanbeveling van het Appèl Bestrijding Criminaliteit (ABC), een pressieclub die in steeds rechtser vaartwater komt. Het ABC wordt lange tijd gebruikt als schuilnaam voor het Nederlands Blok, waarvan Overdorp dan ook lid is. In de jaren negentig duikt het echtpaar dus bij de CD op.

Ook tot 1999 bij de CD betrokken was Jan Paul Groenenbergh (1951) uit Haarlem. Hij zet tweemaal zijn handtekening voor Janmaats partij, en nu dus voor Wilders.

Uit Groet, een dorpje in de kop van Noord-Holland, komen Maria Kossen-Kooyman (1954) en Peter Kossen (1954). Beiden zijn in de jaren negentig betrokken bij de CD. Peter Kossen staat in 1994 kandidaat bij de Tweede Kamer- en Europese verkiezingen voor de CD. Tot 1999 steunt het stel die partij.

Ferdinand Sättler komt uit Purmerend en was in 1994 en 1995 lid van de radicale partij CP’86.

Charles Lansbergen (1958) komt uit Delft en staat daar in 1994 kandidaat voor de CentrumDemocraten. Vanaf 1997 is hij één van de eerste rechtsextremisten die zich op internet profileert. Hij schrijft een bijdrage op de site van het fascistische Volksfront uit Amerika. Vanaf 2001 post hij ook af en toe op het Stormfront forum. In januari 2006 heeft hij zich geregistreerd als gebruiker van AntiAntifa.net forum. Op die site worden linkse tegenstanders in kaart gebracht.

Uit het Zeeuwse Oost-Souburg komen Louise van der Molen-Poppe (1960) en Ronnie van der Molen (1956). Het stel was tot 1998 bij de CD actief bij verkiezingen. Ronnie maakte begin jaren negentig illustraties voor CD blaadjes.

Gerardus van Ham (1956) komt uit Venray en was in de jaren negentig lid van de CP’86 en betrokken bij extreemrechtse actiegroep Voorpost. Ook hij zet nu zijn handtekening voor de Partij voor de Vrijheid.

Ook uit de CD komt Hennie Dekkers (1968) uit Maasbracht. Hij staat kandidaat voor de CentrumDemocraten bij de Tweede Kamerverkiezingen in 1989. In 1993 is hij secretaris en adviseur van de Limburgs kring van de partij. Hij vergadert daarom vier keer per jaar met het CD-hoofdbestuur. Een ander terrein waarop Dekkers zich profileert is Zuid Afrika. De zeer radicale Boerestaat Partij laat zich in 1992 in Nederland vertegenwoordigen door de Stichting Boerenvolk Broederbond, waarvan Dekkers tot op heden de voorzitter is. Ook geeft de stichting het blaadje de Boerestrijder uit en Hennie Dekkers is begin jaren negentig de enige redacteur. Naast een pro-apartheidsinslag, publiceert het blad ook artikelen uit CD-tijdschriften.

Nederlands Blok en NCD
De politieke carrière van Johannes (Hans) Lindenburg (1925) uit Heikant gaat verder dan alleen de CD. In 1992 richt hij met een groep CD-dissidenten het Nederlands Blok op. De partij wil een zusterpartij van het Vlaams Blok worden en uit verschillende extreemrechtse hoeken en gaten sluiten nieuwe leden zich aan. Lindenburg blijft anderhalf jaar penningmeester en wordt op slinkse wijze gewipt. Hij stapt over naar het extreemrechtse en christelijke splinterpartijtje Nederlandse Christen Democraten (NCD) waarbij hij tot op heden in het bestuur zit. De laatste jaren is Lindenburg actief bij de vereniging Taalverdediging. Hij bemant in 2000 een standje van deze extreemrechtse taalpuristen op de Yzerbedevaart in Vlaanderen (zie foto):

Nu tekent Lindenburg dus voor de Partij voor de Vrijheid. Hagenaar Cor Heeres (1943) uit Taalverdediging volgt zijn voorbeeld.

Huub Eigenhuijsen (1939) komt uit Nijmegen. Ook hij komt uit het Nederlands Blok. Eigenhuijsen staat in 1995 kandidaat in Gelderland voor het Nederlands Blok maar wordt niet verkozen. Samen met ex-NCD’er Oscar Hendriks richt hij in 2000 een bedrijfje op met de illustere naam “Dietse Coöperatie”. De term Diets is populair onder aanhangers van een groot-Nederland, een samengaan van Vlaanderen en Nederland. In 2002 tekent Eigenhuijsen voor de LPF en nu voor de PvdV.

Een andere kracht uit de NCD-gelederen is W.J.P. (Pim) van Kesteren (1960) uit Almere. Hij doet in maart 2006 een moedige poging om met zijn onbekende partijtje in de Almeerse gemeenteraad verkozen te worden. De NCD weet de kiezers echter niet aan te spreken. Van Kesteren is al jaren speler op het extreemrechtse veld. In 1999 schrijft hij in een brief aan de Metro dat hij naar een gemeente wil verhuizen die door het Vlaams Blok bestuurd wordt. Hij is dan ook bezig met een actiegroep tegen ritueel slachten door moslims. Van Kesteren weet in 2004 op te klimmen tot secretaris van de NCD en is redacteur van hun partijblad. Het laatste initiatief waarbij hij betrokken is, is een website die de remigratie van allochtonen wil bevorderen. Pim van Kesteren tekent nu voor Wilders.

Nieuw Rechts
In het gastenboek van de fascistische partij Nationale Alliantie plaatst John Sturges in november 2003 een bericht met complimenten over het partijprogramma. Sturges blijkt een internetcolumnist te zijn die eigenlijk Bert Wienk (1964) heet en uit Zoetermeer komt. Hij is ook actief op het internetforum van Nieuw Rechts. In januari 2004 organiseert hij met Jong Rechts, de jongerenorganisatie van Nieuw Rechts, een demonstratie in Den Haag. Hier komen lieden als Wim Elsthout (ex-Tweede Kamerlid CD), Alfred Vierling (CP) en Ton Hoogduin (CP) op af. Ook heel Nieuw Rechts is aanwezig en luistert naar een toespraak van Bert Wienk. Nu tekent hij voor Groep Wilders / Partij voor de Vrijheid.

Een jongeman die naar de naam Wlady van Hanswijck de Jonge (1971) luistert en tegenwoordig in Den Haag woont, tekent ook voor Wilders. In 2002 woont hij nog in Groningen en is daar actief bij de LPF als afdelingssecretaris. Op 11 september 2003 organiseert een bont samenwerkingsverband van Nieuw Rechts, de fascistische NNP en enkele Fortuynclubjes een herdenking in Den Haag. Ook Wlady is hier met zijn vriendin aanwezig. In 2005 tekent hij een petitie van het extreemrechtse Platform de Krijger. De ondertekenaars willen dat het “zionistische” Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) verboden wordt.

Twee mannen
Nog twee opmerkelijk mannen moeten genoemd worden. De eerste is oudgediende Theo van Baarle (1938) uit Rotterdam. Het gaat wat ver om diens politieke carrière hier helemaal te beschrijven. Maar in grote lijnen is hij in de jaren tachtig actief bij de extreemrechtse pressiegroep OSL. In de jaren negentig is hij voorzitter van de extreemrechtse partij Realisten Nederland, en daarna voorzitter van Groen Rechts. Die laatste partij heeft zich inmiddels omgevormd tot de Politieke Partij Handhaving Waarden en Normen. Namens de Realisten voert Van Baarle in 1992 fusiebesprekingen met de CD en de CP’86, maar ze komen er niet uit en blijven verdeeld. In 2003 tracht Van Baarle kandidaat te worden bij de LPF, maar wordt hier afgewezen.

Nog wel populair bij de LPF achterban is complotdenker Peter Siebelt (1946) uit Loosdrecht. Op zich lijkt het verbazend dat hij zijn handtekening voor Wilders zet, maar de laatste jaren is Siebelt steeds meer aan het verschuiven van observant naar deelnemer. Was hij voorheen meer een man achter de schermen die vermeende samenzweringen in linkse kring signaleerde, tegenwoordig verbindt hij zich meer en meer aan rechtse initiatieven. Zo is hij bijvoorbeeld bestuurslid van het Comité Overleg Zuid-Afrika (COZA) geworden. Het COZA was jarenlang een van de pro-apartheidorganisaties in Nederland en werd geleid door Siebelts vriend Kees Knibbe. Verder is Siebelt regelmatig spreker op LPF-bijeenkomsten en is hij medewerker van het LPF-jongerenblad “het Vrije Woord”. Op allerlei extreemrechtse tot fascistische internetsites worden artikelen van Peter Siebelt gepubliceerd, kennelijk zonder dat hij hier bezwaar tegen maakt. Vooral zijn artikelen tegen linkse politici en activisten doen het daar goed.

De lijsttrekker
De lijsttrekker Geert Wilders staat helemaal onderaan in dit artikel. Niet omdat hij niet interessant is, maar vooral omdat er weinig over hem valt te onthullen. De beste man is de afgelopen jaren zoveel in de publiciteit geweest dat zijn radicale standpunten ondertussen wel bekend moeten worden geacht. Aanvankelijk deed de theorie opgeld dat Wilders door zijn bezoek aan Israël de rechtsextremisten wel buiten de deur zou houden. Dat die vlieger niet is opgegaan blijkt wel uit dit artikel.

Terug naar boven

EenNL

De tandem Marco Pastors – Joost Eerdmans is het uiteindelijk gelukt een pakkende naam voor hun partij te verkrijgen. Ook staan er op hun kandidatenlijst wat meer mensen met ervaring dan bij de concurrentie op de rechterflank.
 

De voormalige Leefbaar Rotterdam wethouder Pastors en het ex-LPF Kamerlid Eerdmans hebben hun gelederen weten te versterken met de rechtse VVD’er Anton van Schijndel (1960) uit Amsterdam. Van Schijndel spendeerde begin 2003 zo’n 40 duizend euro aan een privé-campagne om in de Kamer verkozen te worden. Hij zette hier toen in op een strenger vreemdelingenbeleid en het opzeggen van vluchtelingenverdragen. Pas in augustus 2005 kreeg hij waar voor zijn geld en mocht hij de Tweede Kamerbanken betreden. Een jaar later verlaat hij de VVD fractie alweer vanwege zijn vrijages met EénNL.

Een meer prominente VVD’er is ex-marineman Jan Dirk Blaauw (1941), die tot 2003 decennialang liberaal Kamerlid was. Kennelijk denkt hij weer terug te kunnen keren via EénNL.

De Hagenaar Joost Eerdmans (1971) is ruim vier jaar Tweede Kamerlid voor de LPF geweest. Momenteel vormt hij met Van Schijndel een tweemansfractie in de Kamer. Dat hij met Marco Pastors is zee is gegaan is geen verrassing. Hij is al drie jaar kind aan huis bij Leefbaar Rotterdam en stond in maart ook kandidaat voor de partij bij de gemeenteraadsverkiezingen. Eerdmans valt de afgelopen jaren regelmatig op met typische law-and-order standpunten. Zo wil hij de vervroegde invrijheidstelling bij lange gevangenisstraffen afschaffen, hoofddoekjes, tulbanden en keppeltjes voor ambtenaren verbieden en minimumstraffen invoeren. In een interview in HP/de Tijd in januari 2005 pleit hij zelfs voor een dictator of oorlogskabinet voor Nederland.

Marco Pastors (1965) profileerde zich in Rotterdam als de wethouder die de strijd met de moslims aanging en kansarme allochtonen wilde weren. Als hij in november 2005 de boude uitspraak doet dat moslims niet zouden weten dat stelen niet mag en criminele moslims vooral van niet-moslims stelen, is het voor de Rotterdamse gemeenteraad genoeg en kan hij opstappen. Twee moslimorganisaties doen aangifte tegen Pastors wegens belediging, discriminatie en opruiing. Na het verlies bij de gemeenteraadsverkiezingen voor Leefbaar Rotterdam in maart is Pastors gewoon raadslid in de Maasstad geworden.

Verder staat Leefbaar Rotterdam voorman Ronald Sorensen (1947) kandidaat met nog vier andere Leefbaar Rotterdammers. Ook Gerlof Jukema (1958) en Hans Smolders (1960) die in 2002 even Kamerleden voor de LPF waren doen weer mee. Smolders was de chauffeur van Pim Fortuyn en achtervolgde Volkert van der Graaf na de moordaanslag. Hij is in maart 2006 succesvol met zijn eigen partij Lijst Smolders Tilburg in de gemeenteraad gekomen met vijf zetels. Pims broer Simon Fortuijn (1954) is lijstduwer voor EénNL. Hij was in maart 2006 ook al kandidaat voor Leefbaar Rotterdam.

De conservatieve Amsterdammer Sander Boon (1971) staat ook kandidaat voor EénNL. Boon is bestuurslid van conservatieve clubs zoals de Edmund Burke Stichting. In april 2005 wordt hij daarom door de extreemrechtse Belgische studentenvereniging Nationalistisch Studenten Verbond (NSV) uitgenodigd voor een toespraak. Deze NSV wordt gezien als intellectueel broeinest voor het Vlaams Belang van Filip de Winter. Veel Vlaams Blokkers en Vlaams Belangers komen uit het NSV. Zo was De Winter zelf voorzitter van de Antwerpse afdeling. Met verhandelingen, zoals die door Sander Boon zijn gegeven, trainen de NSV’ers zich voor het politieke denk- en handwerk.

Steunhandtekeningen
Het zal niemand verbazen om veel mensen vanuit de LPF en Leefbaar Rotterdam onder de handtekeningzetters aan te treffen. Zeker veertig mensen komen uit een van deze partijen, of uit beiden. Hans Smolders weet een twintigtal mensen uit zijn partij te motiveren voor een steunhandtekening voor EénNL. Bij Smolders zitten daar ook twee voormalige CentrumDemocraten (CD) tussen. Miriam Elling (1969) en Markus Klijsen (1967) uit Tilburg hielpen Janmaats CD in 1995 bij de Provinciale Statenverkiezingen. Klijsen was toen zelfs kandidaat en bestuurslid van de Tilburgse CD afdeling. In maart 2006 kandideert Klijsen voor de Lijst Smolders in Tilburg.
Ook over de handtekeningzetters uit de LPF en Leefbaar Rotterdam is meer te zeggen. Zo is het Rotterdamse raadslid Dries Mosch (1948) in januari 2005 naar een Vlaams Belang bijeenkomst in Antwerpen geweest. Ook is hij de eigenaar van het Hells Angels clubhuis in Rotterdam. Handtekeningzetter Ineke Sonneveld-Woortman (1947) ging in januari 2005 mee naar het Vlaams Belang. Dat feest werd toen ook door Hilbrand Nawijn en Michiel Smit van Nieuw Rechts bezocht. Nieuw Rechtsers die nu EénNL steunen zijn mevrouw C.A. van Buren (1949) uit Rotterdam en Stijn de Bont (1977) uit Amsterdam. Van Buren runt het café Hazzebaz op de Coolsingel in Rotterdam. Nieuw Rechts houdt hier sinds 2004 bijeenkomsten en kennelijk tot tevredenheid van Van Buren, want ze steunde de partij drie keer bij verschillende verkiezingen. Stijn de Bont was vicevoorzitter van een denktank van het partijtje. In december 2004 wordt er vanaf de telefoon van Stijn de Bont een Belgische antifascist bedreigd.

Schrijfsels
In Purmerend kent men Henk Heida (1932) van een enorme hoeveelheid rechtse stukjes in de Ingezonden Brieven-rubrieken en kranten. Daarin zijn de asielzoekers, de islam en linkse mensen regelmatig doelwit van zijn ongenoegen. Aanvankelijk was Heida gemeenteraadslid voor de VVD in Purmerend, maar nu zit hij bij Leefbaar Purmerend en is geen raadslid meer. In 2002 ontstaat er wat ophef als de burgemeester in de schrijfsels van Heida vergelijkbare dingen zegt te lezen als wat de CentrumDemocraten voorheen produceerden. Henk Heida tekent nu voor EénNL.

Ook een opmerkelijke handtekeningzetter voor EénNL is Anton Koops (1964) uit Hollandscheveld. Hij is al 23 jaar actief bij de extreemrechtse pressiegroep OSL en haar jongerenorganisatie. Tot op heden is hij ook medewerker van het OSL-blad StaVast dat bol staat van rechtse praatjes over met name asielzoekers en de islam. In augustus 1996 doet Koops zelf ook een duit in het StaVast zakje. Hij schrijft een tirade tegen de ‘allochtonisering van Nederland’ en ziet door immigratie de grote steden veranderen in ‘één grote coffeeshop’. Als Kafka in 1995 de ledenadministratie van de fascistische partij CP’86 in handen krijgt, blijkt Anton Koops op een van de lijsten te staan. Hij staat niet op de grote ledenlijst, maar op een lijstje met veel Drenthenaren. In 2005 wint Koops met de slogan “In de bres voor Nederland(s)” een wedstrijd van de extreemrechtse taalclub ‘Taalverdediging’. Men wil de tekst gebruiken op een armband.

Terug naar boven

Lijst vijf Fortuyn

Bij de komende verkiezingen op 22 november staan twee ex-leden van de verboden fascistische partij CP’86 kandidaat voor “Fortuyn”. De partij “Fortuyn” of “Lijst Vijf Fortuyn” is een voortzetting van de LPF. Ze doet mee aan de verkiezingen voor de Tweede Kamer en voor een gemeenteraadsverkiezing in de nieuwe Zuid-Hollandse gemeente Lansingerland.

Op de zevende plek op de landelijke lijst van Fortuyn staat Rick Datema (1972) uit Berkel en Rodenrijs. Hij is sinds 2003 actief bij de LPF. Rick Datema was van januari 1993 tot april 1995 lid van de CP’86. Deze partij werd in november 1998 door de rechter verboden wegens het oproepen tot haat en discriminatie tegen allochtonen.

Rick Datema is ook de lijsttrekker van Fortuyn in Lansingerland. Op de derde plek in Lansingerland staat Ward Datema (1970) uit Pijnacker kandidaat. Ook Ward was in 1993 en 1994 lid van CP’86. Beide heren woonden toen in Nootdorp en werden uitgenodigd voor vergaderingen van de partij. In de periode van hun lidmaatschap was CP’86 zonder meer de meest radicale partij aan de rechterflank van het politieke spectrum. De partij herbergde gewelddadige skinheads, onvervalste fascisten en antisemieten.

Wat deed de CP’86 in die jaren?
Om een illustratie te geven van het karakter van de CP’86 in de periode dat de Datema’s er lid van waren, beschrijven we een aantal gebeurtenissen in die tijd.

December 1992
De voorman van de CP’86 afdeling in Arnhem is Constant Kusters, de huidige leider van de NVU. Hij wordt deze maand door de rechter gelast zijn huis te verlaten wegens ernstige overlast, het aanbrengen van hakenkruisen en discriminerende leuzen, geluidsoverlast door marsmuziek en nazistrijdliederen, het intimideren van de buren met de Hitlergroet en het uithangen van een vlag met een hakenkruis.

Januari 1993
Een shoarmazaak in Sassenheim wordt beplakt met racistische CP’86 stickers en de luifel wordt in brand gestoken.

Februari 1993
Een groep activisten van CP’86 wordt opgepakt in Den Haag. Ze zijn op weg naar een antifascistische demonstratie. Ze willen deze verstoren en hebben hiervoor knuppels, traangas, racistische pamfletten en een spandoek met de tekst ‘Eigen volk eerst’ bij zich. Er zijn ook skinheads bij en 6 jongeren werden opgepakt omdat ze de Hitlergroet brengen.

Maart 1993
De politierechter veroordeelt CP’86 bestuurslid Wim Beaux wegens het bezit van strafbare CP’86-folders en boekjes die de Holocaust ontkennen.

September 1993
De politie houdt huiszoekingen bij het hoofdbestuur van CP’86 op verdenking van racisme. Men vindt onder andere stickers van de NSDAP/AO met hakenkruisen, een exemplaar van het blad “Jew Watch” en een brief met de aanvraag voor een collectief lidmaatschap van de Ku Klux Klan.

Oktober 1993
De naziskinheadgroep Hou Kontakt organiseert met de CP’86 een “nationalistisch jongeren treffen” in Arnhem. Op station Oosterbeek worden neonazi’s opgepakt wegens het brengen van de Hitlergroet. In Arnhem zelf maakt de politie enkele arrestaties wegens vechtpartijen. Vier mensen worden opgepakt wegens het mishandelen van een zwarte man.

Actiepoging van de CP’86 tijdens een antiracisme demonstratie in Rotterdam. Ze delen folders uit, brengen de Hitlergroet en roepen discriminerende leuzen zoals “Nederland voor de Nederlanders” en “NSDAP nu!”. Negentien deelnemers worden opgepakt.

November 1993
Een Amsterdams café dat als decor had gefungeerd voor een antiracistische televisieserie wordt vernield door een groep naziskinheads. Er vallen enkele gewonden en men plakt ook CP’86 stickers. Onder de skinheads was een aantal CP’86 leden.

De Nijmeegse politie arresteert negen personen van het Nijmeegs Bevrijdings Front op verdenking van 42 misdrijven over het afgelopen jaar. Vijf arrestanten waren lid van CP’86. De groep maakte zich onder meer schuldig aan 14 brandstichtingen, het plaatsen van twee nepbommen, valse bommeldingen, en grove bedreigingen naar allochtonen. Ook belden ze eens naar een migrantengezin waarvan een kind net was overleden om ze daarmee te feliciteren.

December 1993
De CP’86 vraagt een vergunning aan om te demonstreren met het Actiefront Nationale Socialisten in Den Haag tegen het Duitse verbod op het ANS, tien jaar eerder. Ze krijgen geen vergunning en houden een illegale demonstratie in Kerkrade.

Januari 1994
Een Arnhemse CP’86 activist wordt veroordeeld tot drie maanden gevangenisstraf wegens verboden wapenbezit.

September 1994
In de Rotterdamse deelraad Delfshaven wordt een vertegenwoordiger van de CP’86 geïnstalleerd. Zijn aanhangers komen opdagen in bruine hemden met bijbehorende fascistische insignes. Een wijkbewoner die op de tribune hiertegen protesteert wordt enkele dagen erna telefonisch bedreigd.

In Alkmaar gedragen enkele skinheads die ook lid zijn van CP’86 zich gewelddadig in een jongerencentrum. Er wordt gegooid met glaswerk en meubilair en de skinheads zingen enkele racistische liederen.

November 1994
Een demonstratie in Zevenaar met mensen van CP’86, ANS en andere neonazigroepen. Dertien mensen worden opgepakt. Ze hebben een boksbeugel en hakenkruisvlaggen bij zich. Er was opgeroepen voor deze demonstratie door het “Revolutionair Koördinatiekomité” en het motto was “Vrijheid van meningsuiting, ook voor neonazi’s”.

Januari 1995
Zes CP’86 leden verschijnen in uniform bij een deelraadsvergadering in Rotterdam Delfshaven.

Strafzaak in Arnhem tegen de arrestanten van Zevenaar in november 1994 (zie hierboven). CP’86 bestuurslid Martijn Freling krijgt een boete van 1500 gulden en een week voorwaardelijke celstraf wegens discriminatie, net als enkele anderen. Een groep aanhangers verschijnt ter ondersteuning en vecht met knuppels buiten met antifascisten. Er was hiervoor een oproep verschenen van de “S.A.-Storm” om met ‘persoonlijke uitrusting en helm’ folders uit te delen met de kop “1945-1995 vijftig jaar nationaalsocialistisch verzet!”.

Februari 1995
Verboden demonstratie van de CP’86 in Apeldoorn, waarbij enkele tientallen deelnemers worden opgepakt.

Zes inwoners van Zevenaar krijgen een dreigbrief van het “Weerwolf Commando Heinrich Himmler” waarin hen wordt verweten dat zij in november aangifte hebben gedaan tegen demonstraten van de CP’86. In de brief worden mensen met naam, adres en telefoonnummer genoemd. Volgens de politie is de brief ook verspreid onder aanhangers van extreemrechts met het verzoek “deze mensen op hun fouten te wijzen”. Enkele mensen worden telefonisch bedreigd.

Verboden demonstratie van CP’86 in Rotterdam. Verschillende leden gaan vechtpartijen aan met antifascisten. Een groep van 40 fascisten staat op een punt antifascisten op te wachten. Er worden elf Duitse skinheads opgepakt en acht mensen van CP’86, waaronder Constant Kusters.

Nadat een CP’86 demonstratie in Utrecht verboden is, wijkt de partij uit naar Amersfoort om daar een illegale demonstratie te houden. Op de spandoeken valt te lezen “S.A.–Storm Tegen Roodfront en Reaktie” en “Nationalisten Monddood ? Nooit CP’86”.

Maart 1995
Start van het proces tegen het hoofdbestuur en de partij CP’86. Dit zal later tot het verbod op de partij leiden.

April 1995
Een aantal kaderleden van CP’86 is aanwezig op een Mussolini-herdenking in Italië.

“Inlichtingen”
Verder staat bij de Tweede Kamerverkiezingen ook Anton Reebergen (1954) kandidaat voor Fortuyn. Hij staat op de onverkiesbare 15e plek op de lijst. Reebergen was in maart 2006 lijsttrekker van de LPF in zijn woonplaats Duiven, en sinds die tijd ook raadslid daar. In de eerste helft van de jaren tachtig was Anton Reebergen bestuurslid van de conservatieve Rooms Katholieke Partij Nederland (RKPN) van Klaas Beuker. Hij stond namens zijn toenmalige partij ook kandidaat voor de Tweede Kamerverkiezingen. De RKPN verzette zich tegen de abortus- en euthanasiewetgeving in Nederland, maar wilde bijvoorbeeld ook homofilie tegengaan. Het is interessant om te horen wat Reebergen van de homofile identiteit van Pim Fortuyn gevonden heeft.

Nog vreemder wordt het als er in de jaren negentig een briefje met de naam en het adres van Reebergen en de opmerking “inlichtingen” gevonden wordt in de administratie van Arnhemse CP’86 activist Constant Kusters. Het briefje lijkt te suggereren dat Reebergen “inlichtingen” heeft ingewonnen bij de Arnhemse CP’86 afdeling, waarvan Kusters toen secretaris was.
In maart 2006 doet Reebergen met de LPF mee aan de gemeenteraadsverkiezingen in Duiven en Barneveld. Hier staat hij gebroederlijk samen op de lijsten met een tweetal ex-leden van de CentrumDemocraten (CD).

Stasi
En dan is er ten slotte nog Alex van Hattem (1983) uit Eindhoven die de elfde plek op de Fortuynlijst inneemt bij komende Kamerverkiezingen. Hij is al vier jaar actief bij de Jonge Fortuynisten en momenteel de landelijke voorzitter van deze semi-jongerenorganisatie van de LPF. Maar af en toe maakt Van Hattem vreemde uitstapjes. In april 2003 doet hij mee aan een folderactie van het extreemrechtse partijtje Nieuw Rechts in Tilburg. Er waren in die tijd meer toenaderingen tussen de Jonge Fortuynisten en extreemrechtse stromingen.

Een ander vreemd voorval rond Van Hattem speelt in augustus 2004 bij een folderactie van antifascisten tegen de radicale Nationale Alliantie in Eindhoven. Van Hattem observeert de antifascisten stiekem en maakt hierbij ook heimelijk foto’s. Opmerkelijk is ook een epistel dat in april 2004 uit Van Hattem’s pen vloeit. In een persbericht van de Jonge Fortuynisten haalt hij flink uit naar een PvdA-plan om discriminatie aan te pakken. Hij koppelt de PvdA aan de Stasi die de persoonlijke vrijheid van haar burgers “volledig teniet” wil doen. Van Hattem spreekt zich in het artikel onomwonden uit tegen het bestaan van Anti-Discriminatie Bureaus, “omdat deze de vrijheid van het spreken aantasten”, en wil alle subsidies voor hen stopzetten. Wij zijn benieuwd wat Van Hattem dan allemaal wel niet zou willen zeggen als hij zich wat vrijer zou voelen.

Terug naar boven

Partij voor Nederland

Rommeligheid is het eerste dat opvalt bij de deelname van de nieuwe partij van Hilbrand Nawijn aan deze verkiezingen. In veel van de 19 kieskringen weten Nawijns medewerkers niet op tijd een volledige lijst in te leveren. In de kring Tilburg falen ze zelfs volledig en doet de partij niet mee. Er wordt een mooi verhaal verteld dat een autokraker de lijsten voor Tilburg ontvreemd zou hebben, en Nawijn trekt verongelijkt ten strijde om juridisch zijn gelijk te halen. Een kritische blik op zijn eigen organisatie zou toch meer voor de hand liggen. De nieuwe partij mag van geluk spreken dat het Nederlandse kiesstelsel zo flexibel is dat partijen de gelegenheid geboden wordt om verzuimen te herstellen. Anders waren er zeker nog een handvol kringen afgevallen.

De lijsttrekker
Hilbrand Nawijn (1948) is beroepsmatig al decennia met allochtonen bezig. In de jaren tachtig is hij directeur vreemdelingenzaken op het Ministerie van Justitie, in de jaren negentig hoofd van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) en in 2002 wordt hij voor korte tijd minister voor vreemdelingenbeleid en integratie namens de LPF. Met een dergelijk CV zou je een bestuurder van groot kaliber verwachten. Maar wie Nawijn in politieke discussies volgt zal vaak teleurgesteld zijn over zijn gebrek aan intellectueel gewicht. Door de jaren heen lanceert Nawijn ook diverse plannen die van weinig invoelingsvermogen getuigen met de mensen over wie hij wil beslissen. Zo wil hij dat scholen illegale kinderen aangeven en gemeentes aanpakken die een helpende hand bieden aan illegalen in nood. Het liefst sluit hij zijn illegaal gemaakte medemensen op in kampen of kazernes. Om het nog erger te maken weet Nawijn zijn strenge beleid in financieel voordeel om te zetten. In 2002 verhoogt hij de kosten voor een visum voor buitenlandse studenten fors van 56 naar 430 euro. Ook op persoonlijk vlak is Hilbrand Nawijn niet altijd even integer. Als voorzitter van een Zoetermeerse voetbalclub laat hij een belastingschuld van 150.000 euro ontstaan. Hiernaast sponsoren bedrijven die voor de IND werken deze voetbalclub, terwijl Nawijn op dat moment dus directeur van de IND is. Na zijn IND tijd neemt Nawijn een vanwege corruptie ontslagen ex-IND’er aan als medewerker bij zijn eigen advocatenkantoor.

Spraakmakend zijn Nawijns contacten met de Vlaamse rechtsextremist Filip de Winter en zijn partij Vlaams Belang (voorheen Vlaams Blok). Als de Belgische rechter het Vlaams Blok (VB) wegens discriminatie verbied, spreekt Nawijn er schande van. Hij houdt in januari 2005 een toespraak op een bijeenkomst van het VB in Antwerpen. Er is daar dan ook een groepje Leefbaar Rotterdammers aanwezig, evenals Michiel Smit van Nieuw Rechts. In april 2005 laat Nawijn zich door het Vlaams Belang trakteren op een studiereis naar Denemarken. Met Filip de Winter bezoekt hij daar onder meer de extreemrechtse Deense Volkspartij. Dit alles resulteert in juni 2005 in (een poging tot) de oprichting van een gezamenlijke denktank. Nawijn belegt een bijeenkomst in het huis van Pim Fortuyn en nodigt Filip de Winter uit om hun geesteskind daar te dopen. Zowel broer Marten Fortuyn als de Tweede Kamerfractie van de LPF zijn onthutst. Banden aangaan met deze rechtsextremistische zuiderburen zijn not done, als je jezelf tenminste niet in die politieke hoek wilt plaatsten. Op zijn beurt is Nawijn weer ontstemd over de kritiek die hem ten deel valt en stapt op 22 juni 2005 uit de LPF fractie. Sindsdien zit hij als de eenmansfractie “Groep Nawijn” in de Kamer.

In maart 2006 heeft Nawijn een verkiezingssucces in zijn woonplaats Zoetermeer. Met zijn Lijst Hilbrand Nawijn weet hij vijf zetels te bemachtigen in de gemeenteraad. De meest opmerkelijke bijdrage die hij hier tot nu toe leverde is zijn verzet tegen het aanpakken van de problematische groep extreemrechtse jongeren in Zoetermeer.

Op het vlak van de landelijke politiek levert Nawijn nog een “waardevolle” bijdrage aan het debat rondom het vertrek van Ayaan Hirsi Ali. Als een van de weinige politici wil hij dat Hirsi Ali het land uitgezet wordt. Kort hierna stort hij zich in het vastgelopen moordonderzoek voor Marianne Vaatstra. Tot ongenoegen van Justitie eist hij een grootschalig DNA onderzoek en wijst enkele agenten als verdachte aan.

Kollum
Vanuit deze zaak heeft hij een contact met de vader van Marianne overgehouden. Bauke Vaatstra (1938) staat nu dan ook als kandidaat op de lijst van de Partij voor Nederland. Na de moord op zijn dochter wilde hij een platform tegen asielzoekerscentra op gaan richten. Op een manifestatie in Kollum gaat hij fel tekeer tegen asielzoekers. Justitie besluit hem niet te vervolgen wegens discriminatie, wat gezien alle emoties een wijs besluit is. De enorme onrust in Kollum haalt internationaal veel pers en brengt in 1999 de eerste scheurtjes aan in het tolerante imago van Nederland.

Een dame die wel door justitie beboet wordt wegens haar discriminerende taal in het Kollumse kruidvat is Hilly Veenstra-Scheper uit Twijzelerheide. Zonder enig bewijs wijst ze naar asielzoekers als de moordenaars van Marianne: “Wij weten als geen ander wat een overlast een asielzoekerscentrum met zich meebrengt. Intimidatie, onverschilligheid, diefstal, verkrachting en moord!” Ook vindt ze de centra “broeiplaatsen van mensensmokkel, drugshandel en andere criminele activiteiten”. Voor deze toespraak krijgt Veenstra-Scheper in oktober 1999 een fikse boete opgelegd. Veel leert ze er niet van, in 2002 is ze deelnemer aan de discussies op het extreemrechtse internetforum Polinco. In datzelfde jaar steunt ze de LPF met een handtekening bij de Kamerverkiezingen, net zoals ze dat nu voor de Partij voor Nederland doet. Veenstra-Scheper organiseert begin september een benefietconcert in Zwaagwesteinde om geld in te zamelen voor Nawijns DNA onderzoek.

LPF’ers
Wie steunen Nawijn verder bij zijn nieuwe partij? Een groep van meer dan vijftig LPF’ers is Nawijns overstap gevolgd en steunt hem nu bij deze verkiezingsdeelname. Meer dan de helft van de kandidaten van de Partij voor Nederland heeft dan ook een LPF verleden.

Opvallend is de kandidatuur van Jos Hendriks (1948) uit Den Haag. Niet eens zozeer vanwege zijn te wilde investeringsplannen uit de jaren tachtig, toen hij een antroposofisch megacentrum in de Biesbosch wilde bouwen, of vanwege zijn plan om 7,5 miljoen in de LPF te investeren in 2002. Hendriks trekt in oktober 2006 de aandacht door Marten Fortuijn te assisteren in een zaak tegen de LPF over het gebruik van hun nieuwe partijnaam “Fortuyn”. Broer Marten had liever dat de LPF niet met sec de familienaam aan de haal ging. Hendriks treedt op als gemachtigde en tracht zijn directe concurrent bij deze verkiezingen haar nieuwe naam te ontnemen. Juridisch gezien is Hendriks dus inderdaad “belanghebbende” bij het dwarsbomen van de LPF. Maar of Marten Fortuijn het ook zo bedoelde toen hij de zaak aanhangig maakte lijkt ons toch sterk.

Centrumpartij
Op de vierde plek op de kandidatenlijst staat Willem van der Velden (1942) uit Den Haag. Hij komt uit de autolobbyclub Pro Auto en was voorzitter van hun partij Nederland Mobiel. Van juli 2002 tot januari 2003 is Van der Velden Tweede Kamerlid voor de LPF, en vanaf maart dit jaar raadslid in Den Haag. Een belangrijke positie, want de LPF heeft vrijwel geen raadsleden in de grote steden. Trouw aan de partijtraditie zorgt Van der Velden in september voor verwarring binnen de LPF. Hij zegt omstandig zijn lidmaatschap op omdat hij bestuurslid bij de Partij voor Nederland is geworden en deze twee functies niet samengaan. Maar ondertussen blijft hij wel officieel namens de LPF in de Haagse raad zitten. Voor een argeloze burger ontstaat zo het beeld dat hij bij de concurrent van zijn eigen partij op de lijst staat.

Het is niet de eerste keer dat Van der Velden zijn LPF in verlegenheid weet te brengen. Als hij in de Tweede Kamer zit blijkt hij Jurrien Boiten (1956) als medewerker te hebben aangesteld. Dit wordt een relletje omdat Boiten in de jaren tachtig actief was bij de Centrumpartij en de CP’86. Zo is Boiten onder meer lijsttrekker in Den Haag in 1986. In 2001 wordt Jurrien Boiten ook al uit Nederland Mobiel en Leefbaar Nederland gezet vanwege dat verleden. Zijn extreemrechtse epistels waren bij de Leefbaren als onwelkom opgevallen. Zijn rol bij de LPF is lange tijd verborgen gehouden, maar Boiten zou een van de oprichters zijn geweest en uit de publiciteit zijn gehouden vanwege zijn verleden. Ondertussen schrijft hij wel speeches voor Pim Fortuyn. Al deze perikelen heeft het duo Van der Velden – Boiten niet gescheiden, want Jurrien Boiten is nu de inleveraar van de kandidatenlijst van de Partij voor Nederland in de kring Lelystad, en hij zet zelf dan ook een ondersteunende handtekening. Het inleveren van zo’n lijst is een verantwoordelijke taak waarvoor een partij groot vertrouwen in de persoon in kwestie moet hebben. Overigens is Boiten recent nog bij extreemrechtse initiatieven betrokken. Zo schrijft hij in augustus 2005 een artikel tegen de islam in het extreemrechtse blad Heemland. Heemland is een project van Mart Giesen die uit de CP en CD komt.

CD
In de kring Den Bosch tekenen J. (Hans) Kweens (1955) en zijn dochter Linsey Kweens (1986) uit Beek en Donk voor Nawijns partij. Linsey is actief geweest bij de Jonge Fortuynisten en in LPF kringen. Als de Jonge Fortuynisten in september 2003 een herdenking organiseren met Nieuw Rechts en de fascistische NNP is zij ook aanwezig met haar vader. De laatste jaren is ze actief bij Forza! Nederland van Paul Meijer. Een opvallende daad stelt ze in maart 2005 door een petitie tegen het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) te tekenen. De petitie is door het extreemrechtse Platform de Krijger opgezet. Linsey Kweens heeft haar politieke oriëntatie echter niet van een vreemde. Pa Hans Kweens is in de jaren negentig actief voor de CentrumDemocraten van Hans Janmaat. Hij staat kandidaat bij diverse verkiezingen tot 1998 en zit in de redactie van het regionale partijblad. In 1998 is Kweens lijsttrekker voor de CD in Helmond. Als de partij in elkaar stort stapt hij over naar de radicalere NNP en in 1999 staat hij op de kandidatenlijst in Breda. Met de opkomst van de Fortuynbeweging ziet hij zijn kans schoon en sluit hij zich bij de LPF aan. Sindsdien is hij regelmatig op Fortuynherdenkingen te zien.

Ook van de CD afkomstig is Henk Schattenberg (1951) uit Barneveld. In maart 2006 is hij tevergeefs lijsttrekker voor de LPF in zijn woonplaats. Interessanter is zijn verleden bij de CentrumDemocraten (CD) van Hans Janmaat. In 1995 helpt hij de CD bij de verkiezingsdeelname in Gelderland bij de Statenverkiezingen. Dan staat Pieter Storm (1934) uit Voorthuizen ook kandidaat voor de CD. Samen met Schattenberg is hij bij de LPF terecht gekomen en in maart 2006 dan ook kandidaat voor Fortuyns erfgenamen in Barneveld. Nu tekent Storm samen met Schattenberg weer voor de Partij voor Nederland (PvN).

Nieuw Rechts
Vanuit het Rotterdamse is J.C. (Sjef) Siemons (1947) op de kandidatenlijst van de PvN gekomen. Hij was gemeenteraadslid voor Leefbaar Rotterdam en werd tot de extreemrechtse vleugel van die partij gerekend. In januari 2005 bezoekt hij dan ook de Vlaams Belang bijeenkomst in Antwerpen die door Nawijn toegesproken wordt. Kort voordat hij uit Leefbaar Rotterdam stapt in november 2005, spreekt hij een bijeenkomst van Nieuw Rechts in Den Haag toe. Toch is de bemoeienis bij Michiel Smits partij niet de reden van het vertrek van Siemons bij Leefbaar Rotterdam. Hij is gewoon ontevreden over de lage plek die hem wordt toebedeelt op de kandidatenlijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Daarom doet hij in maart 2006 met Rotterdam Transparant mee aan de verkiezingen, maar zonder succes.

Als handtekeningzetter bij de PvN komen we nog een ex-LPF’er en Leefbaar Rotterdammer tegen. Gerard van Diessen (1950) was naast lid, ook actief op het internetforum van Leefbaar Rotterdam. Hij vertelt daar in september 2003 aanwezig te zijn geweest bij het door Nieuw Rechts georganiseerde bezoek van Vlaams Blok leider Filip de Winter aan Rotterdam. De fascistische partij NNP was toen uitgerukt om als ordedienst alles in goede banen te leiden. Gerard van Diessen legt het samenzijn op de gevoelige plaat vast. Hierna wordt hij volop actief bij Nieuw Rechts. Bij zowel de Europese verkiezingen in 2004 als de raadsverkiezingen in maart 2006 staat hij kandidaat voor Nieuw Rechts.

In de kring Den Bosch tekenen nog zes mensen uit Nieuw Rechts voor Nawijns partij. Het gaat hier dan om vier relatief onbekende mensen die allen in maart 2006 de verkiezingsdeelname van Nieuw Rechts in Eindhoven mogelijk maakten met een steunhandtekening. Maar ook de Eindhovense NR-kandidaat Ed Hendrich (1940) duikt nu bij Nawijn op. Hendrich is in 2002 de regionale coördinator van de LPF en staat dat jaar ook kandidaat voor de Kamerverkiezingen in één kieskring. Hij is dan voorzitter van LPF-Brabant.

Ook zijn lijsttrekker in maart 2006, A.H.J. (René) van Gool (1972), tekent nu voor de PvN. Ex-skinhead Van Gool is jarenlang secondant van Michiel Smit en geldt als ongeleid projectiel binnen Nieuw Rechts. Hij is een klein jaartje landelijk secretaris van die partij geweest, maar heeft genoeg zelfkennis om te beseffen dat zijn radicale bokkensprongen niet goed bij een dergelijke gezichtsbepalende functie passen. Op het internetforum van Nieuw Rechts worden de lezers regelmatig geconfronteerd met het karakter van René van Gool. Hij ontspoort daar regelmatig in tirades, scheldpartijen en geweldsdreigementen tegen politieke tegenstanders en allochtonen. Hij vindt het grappig als een jonge gabber drie Marokkanen neerschiet. Op straat is Van Gool ook bij de meeste Nieuw Rechts activiteiten betrokken. Zijn politieke bijdrage kenmerkt zich door het ongecompliceerde extreemrechtse karakter. In de aanloop naar de verkiezing voor het Europese Parlement in 2004 laat Van Gool weten gevangenen te willen martelen. Op het Nieuw Rechts forum schrijft hij verder “de dood van een mens alleen grappig te vinden als het een links-radicale kraker of moslim terrorist betreft .“ Van Gool noemt moslims “tuig” en “zandbakscheppers”. En “Joodse mensen in dit land moeten op termijn ook beseffen dat het aanpassen is.” Voortbordurend op dit thema tekent hij in maart 2005 de hierboven al genoemde petitie van Platform de Krijger tegen het CIDI. In december van dat jaar is hij ook spreker bij deze radicale club in Utrecht. Ook is Van Gool enige tijd actief op het internetforum van de radicale Nationale Alliantie (NA). Over de NA activist Ben van der Kooi, die dan nog verdacht wordt van het in de brand steken van een moskee, zegt de Eindhovense lijsttrekker verongelijkt: “Hardwerkende nationalisten mogen ook niks.”

Al weer drie jaar uit de LPF is de bovengenoemde Paul Meijer (1967) uit Bennebroek. Nadat hij met ruzie uit de LPF is vertrokken richt hij in 2004 het splinterpartijtje Forza! Nederland op, met een knipoog naar Berlusconi’s Forza Italia. Vlak na de moord op Theo van Gogh organiseert Meijer met onder andere Michiel Smit en Nieuw Rechts een manifestatie in Amsterdam, waarop groepjes rechtsextremisten afkomen. In 2004 zitten Meijer en Smit samen in het Comité Abou Nee Nee, dat zich persoonlijk tegen AEL-voorman Abou Jahjah keert.

Civilistisch
Een vreemde eend op de kandidatenlijst is de ex-BVD’ er G.L.O. (Olaf) van Boetzelaer (1943) uit Den Haag. Hij werkte voor de Inlichtingendienst Buitenland. Van Boetzelaer schrijft tot 2003 jarenlang artikelen voor het blad StaVast van de extreemrechtse pressiegroep OSL. Hij is in de jaren negentig nog actief bij het CDA en zijn eigen Katholieke Politieke Partij. Extremer wordt het als hij in 2001 de ultraconservatieve Civilistische Liga opricht. Al bij de eerste bijeenkomst richt men de pijlen op de islam. In 2002 gaan ze een vriendschapsband aan met de extreemrechtse Werkgemeenschap de Lage Landen. Van Boetzelaer schrijft dan ook artikelen voor het blad Delta van deze club. De weg naar de Stichting Joris van Severen is kort vanaf de Werkgemeenschap de Lage Landen. En Van Boetzelaer houdt in februari 2004 dan ook een toespraak voor de adepten van Joris van Severen, de voorman van het fascistische Verbond van Dietse Nationaal-Solidaristen in het België vòòr de Tweede Wereldoorlog. Diezelfde maand is Olaf van Boetzelaer aanwezig op een bijeenkomst van de Nieuw Rechts denktank Van Oldenbarnevelt. Met onder meer Michiel Smit en Vlaams Blokker Rob Verreycken discussieert hij over de Fortuyn erfenis.

Moonsekte
Als laatste handtekeningzetter in de kring Den Bosch willen we de heer Jacobus M.G. van Diemen (1957) uit Eindhoven nog noemen. Hij is 6 jaar geleden nog lid van de rechtsconservatieve moonsekte of verenigingskerk. Deze rijke sekte heeft een tijdlang het beleid gevoerd om contacten te leggen met extreemrechtse partijen. Zo was de Nederlandse voorzitter Wim Koetsier belangrijk in de CD. Er wordt gezegd dat men dit beleid heeft verlaten, daarom des te vreemder dat een moonaanhanger zich met de partij van Nawijn inlaat.

De Partij voor Nederland plaatst zich met haar contacten met het Vlaams Belang en de personen die actief zijn binnen de partij dus in een extreemrechtse context.

Terug naar boven