Home » Organisaties » Blood & Honour » Ulfhednar; Blood & Honour Westland twee-punt-nul

Ulfhednar; Blood & Honour Westland twee-punt-nul

In het verleden hebben we verschillende keren aandacht gegeven aan Nederlandse Blood & Honour-afdelingen. Ook deze keer weer aandacht voor een Blood & Honour-groep. Het betreft dit keer het naziclubje ‘Ulfhednar’. Om de mogelijke verwarring direct maar de kop in te drukken, het gaat hier niet om een echt nieuw clubje, ondanks de nieuwe naam. Het is een voortzetting van de afdeling Westland van Blood & Honour.

Je zou je af kunnen vragen waarom deze neonazi’s zo’n bizar ingewikkelde naam hebben gekozen. Met de naam doet de groep, zoals wel vaker binnen extreemrechts, een beroep op de Noorse mythologie. Ulfhednar waren volgens deze overleveringen in dierenhuiden gestoken bendes van moordenaars en plunderaars. Zij worden vooral beschreven als krijgers die als dolgedraaide idioten vochten. Niet echt iets om je mee te afficheren zou je zeggen.

Ulfhednar op NVU demonstratie in Ede, 2011
Ulfhednar op NVU demonstratie in Ede, 2011

Maar eerst een klein stukje geschiedenis van de groep. Over wie hebben we het hier eigenlijk? De geschiedenis van de groep gaat al enige tijd terug. Veel van de huidige leden waren ­zoals gezegd –  al betrokken bij Blood & Honour Nederland omstreeks 2006 en 2007 (1). Die periode kan, zonder veel slagen om de arm, de meest succesvolle periode van Blood & Honour in Nederland worden genoemd. Blood & Honour slaagde er op dat moment in om een substantieel aantal mensen, veelal jongeren afkomstig uit de gabberwereld, aan zich te binden. Voor die aanhang waren op diverse plaatsen in het land ontmoetingsplekken beschikbaar. Verder werden er met enige regelmaat bijeenkomsten, concerten en politieke activiteiten georganiseerd. Er waren in die periode verschillende regionale secties actief, waarvan die uit Noord-Holland de belangrijkste was. Die groep bestond uit jonge rechtsextremisten, vooral afkomstig uit de Noord-Hollandse kuststreek en de regio Alkmaar. Maar behalve deze jongeren waren er ook een aantal wat oudere figuren actief. Die wisten te zorgen voor structuur, financiën en ontmoetingsruimte, waardoor de groep enige stabiliteit en continuïteit kende. Dat was bijzonder, omdat eerdere en andere pogingen om in Nederland Blood & Honour-groepen van de grond te krijgen meestal nooit lang duurden. Een aantal opgewonden karakters, weinig levenservaringen, alcohol en een lage geweldsdrempel zorgden in veel gevallen voor het snel verdwijnen van dergelijke initiatieven.

Marcel van Velzen
Marcel van Velzen, vechtend tijdens NVB bijeenkomst, 2007
Mark Koopmanschap
Mark Koopmanschap, vechtend tijdens NVB bijeenkomst, 2007
Rory de Koning vechtend tijdens NVB bijeenkomst, 2007
Rory de Koning vechtend tijdens NVB bijeenkomst, 2007

Deze succesvolle situatie veranderde in februari 2007. Blood & Honour Westland was destijds al enige tijd gelieerd aan de Nationalistische Volks Beweging (NVB), een ander extreemrechts clubje, waarvan veel leden ook in Noord-Holland woonden.  Bij een demonstratie in Middelburg van de NVB en een bijeenkomst in Haarlem, beide eind 2006, was een delegatie van de Blood & Honour Westland-groep aanwezig. De bijeenkomst bij Haarlem werd onderbroken door een AFA-demonstratie, waarna de zaaleigenaar en de politie de bijeenkomst beëindigden. Dit tot grote frustratie van de Blood & Honour-groep. Toen de NVB enkele maanden later een nieuwe bijeenkomst organiseerde in Uitgeest en AFA daar weer opdook voor een demonstratie, besloten de Westland-leden, geholpen door enkele NVB-ers, om de komst van de politie dit keer niet af te wachten. Zij vielen de AFA-demonstratie aan (2). De gevolgen zijn bekend, de AFA-demonstratie werd weg geslagen, twee AFA-activisten raakten gewond en bijna alle extreemrechtse knokkers werden gearresteerd. Of dat laatste geheel onverwacht kwam voor de Blood & Honour-groep is achteraf moeilijk vast te stellen. Feit is wel dat de consequenties van de arrestatie veel van hen rauw op het dak vielen. Menigeen kreeg problemen op het werk, of werd zelfs ontslagen. Maar ook de publicitaire aandacht in kranten, televisie en op het internet zorgde voor nogal wat problemen in de privésfeer. Die negatieve gevolgen zorgden ervoor dat de harde kern van Westland het voor gezien hield. Daarmee kwam er een abrupt einde aan de succesvolle periode van Blood & Honour Westland.

Maar een aantal jongere activisten van de Westland-groep hield er desondanks niet mee op. Die zette de groep voort. Weliswaar in uitgedunde vorm en zonder de steun van de wat oudere betrokkenen. Aanvankelijk leek het er dan ook op dat de groep geen lang leven meer beschoren zou zijn. De groep werd zienderogen kleiner, er ontstonden interne ruzies en scheuringen en er werd nauwelijks nog iets georganiseerd. In 2008 poogde Blood & Honour een Hitlerherdenking te houden in Aalten, die door ingrijpen van de lokale autoriteiten in het water viel. Eind van datzelfde jaar viel de Westland-groep uit elkaar, na een onderlinge vechtpartij bij een andere herdenking. Daarmee leek een einde aan het verhaal te komen. Maar enkele jongere Uitgeest-veteranen hield het groepje toch overeind en wisten uiteindelijk zelfs weer wat structuur aan te brengen in de groep. Nu heeft die groep er voor gekozen om onder de nieuwe naam ‘Ulfhednar’ verder te gaan. De reden voor de naamswijziging is ons niet met zekerheid bekend. Maar wat mogelijk een rol speelt is de voortdurende onvrede van verschillende Blood & Honour-groepen dat ze onderdeel zijn van een netwerk, waar allerlei andere takken en afdelingen deel vanuit maken die dingen doen die zij absoluut niet zien zitten. Onder eigen naam verder gaan is natuurlijk een eenvoudige oplossing voor dit probleem.

Marcel van Velzen op demonstratie in Den Haag, 2011
Marcel van Velzen op demonstratie in Den Haag, 2011
Alan van Velzen op demonstratie in Den Haag, 2011
Alan van Velzen op demonstratie in Den Haag, 2011

Maar wie zijn deze figuren dan, die de nieuwe harde kern vormen? Opvallend is dat het centrale vijftal uit Alkmaar en aangrenzende dorpen komt en bijzonder goede vrienden zijn. Die vriendschappen gaan voor een deel al heel lang terug en zijn de basis voor de hechte samenwerking binnen de groep. Om te beginnen gaat het om Marcel van Velzen (1984) uit Heiloo. Van Velzen dook in 2005 op in kringen van Blood & Honour, maar was waarschijnlijk al geruime tijd daarvoor betrokken. De eerste keer dat hij zijn hoofd boven het maaiveld uitstak was bij een trainingskamp van Blood & Honour in de Ardennen. Nadat de Blood & Honour-leden daar een aantal scholieren hadden bedreigd werd de groep aangehouden, waarna de politie een aantal steekwapens vond. Marcel van Velzen had op dat moment al een strafblad met diverse geweldsdelicten en voegde daar in Uitgeest nog een geweldpleging aan toe. Na Uitgeest was Van Velzen bij bijna alle Nederlandse Blood & Honour-activiteiten aanwezig, en bezocht daarnaast ook diverse demonstraties van andere organisaties. Ook werd hij na Uitgeest nog enkele keren veroordeeld. Van Velzen heeft twee broers, die ook betrokken zijn bij Blood & Honour. Eén broer, Alan van Velzen is ook zo goed als op alle activiteiten aanwezig.

Jeroen van de Wateringen op demonstratie in Den Haag, 2011
Jeroen van de Wateringen op demonstratie in Den Haag, 2011
Mark Koopmanschap op NVU demonstratie in Ede, 2011
Mark Koopmanschap op NVU demonstratie in Ede, 2011

Een andere betrokkene, Jeroen van de Wateringen (1990), komt ook uit Heiloo. Hij raakte in 2006 betrokken en werd enkele maanden later, op 16-jarige leeftijd gearresteerd in Uitgeest. Ook hij werd daarna flink actief en is een regelmatig bezoeker van extreemrechtse activiteiten. Een derde betrokkene is Mark Koopmanschap (1985). Bij zijn arrestatie in Uitgeest bleek dat hij al vanaf zijn vijftiende regelmatig met de politie in aanraking is gekomen.  Een vierde kernfiguur is Rory de Koning. Ook hij is in Uitgeest bepaald niet voor het eerst betrokken bij geweld. In 2003 organiseerde de NVU al een keer een benefietbijeenkomst voor hem, omdat hij vast zat vanwege een geweldpleging (3). Voor de rest heeft De Koning een strafblad waar je u tegen zegt. Bij de vechtpartij die vooraf ging aan de scheuring in de Westland-groep in 2008 speelde De Koning overigens een rol. Klaarblijkelijk is dat inmiddels vergeven en vergeten, want De Koning draait weer volop mee.

Rory de Koning op NVU demonstratie in Ede, 2011
Rory de Koning op NVU demonstratie in Ede, 2011
Jeroen van den Berg op demonstratie in Den Haag, 2011
Jeroen van den Berg op demonstratie in Den Haag, 2011

De laatste kernfiguur van de groep is Jeroen van den Berg (1986). Hij is de enige van dit lijstje die niet bij Uitgeest is gearresteerd. Wel is hij inmiddels een opvallend trouwe Blood & Honour-activist, die geen gelegenheid voorbij laat gaan om mee te doen aan een extreemrechtse actie of bijeenkomst.

Als je deze korte c.v.’s tot je door laat dringen dan zie je dat geweld daarin een terugkerende rol speelt. En dat is ook niet erg verwonderlijk. Blood & Honour heeft vanouds een sterke hooligan-inslag. Zowel in Nederland als in het buitenland wordt Blood & Honour niet bevolkt door mensen die het moeten hebben van doorwrochte politieke kennis of uitgebalanceerde meningen. Het gaat in het overgrote deel van de gevallen om botte White Power-aanhangers, met een voorliefde voor drank, drugs, anabolen, fors geweld, vechtsport en racistische rock. En veel van deze ingrediënten lijken ook aanwezig binnen de Ulfhednar-groep. Zo lijkt de naam ‘Ulfhednar’ toch goed gekozen.

En kennelijk wordt dat gevoel binnen Blood & Honour-kringen gedeeld. Want nadat de Noord-Hollandse groep deze naam uit is gaan dragen beginnen ook activisten uit andere (voormalige) Blood & Honour-groepen gebruik te maken van de naam of deel te nemen aan activiteiten van Ulfhednar.

Dit artikel is ook verschenen in Alert! nummer 3, jaargang 2011

Noten

(1)   – zie ook Alert! nummer 3 – september 2006
(2)   ­ Het Gerechtshof Amsterdam oordeelde in september 2011 verbazingwekkend genoeg dat het bij deze aanval om ‘zelfverdediging’ ging en sprak de knokkers vrij.
(3)   ­ Veel indruk maakt dat echter niet op De Koning, enkele maanden daarna verschijnt hij op de wanbetalerslijst van de NVU.