Tibor Rudolf Mudde werd op 23 februari 1965 in Amsterdam geboren. Hij is sinds geruime tijd één van de belangrijkste figuren binnen extreemrechts in Nederland. Als tiener raakt hij verzeild in het extreemrechtse circuit en wordt hij lid van de Nederlandse Volksunie. In 1985 staat hij op de verzendlijst van het Consortium de Levensboom van de weduwe Rost van Tonningen. Op deze lijst staan veel extreemrechtse activisten en topnazi’s.
Het zwaartepunt van Mudde’s activiteiten ligt op dat moment echter in het Jongerenfront Nederland (JFN). Dit is dan een nazistische organisatie onder leiding van Stewart Mordaunt.
Het JFN is medio jaren tachtig erg actief in de bollenstreek, waar Mudde sinds jaar en dag woont. Hij is één van de gangmakers van het JFN en schopt het tot penningmeester. Ook wordt hij geregeld gearresteerd bij JFN-acties. In mei 1986 wordt hij bijvoorbeeld met onder anderen Mordaunt en Eite Homan gearresteerd bij een folderactie in Arnhem. Hij wordt hiervoor veroordeeld tot 750,- boete en 4 weken voorwaardelijke celstraf.
Mudde is naast nazi ook muziekliefhebber en voetbalfan. Hij zou eind jaren tachtig in de hardcore-herrie-band Opel Kadeath (OKD) hebben gespeeld. Omdat hij te radicale teksten wilde, zou hij destijds uit OKD gezet zijn. De bandleden behoren echter nog altijd tot zijn persoonlijke vriendenkring en hij bezoekt regelmatig hun concerten.
Verder is Mudde Feyenoord-supporter. In deze hoedanigheid bezoekt hij trouw de wedstrijden van de club en poogt hij andere supporters voor zijn ideeën te winnen. Wanneer een aantal supporters stickers verspreidt met de tekst ‘Feyenoord tegen racisme’, doet hij mee aan een tegenactie met de stickers ‘Feyenoord tegen anti-racisme’. Uiteindelijk krijgt Mudde het met zijn mede-supporters aan de stok. Wanneer hij bij een uitwedstrijd op IJsland weer eens een CP’86-vlag te voorschijn haalt wordt hij door de rest van de Feyenoord-aanhang in elkaar gestampt. Tegenwoordig is hij nog steeds geïnteresseerd in voetbal en verzamelt hij foto’s van voetbal-tatoeages.
In mei 1990 worden enkele JFN-leden veroordeeld op artikel 140 (deelname aan een criminele vereniging) en heft Stewart Mordaunt het JFN op. Hij stapt over naar de CP’86 en een aantal JFN’ers, waaronder Mudde, volgt hem. Mudde krijgt het lidnummer 199. De CP’86 is erg blij met de binnenkomst van deze groep JFN’ers, omdat haar actiepotentieel hiermee flink toeneemt. En dat is te merken: Er worden veel meer propaganda-acties gevoerd dan daarvoor en daarbij is ook Mudde vaak van de partij. Zo wordt hij in april 1992 met onder andere Constant Kusters gearresteerd tijdens een folderactie bij het Aardschokfestival in Arnhem. Mudde laat het echter niet bij brave folderacties en is in oktober 1993 aanwezig bij een door Kusters georganiseerd Nationalistisch Jongerentreffen in Arnhem. Dit treffen mondt uit in diverse vechtpartijen en het molesteren van een gekleurde man. Ook na dit incident blijft Mudde een straatactivist in hart en nieren en blijft hij bezoeker van alle extreemrechtse acties in Nederland en is hij bijvoorbeeld steevast aanwezig bij de Vlaamse IJzerbedevaart.
Mudde’s ster is ondertussen razendsnel gestegen binnen de CP’86. In 1991 staat hij kandidaat voor de partij bij de Provinciale Staten verkiezingen, zonder overigens verkozen te worden. Wel wordt hij aangesteld als fractie-assistent van Mordaunt, die als gemeenteraadslid is gekozen in Den Haag. In november 1991 wordt hij lid van het dagelijks bestuur en tweede secretaris van de partij. In mei 1992 spreekt hij de algemene ledenvergadering toe en een jaar later wordt hij gepromoveerd tot secretaris van de partij en een aantal van haar dochterorganisaties (onder andere het wetenschappelijk buro).
Verder gaat Mudde de buitenlandse contacten van de partij beheren. Hij maakt in april 1995 43 gelijkgestemde groeperingen in het buitenland gratis abonnee van de ‘Revolutionaire Nationalist’ en bezoekt diverse buitenlandse congressen. Zijn meest opmerkelijke bezoek is dat aan een pro-Kadhaffi-conferentie in Libië in oktober 1994. Mudde is in die tijd geïnspireerd door het ‘Groene Boekje’ van Kadhaffi. Daarnaast bezoekt hij bijeenkomsten in België, Duitsland, Oostenrijk en bijvoorbeeld de Mussolini-herdenking in Italië in april 1995.
Vanaf 1991 schrijft hij bovendien regelmatig artikelen voor het partijblad ‘Centrumnieuws’ en ook hier rijst zijn ster snel tot hij in 1993 hoofdredacteur is.
Mudde wordt ook steeds meer een gezicht naar buiten voor de partij. Behalve zijn vertegenwoordiging in het buitenland, worden zijn postbus en telefoonnummer als contactadres gebruikt en is hij vaste spreker op partijbijeenkomsten en demonstraties. Verder wordt zijn naam ook gebruikt voor de Internet-aansluiting van de partij, terwijl iemand anders (Michel Hubert uit Zeist) het eigenlijke Internet-werk doet.
Begin jaren negentig is Mudde zeer actief binnen extreemrechts. Naast zijn werk voor de CP’86 is hij ook actief in Voorpost. Overigens is dit niet echt bijzonder, omdat Voorpost-Nederland in deze periode vrijwel geheel uit CP’86-leden bestaat. Zo is hij aanwezig bij Voorpost-contactdagen en bij pogingen van Douwe van der Bos om van de Friesnationale Warnsherdenking een Voorpost-manifestatie te maken.
Verder is Mudde betrokken bij de anti-antifagroep ODIN (Onderzoeks- Documentatie- en Informatienetwerk). Via zijn postbus en telefoonnummer is ODIN te bereiken en foto’s die Mudde maakte bij één van de Warns-acties duiken later op in ODIN-brochures. Hoe lang Mudde’s bemoeienis met ODIN heeft geduurd is niet precies te zeggen.
Door zijn activiteiten in de snel radicaliserende CP’86 wordt Mudde steeds interessanter voor iedereen die de partij een kwaad hart toedraagt en in september 1993 doet de politie huiszoeking bij hem in het kader van een strafrechtelijk onderzoek naar de partij. Op 21 maart 1995 wordt hij met vier andere bestuursleden van de partij gedagvaard wegens het overtreden van de discriminatie-wetgeving en deelname aan een criminele organisatie (artikel 140). Hij wordt veroordeeld tot 2.500 gulden boete en een maand voorwaardelijke gevangenisstraf en nog eens 2.500 gulden voorwaardelijk. In december 1995 wordt deze uitspraak bevestigd door het Hof in Amsterdam en in september 1997 doet de Hoge Raad hetzelfde.
Rust krijgt Mudde ondertussen niet, want in mei 1995 doet de politie weer een inval in zijn huis. Zij vinden nazistisch propaganda-materiaal van de NSDAP-AO, het ANS, het JFN, de NVU, de CP’86 en een exemplaar van Hou Kontakt.
Vanaf 1994 vormt de tandem Marcel Rüter-Tim Mudde de feitelijke leiding van de CP’86. De rest van het bestuur (met Henk Ruitenberg als voorzitter) heeft praktisch geen inbreng van enig gewicht. Zonder de goedkeuring van Mudde gebeurt er niks (In partijkringen wordt hij dan ook ‘Stalin’ genoemd).
In 1995 tracht de partij in het centrum van de belangstelling te komen door aan de lopende band demonstraties uit te roepen. Deze worden telkens verboden en de deelnemers worden gearresteerd. Uiteindelijk leveren al deze demonstratie-pogingen enkele legale extreem-rechtse demonstraties op. In februari en maart 1996 krijgt de CD vergunningen om samen met de CP’86 demonstraties te houden in Zwolle en Leerdam. Aan de demonstratie in Zwolle hangt achteraf een prijskaartje. In maart 1997 wordt Mudde samen met Janmaat en Freling veroordeeld wegens uitlatingen die hij tijdens deze demonstratie heeft gedaan. Hij krijgt duizend gulden boete en een week voorwaardelijke celstraf.
Vanaf 1995 voert Mudde besprekingen met de CD om tot een fusie te komen. Kwade tongen beweren dat Mudde voornamelijk geïnteresseerd was in het geld van de CD, om alle dreigende boetes te kunnen betalen. Uiteindelijk lopen de fusieplannen in mei 1996 spaak, wanneer het partijcongres van de CP’86 de plannen torpedeert. Op dit congres wordt het nieuwe partijprogramma ‘Het Gele Boekje’ gepresenteerd, geschreven door Marcel Rüter en Tim Mudde. De titel verwijst naar het Groene Boekje van Kadhaffi.
Naar aanleiding van het afblazen van de fusie stapt voorzitter Ruitenberg uit het bestuur en ook Tim Mudde legt op 18 mei 1996 zijn functie in het hoofdbestuur neer. Mudde blijft echter op bestuurlijk niveau actief. Hij wordt directeur bureau buitenland, adviseur van het bestuur en blijft hoofdredacteur van het partijblad.
Op 20 april 1996 trouwt Mudde met zijn vriendin Jantje Jacoba (Jaqueline) Broer. Ook Jaqueline Broer is sinds 1991 actief binnen de CP’86. Zij had lidmaatschapsnummer 316. Saillant detail is dat de trouwdatum de geboortedag van Adolf Hitler is. In deze kringen kan dit geen toeval zijn. Mudde en Broer plande hun belangrijkste dag bewust op deze historische datum.
In oktober 1996 wordt Martijn Freling na een lange reeks conflicten door het partijbestuur geroyeerd. De druppel die de emmer voor het partijbestuur doet overlopen is een foto die in de publiciteit komt waarop Freling met zijn rechterarm omhoog staat. Dit leidt in november 1996 tot een scheuring in de partij, waarbij Freling en Mordaunt de partijnaam overnemen. Mudde is mede-verantwoordelijk voor het royement en hoort dus bij de anti-Frelingvleugel. Deze vleugel richt in februari 1997 de Volksnationalisten Nederland op. Mudde wordt weer hoofdredacteur van het partijblad, maar legt in april al zijn partijfuncties neer. Hij gaat vanaf dit moment al zijn energie in Voorpost-Nederland steken.
Vanaf 1995 is Mudde actief bij de heelnederlandse actiegroep ‘Voorpost’ (ook weer samen met Marcel Rüter). Hij bezoekt naast Nederlandse bijeenkomsten ook steeds vaker bijeenkomsten van Voorpost in België. Tijdens de IJzerbedevaart van 1996 voert Voorpost actie en trachtten ze de officiële (enigszins gematigde) bijeenkomst te verstoren. Mudde vecht hier mee in de voorste linies.
Ook bij Voorpost kent Mudde weer veel gezichten. Naast het voeren van acties en het organiseren van bijeenkomsten, is hij ook begaan met de buitenlandse contacten. Zo bezoekt hij in 1996 samen met Rüter de zomeruniversiteit van de Franse nieuwrechtse organisatie GRECE.
In het najaar van 1996 treden Rüter en Mudde een stapje terug in de CP’86 en nemen Voorpost-Nederland over. Rüter wordt voorzitter en Mudde wordt actieleider. Voorpost verandert met deze coup sterk van karakter. Tot op dit moment was Voorpost een organisatie die zich alleen sterk maakte voor een Groot-Nederland. Vanaf de overname van Voorpost door Rüter en Mudde krijgt de organisatie een intellectueler karakter. Men wil enerzijds extreem-rechts in Nederland gaan intellectualiseren door boeken aan te leveren, lezingen te organiseren en artikelen te schrijven. Men hoopt zo een beter gefundeerde ideologie bij de achterban op te bouwen. Daarnaast wil men als extreem-rechts toegang krijgen tot het intellectuele debat in Nederland. Deze methode (eerst intellectueel geaccepteerd worden voordat extreemrechtse partijen geaccepteerd zullen worden) heeft onder de naam Nieuw Rechts veel succes gehad in Frankrijk en Duitsland. Mudde is een centraal figuur in dit idee.
Wanneer de Voorpost-studentenclub NLSV in april 1997 een zangfeest organiseert is Mudde ook aanwezig om de Belgische gasten welkom te heten.
In mei 1997 is het jaarlijkse Voorpost-kamp (dat normaal gesproken altijd in België plaatsvindt) voor het eerst in Nederland. Mudde organiseert dit kamp met Rüter. In september zet het Vlaams Blok voor het eerst sinds jaren weer een voet op Nederlandse bodem en geeft een persconferentie in Woerden. Mudde zorgt hier als actieleider van Voorpost voor de beveiliging.
