Een van de vele gemeentes die de afgelopen jaren te maken hebben gekregen met het verschijnsel Lonsdalejongeren was Zoetermeer. Maar de omvang, ontwikkeling en de rol van het stadsbestuur vielen daarbij zo uit de toon dat er inmiddels sprake is van een sterk geradicaliseerd groepje nazistische jongeren: het Soetermeer Skinhead Front (SSF). 
Aan de wortels van het SSF staat het wereldje van de Zoetermeerse Gabbers. Het extreemrechtse deel van deze jongeren heeft zichzelf sinds 2003 steeds duidelijker gemanifesteerd door het veroorzaken van overlast en geweld en steeds radicalere ideeën. De eerste keer dat er problemen met deze groep zichtbaar werden was tijdens de viering van 5 mei in 2003. Na het arresteren van een wildplasser ontstond een relletje tussen Zoetermeerse Gabbers en de politie. Een deel van de jongeren dat betrokken was bij deze onlusten was actief op de gabber-website Zoetermeerhardcore.
In de maanden na dit incident begon de NNJ (de jongerenorganisatie van de extreemrechtse partij NNP) een poging te ondernemen om de jongeren die actief zijn op deze site te organiseren. Dat gebeurde onder leiding van Paul Peters, die daarbij gebruik maakte van zijn Zoetermeerse contacten: partijgenoten Rens Kaaijk en Sjors Remmerswaal en zijn broertje Danny Peters. Er werden huiskamerbijeenkomsten georganiseerd en de jongeren kregen stikkers om Zoetermeer mee vol te plakken. Daarnaast werden er enkele folderacties georganiseerd. Het lukte inderdaad om een deel van deze gabbers te interesseren voor de activiteiten van de NNP.
Tegelijkertijd kwam in Zoetermeer de Gabberscene steeds duidelijker in beeld bij de lokale autoriteiten vanwege een reeks gewelddadige incidenten, mishandelingen en vechtpartijen. Het hoogtepunt van deze incidenten vond wederom plaats op Bevrijdingsdag, in 2004, een jaar na het eerste relletje. Gabbers van Zoetermeerhardcore raakten in conflict met andere feestvierders en de politie. Ongeveer honderd gabbers raakten uiteindelijk slaags met de politie, die met behulp van charges, honden en arrestaties een einde maakte aan de onrust.
In deze periode was er bovendien een deel van deze Gabbers dat zich in rap tempo radicaliseerde. Begin 2004 gingen deze Gabbers zich Skinhead noemen en presenteerden zich steeds duidelijker als nationaal-socialisten. Deze groep mat zich later de naam Soetermeer Skinhead Front (SSF) aan.
Blokhut
Met de viering van de zestigste bevrijdingsdag (in 2005) in het vooruitzicht was de verwachting – van zowel Gabbers als Zoetermeerse bestuurders – dat er op die dag weer rellen zouden plaatsvinden. Inspelend op die mogelijke problemen wierp Paul Peters – inmiddels weg bij de NNP en leider van Voorpost Nederland geworden – zich op als vertegenwoordiger van de Zoetermeerse Gabbers en stelde in de gemeenteraad voor om een eigen feest voor de Zoetermeerse Gabbers te organiseren. De gemeente ging akkoord met dit voorstel en stelde een gebouwtje De Blokhut beschikbaar. Op 5 mei vond daar inderdaad een feest plaats, maar niet voor de Zoetermeerse Gabbers. Voorposters en SSF-leden bleken een Skinheadfeest te organiseren met als titel 60 jaar bezetting. Op dit feest kwamen vooral de SSFers en een aantal vrienden en bekenden af. Op die avond werd Skinheadmuziek gedraaid, De Blokhut was behangen met Voorpost-propaganda en de aanwezigen gingen zich te buiten aan allerlei racistisch en nazistisch propagandagedrag.
Ondanks waarschuwingen vooraf van onder andere AFA, CIDI en het Centraal Joods Overleg had de gemeente dit feest ongestoord en onder politiebescherming laten passeren. Aanvankelijk leek de gemeente hiermee weg te komen, maar na publicatie van foto’s van het feest, waar de extreemrechtse propaganda zichtbaar was en op grote schaal de Hitlergroet werd gebracht, was Leiden in last. De gemeente zocht naarstig naar een oplossing voor deze problematische groep en ging gedurende enige tijd de dialoog aan met Voorpost en SSF. Het leek er zelfs even op dat het SSF een eigen ruimte toegewezen zou krijgen. Dat gebeurde uiteindelijk niet. De gemeente besloot uiteindelijk de dialoog aan te gaan met de Gabberscene en gesprekken met het SSF en Voorpost af te breken.
SSF
Het SSF ontwikkelde zich vervolgens tot een steeds duidelijker geprofileerde groep. Omdat de groep er een uitgesproken nazistische agenda op na ging houden vervreemdden zij zich ook van Peters en consorten, die hier weinig politieke toekomst in zagen. Het SSF organiseerde bijvoorbeeld een demonstratie met vier personen naar aanleiding van de aanslagen in de Londense metro. De politie arresteerde twee aanwezigen wegens bier drinken in het openbaar en het dragen van een hakenkruis. Verder werd er een herdenking van Ian Stuart Donaldson georganiseerd, de binnen skinheadkringen legendarische zanger van de naziband Skrewdriver. Tijdens de herdenking werd een houten Levensboom in brand gestoken. De Levensboom is een symbool dat binnen extreemrechtse kringen veelvuildig wordt gebruikt en staat onder andere symbool voor de dood.
Na de scheuring tussen SSF en Voorpost was het jachtseizoen op dit nieuwe enthousiaste groepje geopend. Diverse organisaties deden pogingen de groep in te lijven. Op dit moment lijkt het nazistische groepje rond Eite Homan, de Racial Volunteer Force (RVF), daar voorlopig het beste in geslaagd te zijn. SSF heeft in ieder geval contact met de Hagenees Dave Blom, die tot de Homan-groep behoort. SSF was in gezelschap van Blom aanwezig op een demonstratie in Dortmund (#1) en op een NVU-demonstratie in Den Haag.
SSF-kader
De snelle radicalisering van SSF niet geheel zonder kleerscheuren verlopen. Het gaat inmiddels om een uitgedunde groep van tien a vijftien jonge personen. Wel is er aanwas van buiten Zoetermeer. Nieuwe leden komen inmiddels uit het hele land, maar vooral uit het Westland en Den Haag. De kern van de groep bestaat uit vijf jongemannen, Alwin Walther, Gino Makkus, Ivo Henze, Misha van Dijck en Joey Hendriks.
Alwin Walther (16) is het meest geprofileerde SSF-lid. Hij is al sinds zijn dertiende een actieve rechts-extremist. Midden 2004 is Walther een van de oprichters van de Nederlandse Sociaal Nationalistische Volkspartij. Wanneer deze “partij” afreist naar Wassenaar met het plan om daar een anti-nazi monument” te gaan vernielen loopt dit op niks uit: Toen we in Wassenaar waren en niet wisten waar het precies was, begonnen we het rond te vragen, maar niemand in dat kanker gehucht wist waar het was. Tegenwoordig is Walther bij zo goed als alle SSF-activiteiten betrokken. Ook zijn (nog) jongere broertje is betrokken bij SSF.
Ivo Henze (20) was een belangrijke schakel bij het organiseren van het Blokhut-feestje en is sindsdien op vrijwel alle SSF-bijeenkomsten aanwezig. Na het gemeentelijke relletje rond de Blokhut, heeft het stadsbestuur geprobeerd om Henze aansprakelijk te stellen voor de “imagoschade” van de gemeente Zoetermeer. Dit liep echter op niets uit.
Misha van Dijck (17) was eveneens betrokken bij het NSNVP. Hij is een SSF-ers van het eerste uur. Bij de meeste SSF activiteiten was hij te vinden met vaak met zijn rechterarm omhoog en in zijn linkerhand een biertje.
Ook Joey Hendriks (18), timmerman uit Den Haag, komt voort uit de Zoetermeerhardcore-groep en is een actief SSF-lid.
Samenwerking
Zoals al gezegd zijn er na de breuk met Voorpost diverse pogingen gedaan om SSF in te lijven. Het kortstondig heropgerichte Stormfront Nederland leek aanvankelijk hoge ogen te gooien, maar dat liep al snel spaak. Later werd door een SSF-lid op internet tekeer gegaan tegen een oprichter van Stormfront Nederland:
En ken jij de meerheid van de voormalige-leden van het SSF!?
Jij kent vier mensen van het voormalig SSF en geloof me héél het voormalige SSF kotst jou uit, omdat je zo’n debiel persoon bent.
Ondertussen wordt ook samengewerkt met een andere regionale splintergroep, de Freie Kameradschaft Zuid-Holland (ook: FKZ Aktionsgruppe) van de Goudse Jaimy Wassing. Men bezoekt onder andere gezamenlijk demonstraties. Na het mislukken van de inlijving door Stormfront Nederland kwam Dave Blom en de RVF in beeld en, zoals gezegd, die samenwerking lijkt geslaagd. Dat valt te constateren door de zichtbare contacten tussen SSF en Blom, maar ook door de overname van steeds meer elementen van de ideologie van de RVF. Naast het nationaal-socialisme, het antisemitisme is daar recent het Leaderless Resistance-principe aan toegevoegd. Het wil namelijk dat het SSF zich recentelijk officieel heeft opgeheven. Men was bang dat het SSF zich teveel in de justitiële kijker had gespeeld en dat er vervolging van de groep dreigde. Aansluitend werd Jeugd Storm Nederland opgericht met dezelfde mensen en ideologie als het SSF. Het verschil met het SSF is dat er ook actiever geworven wordt buiten de regio Haaglanden en dat Jeugd Storm Nederland officieel geen leden heeft. Men vermoedt (onterecht) dat hiermee justitie de wind uit de zeilen is genomen.
Overigens hanteert Jeugd Storm Nederland een krom beredeneerde variant van het concept Leaderless Resistance. Het oorspronkelijke idee gaat uit van losse individuen of kleine gesloten groepen die – zonder centrale aansturing – een terroristische strijd tegen de staat beginnen. Een concept dat in Nederland in de praktijk is gebracht door de zogenaamde Hofstad-groep. Dit concept kan binnen RVF-kringen op grote steun rekenen, maar kennelijk is bij het SSF en Jeugd Storm Nederland nog niet helemaal doorgedrongen wat dat precies inhoudt.
Hoe het SSF en Jeugd Storm Nederland verder zal vergaan is op dit moment lastig te zeggen. Het radicale karakter en de aansluiting bij RVF lijken een marginaal en kleinschalig bestaan te garanderen. Maar de sterke roots in de Gabberscene en het opduiken van meer van dergelijke clubjes in andere regios zouden voor een wat grotere organisatie kunnen zorgen. Het risico zit ogenschijnlijk niet in de omvang van de groep, maar wel in de combinatie van de lage leeftijd van de leden, het bewezen gewelddadige karakter van de achterban en de recent omarmde ideologie van Leaderless Resistance. Dat lijkt een explosieve mix met een grote kans op ongelukken.
Noten:
(#1) – Het betrof hier een nazi-demonstratie tegen de agressiepolitiek van de Verenigde Staten en Israël.
