Nieuw Rechts doet mee aan de Statenverkiezingen in Overijssel en Zuid-Holland. Althans, dat was de bedoeling. In Overijssel regelt oud-Centrumdemocraat Harry de Olde (1947) de zaakjes keurig, maar in Zuid-Holland mislukt de helft. Van de vier kieskringen lukt het Nieuw Rechts alleen in Leiden en Den Haag om precies het aantal van dertig steunhandtekeningen te halen. In de kring Dordrecht tekenen maar vier mensen en in de thuisbasis Rotterdam blijft Michiel Smit (1976) met 28 handtekeningen met de hakken in de sloot hangen. De ruzie binnen het partijtje rondom het opgestapte Ridderkerkse raadslid Martin Dijkhuizen heeft dus tastbare gevolgen. De Ridderkerkse afdeling is massaal afgehaakt waardoor de kring Dordrecht waaronder zij valt bijna geen handtekeningzetters meer kan vinden.
Deze ruzie werd veroorzaak door het radicale partijlid John Middelman (1966) uit Den Haag. Vooral zijn antisemitische opmerkingen over “de joden” die “moeten beseffen dat het voor hen op termijn ook aanpassen is of opkrassen natuurlijk“, doen Dijkhuizen beseffen dat hij bij de verkeerde partij zit.
Zelfs de uitspraak van Middelman dat “het probleem van joden in Nederland is dat ze teveel invloed hebben op de samenleving vergeleken met hun aantal“, motiveert Michiel Smit niet om zijn secondant Middelman te wippen. Smit had er simpelweg “geen mening” over. Martin Dijkhuizen wel en hij stapt dus op.
John Middelman is overigens geen nieuwkomer in de extreemrechtse hoek. In 1997 is hij medewerker van het partijblad van het Nederlands Blok van Wim Vreeswijk. Ook werkt hij dan voor de Amersfoortse gemeenteraadsfractie van deze partij. In 1998 staat hij kandidaat voor het Nederlands Blok op een, overigens afgekeurde, lijst in Leeuwarden. Naar eigen zeggen is Middelman hierna ook lid geweest van de fascistische Nieuwe Nationale Partij (NNP) en is hij lid van Voorpost Vlaanderen. Middelman is nu de kringcoördinator voor Nieuw Rechts in zijn woonplaats Den Haag en zorgt dus met succes voor de verkiezingsdeelname in zijn district.
In Overijssel is de jonge Robin Tolsma (1978) de lijsttrekker en staat Michiel Smit onderaan. Tolsma komt oorspronkelijk van de Jonge Fortuynisten af en was lid van de LPF. Vanaf de lente van 2005 zit hij bij Nieuw Rechts. In januari 2006 stuurt Tolsma een reactie in op de extreemrechtse website van Platform de Krijger. Daar verkoopt men een boek van Norman Finkelstein over de “Holocaust-industrie” waarin joden verweten wordt een slaatje te slaan uit deze zwarte periode. Tolsma wil het “interessante” boek wel kopen bij Platform de Krijger. De contacten tussen Nieuw Rechts en Platform de Krijger zijn niet vreemd, want in september 2005 is Michiel Smit al te gast in een chatsessie op hun website. Nieuw Rechts-secretaris René van Gool spreekt in december 2005 een Platform-bijeenkomst toe. In de zomer van 2006 geven de organisaties zelfs samen bijles aan hun achterban op een zomerschool in Frankrijk.
Onder de steunhandtekeningzetters voor Nieuw Rechts lopen ook enkele kleurrijke figuren rond. Zo komt Pieter Notenboom (1959) uit Pijnacker uit de CD hoek. In 1998 zette hij ook zo’n handtekening als hij nu voor Nieuw Rechts doet, maar dan voor de Centrumdemocraten. H.W.T. (Tom) Renirie (1975) uit Rotterdam vergiste zich in 2004 bij het verzenden van een e-mail. Antifascisten hadden de website www.nationalealliantie.nl gekaapt, voor de neus weg van de fascistische partij Nationale Alliantie. Renirie stuurt een mailtje naar het bijbehorende e-mailadres namens de Nieuwe Nationale Partij, waarvan hij actieleider zegt te zijn. Hij stelt een samenwerkingsverband tussen beide partijen voor, om een demonstratie tegen de AFA te voeren. Opvallend is dat Renirie zijn mails verstuurd vanaf zijn werk-e-mailadres op de Erasmus Universiteit Rotterdam. Hij kreeg natuurlijk nooit antwoord op zijn verzoek, en duikt nu dus bij Nieuw Rechts op. Echt opvallend is de handtekening van Ben van der Kooi (1974) voor Nieuw Rechts. Na een maandenlange celstraf op verdenking van brandstichting in een Rotterdamse moskee heeft Ben Spandoek, zoals Van der Kooi zichzelf graag noemt, in oktober 2006 het geluk vrijgesproken te worden. Dit tot verbazing van velen die de zaak op de voet gevolgd hebben en aanwijzingen zagen die op de schuld van deze islamhater wezen. De rechter ziet dit anders en na zijn vrijlating pakt Ben van der Kooi al snel zijn oude leventje op. Als KaKaKa (verwijzend naar de Ku Klux Klan) trekt hij op het Stormfrontforum weer van leer tegen links en vooral tegen de moslims. Hij roept er op voor steun “in welke vorm dan ook” voor de opgepakte neonazi’s van het Belgische Bloed Bodem Eer en Trouw-netwerk. Van der Kooi spreekt een bijeenkomst van zijn partij, de Nationale Alliantie, toe en herdenkt met zijn trouwe groep Vrienden van Pim de vermoorde Theo van Gogh in Amsterdam.
Ondertussen vergaat het Nieuw Rechts op partijniveau niet echt goed. Men heeft een huurschuld voor het partijkantoor en de verhuurder spant een procedure aan om het verschuldigde bedrag te krijgen. Ook de internetprovider van de partijwebsite moet zijn uiterste best doen om betaald te worden voor zijn diensten.
Het enige zittende gemeenteraadslid is dus opgestapt en Michiel Smit zelf is na de gemeenteraadsverkiezingen van maart vorig jaar werkloos geworden. Hij doet ondertussen verwoede pogingen om een huis in Lansingerland te vinden. Daar is Smit in november 2006, bij tussentijdse verkiezingen, voor Nieuw Rechts verkozen. Hij woont daar echter helemaal niet en moet dus of verhuizen, of een administratief inschrijfadres regelen, zodat het lijkt dat hij verhuisd is. Vooralsnog is dit verhaal niet rond en zal hij zijn brood op een eerlijke manier moeten verdienen. De kans dat hij straks in de provincie Statenlid mag zijn, is immers vrij klein.
