Sinds 2013 zijn politieke partijen verplicht jaarlijks alle giften vanaf € 4500 openbaar te maken. Uit het jaaroverzicht van 2015 blijkt de PVV € 108.000 van de David Horowitz Foundation te hebben gekregen. En twee keer € 4500 van een aanvankelijk anonieme donateur uit Nederland. Geen enkele andere Nederlandse donateur schenkt zo’n groot bedrag. Deze… Lees verder
Op 11 februari 1990 werd Nelson Mandela vrijgelaten. Dat was het begin van het einde van de racistische Apartheidsstaat in Zuid-Afrika. De blanke overheersing en onderdrukking in dat land werden in 1994, na vrije democratische verkiezingen, definitief bij het vuilnis gezet. Dat betekende een groot bevrijdingsfeest voor het overgrote deel van de Zuid-Afrikaanse bevolking en… Lees verder
Met het verschijnen van de eerste uitgave van het tijdschrift Alert! in 1997 verscheen ook de eerste ‘Onder de Loep’, het artikel dat onderzoeksgroep Kafka verzorgt. Na 15 jaar en bijna 60 afleveringen is het tijd voor een terugblik. Een kritische terugblik: hebben we het al die tijd gedaan zoals we wilden? Hadden de artikelen… Lees verder
Bij Parlementsverkiezingen presenteren partijen zich doorgaans met gelikte verkiezingsspotjes, veelkleurige promotiefolders met de speerpunten, uitgewerkte partijprogramma’s vol nobele plannen en websites waarop de kandidaten zich van hun beste kant laten zien. De Antifascistische Onderzoeksgroep Kafka keek eens wat beter naar de politici die nu kandidaat staan voor de Tweede Kamerverkiezingen. Daarnaast bekeken we de politieke… Lees verder
Hoe komt een Nederlands parlementslid op het idee om “stadscommando’s “ op de Nederlandse steden los te laten om de orde te handhaven? En wat zegt dat eigenlijk over de ideeën van Raymond de Roon, de bedenker van dit plan? En stel nu dat hij Minister van Justitie zou worden, wat betekent dat dan voor… Lees verder
Onderzoek | Tweede Kamerlid Dion Graus, sinds 2006 Tweede Kamerlid voor de PVV, is in maart opnieuw verkiesbaar – hij is nummer dertien van zijn partij. Maar bij de Rijksrecherche ligt een belastend dossier.
Tweede-Kamerlid Gidi Markuszower (PVV) runt een bedrijf dat btw terughaalt voor multinationals. Daarmee verdient hij minstens duizend euro per maand. Parlementsleden worden nauwelijks op hun nevenfuncties gecontroleerd.
Vorige week verspreidde Thierry Baudet via Twitter een extreem-rechtse video die migranten voorstelt als verkrachters en moordenaars. Het grootste deel is gemaakt door de Oostenrijkse Identitaire Beweging, maar de Nederlandse versie die Baudet promootte, stamt van de Nederlandse, openlijk antisemitische site Fenixx.
The PVV faction in the Dutch Parliament is stunned that the Netherlands has agreed to the nomination of Venezuela for the appointment of a very controversial Consul-General in Aruba. It concerns former general Carlos Mata Figueroa who was Minister of Defense from 2010 to 2012 in the government of President Hugo Chávez.
De Almeerse PVV-fractie heeft in 2010 na de gemeenteraadsverkiezingen opzettelijk de coalitievorming gesaboteerd. Die conclusie trekken de makers van het documentaireprogramma Politicologica, dat donderdagavond is uitgezonden op NPO2.
De Nederlandse ambassadeur in Denemarken, Henk Swarttouw, heeft op twitter zijn excuses aangeboden aan Geert Wilders. Gisteravond stuurde de diplomaat een tweet waarin hij het ‘good news’ noemt dat VVD-leider Mark Rutte geen coalitie wil vormen met de PVV. Wilders heeft de excuses geretweet.
Het Almeerse raadslid René Eekhuis, die donderdagmiddag uit PVV-fractie werd gezet, blijkt niet alleen fractiegeld op eigen bankrekening te hebben gestort, maar wordt er tevens van beschuldigd zijn vrouw zwaar mishandeld te hebben. Ze liep daarbij drie gebroken ribben op en moest opgenomen worden op de Intensive Care van het ziekenhuis. Eekhuis ontkent de mishandeling en het verduisteren van fractiegeld.
Een zaal in Amsterdam organiseert een verkiezingsdebat met sprekers van elf partijen van rechts tot links. Uit de rechtse hoek zijn dit Raymond de Roon van de PVV, Joram van Klaveren van Voor Nederland en Thierry Baudet van Forum voor Democratie.
De PVV-parlementariërs Geert Wilders en Raymond de Roon stellen Kamervragen over de etikettering van Israëlische producten uit de bezette gebieden en protestacties van groepen die de Palestijnen willen steunen. Ze vragen: “Hoe beoordeelt u de actie van de etiketterings-shariapolitie in Nederlandse winkels“. Ze noemen het een antisemitische actie. Ze willen dat Nederland de etiketteringrichtlijn van de Europese Commissie links laat liggen.
Kamervragen door PVV Tweede Kamerlid Raymond de Roon over een ‘islamitische koekoeks-jongen bij de krijgsmacht‘. Hij stelt dat er 29 ex-militairen van het Duitse leger als jihadstrijders zijn afgereisd naar Syrië en Irak. Hij vraagt of Defensie misbruikt wordt als LOI-cursus voor jihadisten. Hij wil dat de minister aangeeft hoeveel (ex-) militairen zijn afgereisd en hoeveel er onder de loep worden gehouden. Hij vraagt ook hoeveel “islamitische koekoeksjongens” er uit de krijgsmacht zijn verwijderd. De Roon wil mensen met een dubbel paspoort uit de krijgsmacht weren om loyaliteitsproblemen en veiligheidsrisico’s te beperken.
In het vragenuurtje in de Tweede Kamer komt de arrestatie van Ebru Umar in Turkije aan bod. Raymond de Roon van de PVV keurt de arrestatie af. Hij stelt dat de meerderheid van de Nederturken niet achter Umar staat. “En die twee heren van de Turkenpartij” staan ook niet achter haar, zegt hij (hij doelt op Denk). Hij vraagt of de minister het met hem eens is dat “de integratie van de Nederturken in Nederland volstrekt, maar dan ook volstrekt mislukt is“. De Roon wil dat Turkije nooit lid van de EU zal worden. De partij Denk geeft aan dat zij haatmails krijgen vanwege hun standpunt over de arrestatie van Umar. Teksten als “We gaan op Turkenjacht“, “Eruit met jullie, kankergezwellen, al moet ik het zelf doen”, “Opkankeren of van het hoogste gebouw: splash” en “De dood of de gladiolen“. Raymond de Roon neemt afstand van die bedreigingen.
inds 1961 is provo-activist en politicus van Duijn geobserveerd door zes overheidsdiensten. In 1970, toen van Duijn voor de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam namens Amsterdam Kabouterstad als lijsttrekker opkwam, werd hij ontvoerd door de obscure ‘Groep 7’. Eerder werden er in de Jordaan pamfletten verspreid die 10.000 gulden beloning uitloofden voor het lijk van Van Duijn, ‘staatsgevaarlijke saboteur-provocateur’. Groep 7 (ook wel 007) bestond onder andere uit Joop Baank, afgesplitst van de Boerenpartij, en Max Lewin, voorzitter van Nieuw Rechts, een voorloper van de latere Centrum Partij van Hans Janmaat. Lewin was ook redacteur van De Vrije Pers, waarvoor het huidige PVV-kamerlid Raymond de Roon een waarschuwend artikel over gezagsondermijning schreef en een hulde bracht aan het kolonelsregime in Griekenland. Kick Koster, later kandidaat voor Mokum Mobiel, was de derde ontvoerder. In februari 1975 wordt door de BVD bij toeval een bomaanslag op de metro bij de Bijlmer verijdeld. De geheime dienst houdt drie rechts-extremistische figuren met wapens en explosieven aan. Lewin wordt als ‘intellectuele dader’ aangewezen. Baank was daar weer bij, en verder Rennie de Leeuw en ene A.J. Bosch. Voor de rest is dit omvangrijke boek een bizarre reconstructie van geheime dienstoperaties en tegelijk de geschiedenis van Provo en andere vormen van verzet. Met veel stukken uit de archieven van de verscheidene geheime diensten.
Imagine a pamphlet announcing that the “Muslim Fifth Column is taking over Europe. We will soon be living in Eurabia under sharia law.” Or imagine a pamphlet saying that the “world conspiracy of Jews, this dirty vermin that keeps on returning to pollute our societies, has taken control of the banks and industry again.” In the Netherlands, both pamphlets would provoke public outcry against the authors, since the year is 1989 and we have just stepped out of our time machine to witness the ensuing protest marches and the imminent arrest of the neo-Nazis who distributed these pamphlets. Those were the good old days when the extreme right was small, when mainstream racism and anti-Semitism did not openly exist, and any word or sign of discrimination was immediately attacked by anti-racists, anti-fascist groups and all loyal democrats. In those days, support for the rights of economic immigrants, or guest workers, as they were called back then, was the norm and not the exception. In Western Europe everybody on the left side of the political spectrum had faith in a future of equality and freedom from discrimination, while those on the right who kept silent were branded as racists, or at least apologists. During the 1980s, anti-racist and anti-fascist groups built up considerable popular support, to the extent that anti-racism in the Netherlands became the norm and any dissenting voice was immediately labelled racist or fascist.
This article presents an agency-based approach to the success of radical right-wing populist parties. It posits that radical right parties will only experience sustained electoral success when they are built prior to their electoral breakthrough and when they institutionalise rapidly. The process of institutionalisation will progress more quickly when radical right parties have a leader with strong internal leadership qualities and when sufficient attention is paid to the recruitment, training and socialisation of candidates. The argument is illustrated through a comparison between two Dutch radical right parties: the Lijst Pim Fortuyn (LPF) and the Partij Voor de Vrijheid (PVV). The two cases offer a compelling example of learning effects in politics: Geert Wilders (PVV) observed the collapse of the LPF and has avoided making the same mistakes.