Op 10 juni kunnen de kiezers weer stemmen voor de leden van het Europese Parlement. Ook de extreem-rechtse partij Nieuw Rechts doet met 25 kandidaten mee. Een aantal van hen heeft een interessante achtergrond. Een deel is uit de LPF afkomstig, maar veel hebben er contacten gehad met veel radicalere organisaties zoals de NNP, het… Lees verder
Op 11 september jongstleden voltrekt zich een bizar schouwspel bij het standbeeld van Pim Fortuyn in Rotterdam. Daar verzamelt zich een groepje mensen voor een demonstratieve optocht om de 11 september aanslagen in Amerika te herdenken. Het organiserende comité wil vooral de Nederlandse slachtoffers herdenken en spreekt haar zorg uit over moslimsorganisaties in Nederland die… Lees verder
Hun politieke avontuur met de LPF werd geen succes, maar de Fortuynisten van weleer blijken het erg goed te hebben gedaan bij de gemeenteraadsverkiezingen. ,,We hebben ons lesje geleerd.”
Voormalig LPF-leider Mat Herben maakt zijn rentree in de politiek. Hij staat tweede op de lijst van de partij Lokaal Montfoort, die 21 maart meedoet aan de gemeenteraadsverkiezingen.
Waar was u op de dag dat Pim Fortuyn werd vermoord? „Ik weet het nog precies”, zegt Daniel Sinke (27). Hij is vanuit Vlissingen naar Rotterdam gekomen en wappert met een Fortuynvlag voor het podium waar deze zaterdag de moord van 15 jaar geleden wordt herdacht. Op de vlag staat het hoofd van Fortuyn met de tekst: „Laten we waken over de vrijheid van het spreken.”
Hij staat bekend als iemand die graag alle touwtjes in handen heeft. Vandaag maakte Geert Wilders ineens bekend dat de PVV in 60 gemeenten mee wil doen aan de gemeenteraadsverkiezingen. Is zijn partij er klaar voor? Mat Herben denkt het wel. “Hij heeft geleerd van de chaos bij de LPF.”
Voor nieuwe rechtse partijen is het moeilijk een nieuwe leider te vinden als de oude is afgezwaaid. De meeste nieuwe partijen van de afgelopen jaren verdwenen toen hun leider stopte of smeulden nog even na: Artikel 50 verdween na het opstappen van Daniël van der Stoep, de Partij voor Nederland na het vertrek van Hilbrand Nawijn, het Democratisch Politiek Keerpunt na het vertrek van Hero Brinkman en Trots op Nederland na het afzwaaien van Rita Verdonk.
De meeste politici zijn onbekend, maar de politici van partijen op rechts zijn dat bijna allemaal. Partijen als de LPF, Trots op Nederland en de PVV zijn georganiseerd rond een leider en deze krijgt daarom als vanzelfsprekend vrijwel alle media-aandacht. De LPF had behalve Mat Herben nauwelijks bekende politici, met uitzondering van Joost Eerdmans. Rita Verdonk was het enige gezicht van Trots op Nederland en ook veel PVV-Kamerleden zijn nauwelijks bekend.
This article presents an agency-based approach to the success of radical right-wing populist parties. It posits that radical right parties will only experience sustained electoral success when they are built prior to their electoral breakthrough and when they institutionalise rapidly. The process of institutionalisation will progress more quickly when radical right parties have a leader with strong internal leadership qualities and when sufficient attention is paid to the recruitment, training and socialisation of candidates. The argument is illustrated through a comparison between two Dutch radical right parties: the Lijst Pim Fortuyn (LPF) and the Partij Voor de Vrijheid (PVV). The two cases offer a compelling example of learning effects in politics: Geert Wilders (PVV) observed the collapse of the LPF and has avoided making the same mistakes.
Dit is het verslag van een onderzoek naar de identiteit van Lonsdale-jongeren in de gemeente Werkendam. Aanleiding tot dit onderzoek zijn de structurele klachten van discriminatie en extreemrechtse uitingen door jongeren uit deze gemeente. Het onderzoek is tot stand gekomen in samenwerking met Bureau Discriminatiezaken Midden en West Brabant en Palet, steunpunt voor multiculturele ontwikkeling in Noord-Brabant. In het onderzoek is getracht inzicht te krijgen in de identiteit van Lonsdale-jongeren. Identiteit wordt geconstrueerd op uiteenlopende manieren en door uiteenlopende betrokkenen. Het bestaat uit ascriptieve en zelfascriptieve aspecten, dat wil zeggen de identiteit die mensen respectievelijk aan anderen en aan zichzelf toekennen. In dit onderzoek zijn dan ook beide aspecten onderzocht. Hiervoor is een kwalitatief onderzoek uitgevoerd, waarbij gebruik is gemaakt van data-triangulatie. Data verkregen uit documenten, observaties en interviews zijn gecombineerd gebruikt om de centrale onderzoeksvraag te beantwoorden.
Er zijn in totaal 66 krantenartikelen geanalyseerd om te onderzoeken welk beeld kranten hebben van de identiteit van Lonsdale-jongeren. Hieruit is naar voren gekomen dat de kranten een stereotype beeld van Lonsdalers construeren, dat wordt aangepast in meer extreme of meer gematigde zin afhankelijk van de sociaal-maatschappelijke context. Het stereotype beeld is dat Lonsdale-jongeren negatieve denkbeelden hebben over allochtonen en dat ze zich door hen bedreigd voelen. Daarnaast worden de Lonsdalers extreemrechtse sympathieën en nationalistische gevoelens toegeschreven.
In de vijfde rapportage Monitor racisme en extreem-rechts staan de jaren 2001 en – waar mogelijk – 2002 centraal. De aanslagen op de Verenigde Staten van 11 september 2001 en de moord op Pim Fortuyn op 6 mei 2002 zijn van grote invloed geweest op het totale beeld van deze verslagperiode. Beide gebeurtenissen hebben diepe sporen achtergelaten op de interetnische verhoudingen in Nederland. Deze sporen zijn terug te vinden in de vijfde rapportage. Het gaat om vragen als: stijgt of daalt het aantal racistische gewelddadigheden in Nederland? Welke extreem-rechtse politieke partijen zijn verdwenen en welke daarvoor in de plaats gekomen? Neemt het aantal discriminatiezaken dat bij het Openbaar Ministerie terechtkomt toe of af? En wat voor zaken worden daar aangebracht en in welke mate leiden die tot veroordelingen? Het initiatief tot het project Monitor racisme en extreem-rechts is medio jaren negentig door de Leidse Universiteit genomen. Het monitorproject wordt tegenwoordig gezamenlijk uitgevoerd door de Universiteit Leiden en de Anne Frank Stichting. Deze rapportage kwam tot stand met steun van de Directie Integratie en Coördinatie Minderhedenbeleid van het Ministerie van Justitie.
Lees verder in de monitor