In maart behaalt de NNP bij de deelraadsverkiezingen in Rotterdam-Feijenoord voorlopig haar enige succesje van dit jaar. De partij doet met twee zetels haar intrede in de deelraad. Oudgediende Jan Teijn wordt de fractievoorzitter en partijvoorzitter Florens van der Kooi wordt tweede man. Naast het lidmaatschap van de deelraad neemt Jan Teijn ook het hoofdredacteurschap van het partijblad Barricade op zich, wordt verantwoordelijk voor de website van de partij en van het lokale NNP-blaadje Weerstand. Een opvallende keuze van de NNP, gezien de geschiedenis van Jan Teijn.
Jan Teijn (1966) loopt al heel wat jaren mee in het extreemrechtse circuit. Op zijn eigen website vat Teijn zijn carrière als volgt samen (zie noot #1): “in 1988 word ik lid van de CD (Centrumdemocraten) van Janmaat. In 1989 treed ik toe tot het kringbestuur van Rotterdam, alwaar in de functie van 2e secretaris vervul. In 1990 word ik redacteur van het blad “CD info – Rotterdam”. In 1992 maakt ik mijn eerste politieke debuut, ik word lid van de klankbordgroep van de deelgemeente Feijenoord. In 1994 word ik gekozen in de Rotterdamse gemeenteraad en blijf daar tot 1996. In 1996 stap ik vanwege ernstige onoplosbare problemen over naar de CP’86. Ik blijf tot 1998 voor die partij in de gemeenteraad zitten, ondanks het feit dat het steeds slechter gaat met de CP’86 en die partij steeds redicaler gaat worden. In 1998 stap ik op en wil definitief de pijp aan Maarten geven. Maar in 2001 ben ik toch maar weer politiek actief geworden. Ik kan nou eenmaal niet tegen het onrecht dat ons Nederlanders aangedaan wordt.”
Het is begrijpelijk is dat Teijn zijn c.v. wat beknopt wil houden. Er is voor ons echter alle reden om de steken die hij laat vallen aan te vullen.
Om met zijn hoofdredacteurschap van Barricade te beginnen: Het is niet de eerste keer dat Jan Teijn hoofdredacteur is en zijn vorige ervaring belooft weinig goeds voor de toekomst van Barricade. In 1996 zorgde een langlopend conflict voor een scheuring binnen de CP’86. De ene vleugel -die met een nette uitstraling de verbreding zocht- ging verder als de partij Volksnationalisten Nederland (VNN). Een jaar later verandert deze partij haar naam in NNP. De andere vleugel van de CP’86 bestond uit harde nazi’s, die na de partijscheuring onder bemiddeling van Jan Teijn aansluiting zochten bij de NVU. Deze aansluiting mislukte en de CP’86 modderde nog twee jaar door. Uiteindelijk ging de partij – mede onder leiding van Jan Teijn – ten onder aan strafvervolging, ruzie, schulden en drugs.
Het CP’86-partijblad De Revolutionaire Nationalist (vanaf het tweede nummer na de scheuring: Centrumnieuwsbrief) kwam na de scheuring onder hoofredacteurschap van Teijn te staan, althans de drie keer dat het blad nog verscheen. Het niveau was dermate bedroevend dat zelfs de eigen partijleden er geen traan om gelaten zullen hebben toen het verdween. Erg pijnlijk was het toen Teijn een artikel publiceerde over antifascisten in Arnhem. Naast foute informatie en foute namen publiceerde hij ook een fout adres en telefoonnummer (namelijk dat van de buren van een kraakpand, waar volgen hen antifascisten woonden). Dit leidde tot een flinke stroom aan dreigtelefoontjes bij deze mensen, die niet begrepen wat ze overkwam. Toen de betrokken antifascisten op de hoogte raakten van de publicatie hebben ze direct contact opgenomen met Jan Teijn en zijn partij en de slachtoffers van de publicatie. Noch de CP’86, noch Teijn gaf echter een krimp. De antifascisten hebben vervolgens alles uitgelegd aan de slachtoffers van deze fout.
Veel leert Teijn hier niet van, want enkele maanden later zit hij bij een proces tegen Rotterdamse anti-fascisten driftig hun persoonlijke gegevens op te schrijven, om deze uitgebreid in zijn blad te publiceren. Overigens is het informatieve gehalte ook deze keer weer ver te zoeken: “Bart: Dit stuk werkschuw tuig heeft waarschijnlijk geen tijd om te werken omdat hij te druk bezig is ons het leven zuur te maken. Jozef: Geboren in 1917. Ja, wat moeten wij nou van deze ouwe pik denken of zeggen? Het zal wel een fanatieke ouwe bok zijn”, aldus de Centrum Nieuwsbrief van bloeimaand 1997.
Ook zijn lidmaatschap van de Rotterdamse raad is opvallender geweest dan zijn eigen beschrijving doet vermoeden. Teijn zit vanaf 1994 vier jaar in de Rotterdamse raad en zorgt met enige regelmaat voor commotie en wordt zelfs twee keer in het stadhuis gearresteerd. Teijn wordt in 1994 gekozen voor de CD, maar stapt in 1996 over naar de radicalere CP’86.
In juni 1996 raakt Teijn zijn fractiekamer kwijt nadat er vanuit deze kamer dreigtelefoontjes gepleegd zijn en een wethouder is mishandeld door een fractiemedewerker (waar Teijn overigens zelf niets mee van doen had). Teijn spant vervolgens een proces tegen de gemeente aan en weet de fractiekamer zo terug te krijgen.
In november van dat jaar is het opnieuw raak. Teijn draagt in de gemeenteraad een T-shirt met tekst ‘Kok, Pronk en Bolk, het zijn allen verraders van het eigen volk’ waarin hij een toespraak wil houden. Burgemeester Peper verbiedt hem in dit shirt het woord te voeren en biedt hem de mogelijkheid een trui aan te trekken. Teijn weigert dit echter en trekt zijn T-shirt uit, terwijl hij op het spreekgestoelte staat. Vervolgens wil hij in zijn blote bast verder gaan. Peper ontneemt hem vervolgens het woord en Teijn vertrekt uit de raadzaal. In de fractiekamer van de CP’86 wordt hij vervolgens gearresteerd wegens belediging van het openbaar gezag. De actie van Peper kan op algemene instemming van de gemeenteraad rekenen. Zelfs de CD-fractie noemt het een heel terechte maatregel.
In juni 1997 mishandelt Jan Teijn samen met een ander partijlid een dakloze. De man stond onder het raam van de CP’86-kamer naast het Rotterdamse stadhuis en kreeg het aan de stok met Jan Teijn. In eerste instantie roept Jan Teijn dat de man op moet rotten. Wanneer de man dat niet doet, springt Teijn samen met zijn collega uit het raam en takelen de man toe. Beiden worden gearresteerd en enige tijd later tot boetes van enkele honderden guldens veroordeeld. Bovendien raakt de CP’86 voor de tweede keer haar fractiekamer kwijt. Ook dit keer stapt Jan Teijn naar de rechter om de kamer terug te krijgen. Dit keer bepaalt de rechtbank dat de partij drie maanden de kamer niet in mag.
Weer een paar maanden later wordt hem nogmaals het woord ontnomen in de Rotterdamse raad, nadat hij twee eerdere waarschuwingen over het racistisch gehalte van zijn toespraak heeft genegeerd en vervolgens pleit voor de verwijdering van alle buitenlanders uit Nederland. Zijn mede-raadsleden hebben dan de zaal al enige tijd verlaten.
Teijns overstap van CD naar CP’86 in 1996 had diverse achtergronden (zie noot #2). Een van de argumenten voor Teijn was het activistische karakter van de CP’86. De partij liet behalve in de gemeenteraad ook op straat van zich horen met illegale demonstraties en straatgeweld. Ook Teijn leverde hier zijn bijdrage aan. In maart 1996 werd hij al gearresteerd bij een illegale demonstratie van CD en CP’86 in Rotterdam, waarvan hij mede-organisator was. Twee weken later vroeg hij, onder de naam COMBAT (zie noot #3), samen met CP’86-voorman Freling een demonstratie aan op de internationale antiracismedag. Deze demonstratie moet een route lopen die tegengesteld is aan de route van een tocht tegen racisme, met de bedoeling deze tocht halverwege tegen te komen. Naam en route laten weinig over aan de verbeelding over wat Teijn en Freling van plan zijn. Ook deze demonstratie wordt verboden.
Teijn is ook prominent aanwezig op de twee legale demonstraties van de CD en CP’86 in Zwolle en Leerdam in 1996.
Eind 1997 loopt Teijn met een delegatie van Nederlandse neo-nazi’s mee in een demonstratie in Antwerpen. Deze demonstratie eist eerherstel voor de vrijwilligers van de Waffen-SS.
Op organisatorisch niveau is zijn geschiedenis ook al iets uitgebreider. Bij de CD had hij, zoals hij zelf al aangeeft, een bestuursfunctie en ook bij de NNP is Teijn inmiddels secretaris van de Rotterdamse NNP-afdeling.
Deze functie (secretaris) bekleedde hij al eerder binnen de CP’86. Dit leverde hem echter meer ellende dan plezier op. In 1998, ruim een jaar na de scheuring, denkt de CP’86 zonder achterban, structuur en met een zeer slecht imago toch weer herkozen te kunnen worden in de Rotterdamse raad. Met name Teijn werkt erg hard om deze herverkiezing te bewerkstelligen. Hij is onder andere organisator van het laatste partij-congres van de partij, twee maanden voor de verkiezingen. Dit historische congres begint in een Vlaardingse kroeg, waar de aanwezigen onderling op de vuist gaan, en wordt vervolgens voortgezet in de huiskamer van een partijlid. Bij de raadsverkiezingen haalt de partij onvoldoende stemmen voor een zetel en Teijn keert niet terug in de Rotterdamse raad. Daarna spat de boel definitief uit elkaar, vooral wanneer blijkt dat een deel van de verkiezingskas in harddrugs is omgezet.
Na het ineenstorten van de CP’86 bleef de partij echter officieel nog wel bestaan en bleef Jan Teijn bestuurslid. Door de ontplooide activiteiten van de partij hingen zowel een faillissement als een partijverbod in de lucht. Wanneer er inderdaad een verbodsprocedure wordt gestart doen Teijn en mede-bestuurslid Stewart Mordaunt nog een halfslachtige poging hier onderuit te komen: Zij verkondigen dat er een opheffingsvergadering plaats heeft gevonden. Niemand neemt dit echter serieus en de partij wordt eind 1998 alsnog verboden, zonder dat het partijbestuur verder een verdediging heeft gevoerd. Ook Teijn zelf is slachtoffer van de strubbelingen in de partij, blijkt later. Partijleider Freling laat hem namelijk achter met een schuld van 1600 gulden; Teijn daarover: “Ik krijg hem nog wel een keer”.
Dat de NNP nu juist Teijn naar voren schuift wekt dus de nodige verbazing. Er zullen weinig rechts-extremisten met een bloemrijker verleden rondlopen in de regio Rotterdam. Gezien de continuïteit van incidenten is het ook niet waarschijnlijk dat Teijn op essentiële punten van karakter is veranderd. Burgemeester Peper typeerde hem in 1996 in de Vrij Nederland als “een soort gemankeerde Gabber” en enigszins bemoederend als “een stuntelig en broeierig overkomende jongeman die redelijk grof gebeeldhouwd uit het onderwijsstelsel te voorschijn is gekomen.” Kennelijk had de NNP het niet voor het uitkiezen.
Noten
#1 – Schrijffouten letterlijk overgenomen
#2 – Na de overstap van Teijn naar de CP’86 schreef CD-leider Janmaat een brief naar de Rotterdamse gemeenteraad vol met haat en nijd: “Alvorens hij tot onze Raadsfractie toetradt was de heer Teijn niet meer dan een bijstandstrekker. Hij vertoonde alle kenmerken van een minimumlijder, tot een onverzorgd uiterlijk aan toe”
#3 – “Comité Ontmaskering Methoden Betaalde Anarchistische Terreur”
