Ed Polman (Edward, geboren in 1973) is de afgelopen jaren één van de meest actieve nazi-skinheads in de regio Rotterdam-Rijnmond. Hij duikt in 1994 voor het eerst op in het extreem-rechtse circuit wanneer hij lid wordt van de CP’86. De kring Rotterdam van de CP’86 is rond 1994 een verzamelbekken van jonge nazi-skinheads die zich groeperen rond Martijn Freling.
Vele van hen, waaronder Polman, zijn ook lid van het Actiefront Nationale Socialisten (ANS) onder leiding van de Groninger Eite Homan. Het ANS is op dat moment bezig met een succesvolle infiltratie in de CP’86. Vooral de kring Rotterdam wordt binnen korte tijd gedomineerd door ANS’ers.
Polman blijkt vanaf zijn intrede in de beweging in 1994 al snel geïnteresseerd in deelname aan de kadervorming bij zowel CP’86 als ANS. Voor de CP’86 stelt hij zich kandidaat bij de Provinciale Statenverkiezingen in Zuid-Holland in 1995 en voor het ANS wordt hij Gruppenführer(1) in de regio Rotterdam.
Polmans belangrijkste activiteiten liggen echter op straat. Hij kan met recht een activist genoemd worden en wordt bij praktisch elke extreem-rechtse actie in Nederland gesignaleerd. Opvallend daarbij is dat hij om onduidelijke redenen zelden zijn hoofd laat zien. Zijn de meeste skinheads uit de regio Rotterdam trots op hun ideeën en blij als ze in de krant staan, zo niet Ed Polman. Hij maakt zich meestal onherkenbaar door middel van een capuchon.
Een kort overzicht van Polmans meest in het oog springende activiteiten:
In november 1994 wordt hij gearresteerd in Zevenaar als daar een gezamenlijke demonstratie van CP’86 en ANS wordt gehouden onder het motto ‘vrijheid van meningsuiting, ook voor neonazi’s’. Reden om te demonstreren is de recente arrestatie van de Duitse neonazi Ewald Althans(2) en het verstoorde partijcongres van de CP’86 een week eerder in Lisse. Bij twee processen die het gevolg zijn van deze arrestatie is Polman aanwezig. Nadat hij de eerste keer belaagd is door anti-fascisten, neemt hij bij het tweede proces een flinke kei mee. Bij gebrek aan demonstranten gebruikt hij die echter niet.
Op 21 april 1995 poogt Polman een ‘negerjacht’ te organiseren in Rotterdam. Hij doet dit om Hitler’s 106e verjaardag te vieren. De actie is uitgelekt en bij het zien van politie druipen de dertig aanwezigen snel af. Polman schrijft een verslagje van deze actie in het blad JFN’94-nieuws dat wordt uitgegeven door Constant Kusters: “Op vrijdagmiddag 21 april heeft de Rotterdamse S.A.-storm in samenwerking met andere volksgetrouwen rassenrellen proberen te veroorzaken. Door vroegtijdig ingrijpen van de politie kon de actie helaas voorkomen worden. (…) Vooral door het gebrek aan communicatie en het vroegtijdig uitlekken van informatie over de te houden plaats heeft de feestvreugde snel doen eindigen.”
In 1995 voert Polman enkele acties met de CP’86, om in 1996 bij demonstraties waaraan de partij meedoet lid van de ordedienst te worden. Terwijl demonstraties van extreem-rechts tot dan telkens verboden worden, ziet men begin 1996 kans om enkele legale demonstraties te houden. In februari demonstreert de CD in Zwolle tegen het weigeren van vergaderruimte aan de partij. In maart krijgt de CD een vergunning om in Leerdam een herdenking te houden van de verstoring van een CD/CP-vergadering in Kedichem tien jaar daarvoor. Beide demonstraties worden door de CP’86 ondersteund, onder andere dus door het leveren van de ordedienst. De leden van deze ordedienst, die onder leiding van Martijn Freling staat, bestaan voornamelijk uit ANS’ers binnen de CP’86. Beide keren is Polman van de partij.
In mei 1996 gaat Polman met een groepje ANS’ers naar het proces tegen NSDAP/AO-leider Gary Lauck in Hamburg. Een jaar eerder heeft Polman ook al mee gedaan aan een demonstratie bij de Deense ambassade in Den Haag tegen de arrestatie van Lauck(3).
In december 1996 heeft Polman wat minder leuke uurtjes in Arnhem. Bij een folderactie van de NVU tegen ‘Kindermisbruik door Pedofielen’ wordt hij weliswaar niet gearresteerd, maar komt hij samen met zijn vriend Emiel Fasolo vast te zitten tussen enkele tientallen anti-fascisten. Uiteindelijk sluiten zij zich maar op in de wc van een vertrekkende trein, om van het gelazer af te zijn.
Polman blijkt eind 1996 een groepje jonge jongens om zich heen te hebben verzameld, waar hij een erg ongezonde invloed op heeft. Een aantal van hen zijn erg actief en gaan zich te buiten aan anti-semitische en racistische kladacties, aan diverse vernielingen en aan mishandelingen. Onder leiding van Polman maken zij, na een CP’86-partijcongres in Rotterdam-zuid op 2 november, jacht op drie passerende Ethiopische asielzoekers. Een week later schoppen ze een Hindoestaanse Hagenees in elkaar bij een NVU-bijeenkomst in Schiedam(4). In februari 1997 worden enkelen van hen gearresteerd bij een vechtpartij met Marokkaanse jongeren. Bij de arrestanten worden NSDAP/AO-stickers, honkbalknuppels, messen en twee nep-pistolen in beslag genomen. Twee maanden later worden drie van hen veroordeeld tot gevangenisstraffen variërend van zes tot vijftien maanden voor hun aandeel in de mishandelingen en de kladacties. Opmerkelijk is dat Polman, als inspirator van dit clubje, geheel buiten schot blijft.
Vanaf 1997 is Polman, bij gebrek aan acties in Nederland, vooral te vinden in België. Het Nederlandse ANS levert vanaf maart bij diverse acties van het nazistische Odal-Aktiekomitee(5) telkens een groep activisten. Zo demonstreren Polman en andere ANS’ers in maart tegen de anti-fascistische groepering Blok-Busters en in november voor eerherstel van voormalige vrijwilligers van de Waffen-SS. In januari 1998 organiseert het Odal-Actiecomité een Europese bijeenkomst voor nazi’s in de omgeving van Antwerpen. Na een verbod van de burgemeester komt er echter niks meer van deze bijeenkomst terecht, maar wordt er wel een korte demonstratie gehouden in het centrum van Antwerpen. Polman is ook hier aanwezig. In maart 1998 zijn ze weer bij een demonstratie van het Odal-Aktiekomitee in Brussel tegen het Amerikaans Imperialisme ten opzichte van Irak. Op de terugweg naar Nederland tanken de ANS’ers bij een benzinestation dat door de Rijkswacht als uitvalsbasis wordt gebruikt. De aanwezige agenten zien dit gezelschap in ‘vol ornaat’ en controleren hen routinematig. Bij het nakijken van de auto vindt men honkbalknuppels, traangas en messen. Alle negen inzittenden, waaronder Polman, worden gearresteerd.
De laatste maanden is Polman op organisatorisch vlak met name actief binnen de CP’86 in Rotterdam. De CP’86 is in een bijzonder rap tempo uit elkaar aan het vallen. Door interne ruzies die vaak meer met drugsmisbruik en geldproblemen te maken hebben dan met politiek, zijn inmiddels flinke delen van het CP’86-kader afgevallen. Desondanks gelooft Polman nog steeds in het mogelijke succes van de partij en is hij één van de vijftien aanwezigen op het partijcongres dat in januari 1998 wordt gehouden. Op dit congresje is voornamelijk over de verkiezingen gepraat. Polman wordt verantwoordelijk voor de gang van zaken rond de deelraadsverkiezingen van maart in Rotterdam-Alexander. Dit loopt echter op niets uit aangezien Polman niet in staat is voldoende ondersteuningshandtekeningen te verzamelen. Polman wordt wel lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen in Vlaardingen voor de CP’86, maar behaalt niet genoeg stemmen voor een zetel.
In februari weten de geruchten over de interne ruzies binnen de CP’86 ook de pers te bereiken en met name het drugsgebruik van Martijn Freling trekt de aandacht. Dit zint Polman allerminst en hij doet een halfslachtige poging om de partij over te nemen. Dit mislukt echter ook al.
Of Polman na al deze debacles zich zal blijven inzetten voor het nationaal-socialisme is de vraag. Mogelijk werpt hij zich op zijn andere hobby: skinhead-muziek.
Noten:
1. Het ANS ziet Nederland als een Duitse provincie en hanteert Duitstalige benamingen voor de functies binnen de organisatie.
2. Ewald Althans was in 1994 één van de leiders van de neo-nazibeweging in Duitsland. Hij raakte in de problemen door zijn medewerking aan de geruchtmakende film ‘Beruf: Neo-Nazi’ waarvoor hij in november 1994 werd gearresteerd en vervolgens tot 18 maanden cel veroordeeld.
3. Gary Lauck is leider van de in de Verenigde Staten gevestigde organisatie NSDAPAO (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei /Auslands- und Aufbauorganisation). Deze organisatie voorziet sinds jaar en dag neo-nazibewegingen in West-Europa van propagandamateriaal. In maart 1995 wordt Lauck in Denemarken gearresteerd en uitgeleverd aan Duitsland. In augustus 1996 wordt hij veroordeeld tot 4 jaar cel.
4. In november 1996 is de CP’86 net gescheurd en is druk doende zich aan het herprofileren. Dit lijdt tot een kortstondige vrijage met de Nederlandse Volksunie (NVU) waarbij vertegenwoordigers van beide partijen elkaars bijeenkomsten bezoeken.
5. Het Odal-aktiekomitee is een Vlaams-nazistische actiegroep rond Bert Eriksson en Chris Berteyran. Eriksson is een oude Vlaamse nazi, afkomstig uit de gewelddadige Vlaamse Militanten Orde (VMO). Berteyran is net 18 geworden maar al enkele jaren actief aan het nazi-front. Hij zou oorspronkelijk kandidaat worden voor de CP’86 bij de gemeenteraadsverkiezingen in Terneuzen, maar de partij deed daar niet mee.
