Op 10 juni kunnen de kiezers weer stemmen voor de leden van het Europese Parlement. Ook de extreem-rechtse partij Nieuw Rechts doet met 25 kandidaten mee. Een aantal van hen heeft een interessante achtergrond. Een deel is uit de LPF afkomstig, maar veel hebben er contacten gehad met veel radicalere organisaties zoals de NNP, het Vlaams Blok of Stormfront.
25. M.J. Bajema (1979). Lijstduwer Marc Bajema uit Gouda presenteert zich steeds meer als één van de ideologen van Nieuw Rechts. Hij is de voorzitter van de “Van Oldenbarnevelt Denktank” en schrijft regelmatig artikelen die de partij op een wat hoger plan moeten tillen. Bajema is dan ook student archeologie en prehistorie aan de Leidse universiteit. Net als een aantal andere kandidaten op de lijst heeft Bajema geen moeite contacten te onderhouden met radicalere extreem-rechtse groeperingen dan Nieuw Rechts. Zo is hij in december lid van Studie, Opbouw en Strijd, een extreem-rechtse studiegroep die ooit vanuit de verboden CP’86 ontstaan is. Ook met de NNP, de politieke partij die uit de puinhopen van deze CP’86 verrees, werkt Bajema nog wel eens samen. Op 11 december 2003 voert hij actie met Nieuw Rechts en de NNP in Rotterdam. Dan is er een linkse demonstratie tegen de overheidsplannen voor een allochtonenstop. Samen protesteren Nieuw Rechts en de NNP als “Actiecomité Allochtonenstop NU” tegen deze linkse demonstratie. In de maanden hiervoor herdenkt Bajema ook al met allerlei radicale figuren uit de NNP de 11 september aanslagen in Amerika en tracht hij in oktober met hen tegen pedofilie te protesteren in Amsterdam. In 2004 zet hij deze contacten voort; na een NNP-actiedag in Delft organiseert het NNP-comité Nederland Ontwaak een afsluitend etentje, hier is naast Michiel Smit en Marc Bajema ook een flink deel van het NNP-kader aanwezig.


24. A.R.D. Jansen (1957). Adé Jansen was regiocoördinator van de LPF in Nijmegen en lijfwacht van Mat Herben en Hilbrand Nawijn. Hij stond in mei 2002 kandidaat voor de Tweede Kamerverkiezingen voor de LPF. In zijn strijd tegen het Nijmeegse parkeerbeleid vind Jansen in 2002 een opvallende kompaan. Hij voert met Oscar Hendriks een felle campagne tegen een chipknipsysteem. In hun argumentatie schieten ze hier af en toe flink door en ze vrezen zelfs een “dictatuur gebaseerd op slavernij” en halen de Rode Khmer erbij om de mate van controlebehoefte van de gemeente aan te duiden. Deze Oscar Hendriks loopt al zeker 15 jaar rond aan de rechterkant van Nederland en Vlaanderen. Hij was bestuurslid van het extreem-rechtse katholieke splinterpartijtje Nederlandse Christen Democraten (NCD) en is actief bij het Vormingsinstituut Wies Moens dat dezelfde politieke kleur heeft. Inmiddels is Adé Jansen naar het Duitse Kranenburg verhuist.


Op het Holland Hardcore internetforum zegt Copier in januari dat hij naar een meeting in Haarlem wil. Deze meeting ontaard in een vechtpartij tussen twee toevallig passerende allochtonen en een groep van 25 extreem-rechtse jongeren op het station van Haarlem.

Opmerkelijk is dat er al enige tijd compromitterende foto’s van Michiel Smit op internet circuleren, waarin hij aanwezig is op een feestje met NNJ-leden en mensen van Holland- Hardcore. Op de foto’s zit Smit onder andere voor een grote vlag met keltisch kruis en de leuze “White Pride Worldwide” en poseert een andere aanwezige met een Duitse helm met een nazi-symbool. Onlangs suggereerde Smit dat hij er bij die bijeenkomst in is geluisd. Laat Rob Copier nou een van de organisatoren van de bijeenkomst zijn geweest en erg waarschijnlijk een deel van de foto’s hebben gemaakt. Copier werd tijdens deze bijeenkomst overigens door Michiel Smit kaalgeschoren.

10. P. Reedijk (1982). Hagenaar Peter Reedijk is student muziekwetenschappen en speelde in enkele metalbandjes. Hij is bestuurslid van de ‘Van Oldenbarnevelt Denktank’ van Nieuw Rechts en werkt al zeker een half jaar nauw samen met Michiel Smit. In januari 2004 is hij een van de organisatoren van de “Meer Gezag”-demonstratie van JongRechts. Ook Reedijk heeft er weinig moeite mee om met radicalere extreem-rechtse partijen samen te werken. Zo ging hij in september en december 2003 zeker drie maal met de NNP de straat op, onder andere om voor een allochtonenstop te pleiten.

9. M.H. Bijsterveld (1962). Marcel Bijsterveld woont in Schiedam en komt oorspronkelijk uit Leefbaar Nederland. In september 2003 is hij de secretaris van het organiserende comité van de 11 september herdenking. Op deze dag herdacht Nieuw Rechts met allerlei andere extreem-rechtse organisaties de terroristische 11 september aanslagen in Amerika. Een van de deelnemende organisaties is de fascistische NNP, die dan ook met een aantal radicale vertegenwoordigers aanwezig is.
8. L.N.A.C. Groothuizen-Trip (1964). Betty Groothuizen-Trip was in 2003 de penningmeester van de LPF in Zuid-Holland. Ze komt uit Hoogvliet. Eind 2003 wordt ze de secretaris van Nieuw Rechts in Rotterdam.
7. J.J. Visser (1987). Jan Jitze Visser is een 17-jarige Havo-scholier uit het Friese dorpje Broeksterwoude. In januari 2004 stond hij nog te boek als regiocoördinator van de Jonge Fortuynisten in Friesland. Momenteel is hij actief bij JongRechts en coördineert hij de provincie voor Nieuw Rechts. Visser is ook de persvoorlichter van het comité “Nee Tegen Turkije”, dat zich vooral tegen de toetreding van Turkije tot de Europese Unie verzet. JongRechts is één van de deelnemende organisaties in dit comité. De andere organisaties in het comité zijn vrijwel allemaal radicaler; in Nederland de Nationale Beweging, een netwerkje van een aantal voormalige activisten uit de fascistische beweging. En in België, of beter Vlaanderen, doen de Vlaams Blok-jongeren, Voorpost en de studenten van de NSV mee met dit initiatief. Net zoals een radicaal-rechtse club als de Vlaams Jongeren Mechelen.
6. A.H.J. van Gool (1972). Beter dan hijzelf kan niemand René van Gool uit Kaatsheuvel presenteren: “Tieten en Bier!” is zijn motto en dat is Van Gool (alias “Blokkie” of “Blokske”) ten voeten uit. Hij is al een aantal jaar actief in de Nederlandse Skinhead-scene. Van Gool presenteerde zich daarbinnen als een rechtsconservatieve seksist, homohater en geweldpleger. Niet zulke opmerkelijke karakteriseringen binnen in het Skinhead-wereldje. Zijn concrete activiteiten beperkten zich echter vooral tot concertbezoek en feesten.
Dat veranderde met de opkomst van en moord op Pim Fortuyn want hierdoor werd hij politiek actief. Direct na de oprichting van Nieuw Rechts werd Van Gool actief voor die partij en sindsdien loopt hij vrijwel alle acties en bijeenkomsten af. In zijn eigen regio (Tilburg) zette hij diverse acties, bijeenkomsten en borrels op poten. Inmiddels is hij interim-voorzitter van de afdeling Tilburg van Nieuw Rechts.
Daarnaast is hij ook een actief deelnemer aan het internetforum van de partij. Hij laat zich daar voortdurend gaan en ontspoort in tirades, scheldpartijen en geweldsdreigementen tegen politieke tegenstanders en allochtonen. Wanneer een jonge gabber in Muiderberg drie Marokkanen neerschiet reageert Van Gool onmiddellijk op het Nieuw Rechts-forum met een bericht “De omgekeerde wereld…..” en drie lachende gezichtjes.
Zelf onderneemt hij af en toe ook concrete actie tegen die tegenstanders. Toen een groep milieuactivisten bij Van Gool in de buurt een bos bezetten, begon hij een pest-campagne. Verder houdt hij zich op een hapsnap-basis bezig met het verzamelen van informatie over linkse activisten. Erg toepasselijk is het mailadres vernietiglinkstuig@…com dat hij hiervoor gebruikt.

5. I. Bleecke (1961). Inge Ligeon-Bleecke komt ook uit Rotterdam en zat voorheen bij de LPF. Ze was regiocoördinator van de Conservatieven.nl in Rotterdam en liep rond bij Leefbaar Rotterdam. In mei 2003 wordt ze officieel bestuurslid van Nieuw Rechts en later ook fractiemedewerker en penningmeester van de Rotterdamse afdeling. In oktober 2003 voert Nieuw Rechts samen met de NNP een korte campagne tegen pedofilie. Bleecke is dan lid van het samenwerkingscomité hiervoor en inmiddels ook verantwoordelijk voor de Nieuw Rechts- organisatie “Moeders tegen Pedofilie”.
4. W. Elsthout (1963). Wim Elsthout uit Haarlem is een oudgediende binnen extreem-rechts. Zo was hij zowel Provinciale Staten-, als gemeenteraads- als Tweede Kamerlid voor de CD van Janmaat. Hij is al ruim 20 jaar actief binnen extreem-rechts en voordat hij in 1987 bij de CD actief werd, was hij bij de Centrumpartij (CP) betrokken. Elsthout was in de jaren negentig altijd één van de trouwste steunpilaren van Hans Janmaat. Elshout riep in maart 2004 zijn voormalige CD-achterban op over te stappen naar Nieuw Rechts. Ook liep hij in januari nog mee met de Meer Gezag demonstratie van JongRechts.

3. K.W. Berghuis (1985). Koen Berghuis is de voorzitter van JongRechts en komt uit Tilburg. Hij volgt de lerarenopleiding. In januari 2004 is hij één van de organisatoren van de “Meer Gezag- demonstratie” door JongRechts in Den Haag. Hij is ook actief op het internetforum van Nieuw Rechts en spreekt daar zijn vreugde uit als het Vlaams Blok weer eens een succes behaald heeft.

2. A. Viljac (1974). Antonia Viljac is een rustige medicijnenstudente uit Rotterdam. Ze zou in maart 2002 kandidaat voor de LPF worden, maar nadat enkele heren op het partijkantoor seksuele avances naar haar maakten, ontstond één van de eerste ruzies binnen die partij. Het was echter Viljac die hierna het veld moest ruimen en geen kandidaat werd. Hierna probeert ze het even bij de autopartij Nederland Mobiel en staat ze kandidaat bij de provinciale verkiezingen in Zuid Holland. In de zomer van 2003 wordt ze echt actief bij Nieuw Rechts. Ze bezoekt enkele malen het Vlaams Blok met hen en voert actie tegen een Kafka-spreker op een studiedag over extreem-rechtse jongeren. Ook Viljac herdenkt in september met de radicale NNP’ers de aanslagen in Amerika en tracht een maand later in Amsterdam met de NNP actie te voeren tegen pedofilie. Eind 2003 wordt zij de vice-voorzitter van Nieuw Rechts en dat komt mooi overeen met haar tweede plek op de kandidatenlijst. Hierbij past wel de aantekening dat het zeer ongebruikelijk is dat de bestuursleden van een partij ook hoog op de kandidatenlijst staan. Dit soort machtsconcentraties worden binnen democratische partijen doorgaans toch vermeden.
1. M.J. Smit (1976). Zoals Michiel Smit in alles de nummer 1 is binnen Nieuw Rechts, is hij dat ook op de kandidatenlijst voor de Europese verkiezingen. Inmiddels heeft Nieuw rechts zich ontwikkeld tot een extreemrechtse partij met vooral Rotterdamse aanhang. Michiel Smit aast op een kamerzetel bij de parlementsverkiezingen in 2007. Wat heeft Smit ook alweer allemaal op zijn kerfstok? Voor de opkomst van Pim Fortuyn was Michiel Smit een VVD-lid, maar geïmponeerd door Fortuyn kwam hij op de kandidatenlijst voor Leefbaar Rotterdam terecht en werd lid van de LPF. Hij werd in de gemeenteraad van Rotterdam gekozen voor Leefbaar Rotterdam. Al snel na zijn installatie werd duidelijk dat hij tot de extreemrechtse vleugel van de fractie gerekend moest worden. Amper twee maanden in de raad kwam hij voor het eerst in aanvaring met de rest van de fractie wanneer hij een werkbezoek aan het Vlaams Blok wil brengen. Dit werd hem echter verboden tot woede van Smit.
Echt in de problemen kwam Smit toen bleek dat hij, onder pseudoniem, actief was op diverse extreemrechtse en nazistische webfora, waaronder stormfront.org. Smit zelf verklaarde dat hij slechts passief deelnam om zich te oriënteren. In de praktijk was hij echter een actief deelnemer die radicale uitspraken deed en zijn diensten aanbood. Desondanks mocht hij dankzij deze smoes aanblijven bij de Leefbaar-fractie. In de maanden daarop volgend bleek Smit steeds vaker een extreemrechtse mening te ventileren, wat op steeds meer onrust binnen de fractie leidde. In januari 2003 waren er, na de val van het kabinet Balkenende I, weer parlementsverkiezingen. Bij de verkiezingen van mei 2002 steunde Smit nog de LPF. In 2003 deed hij, samen met Winny de Jong, mee met de Conservatieven.nl. Behalve door extreemrechtse standpunten die de Conservatieven.nl in haar programma had en een erotische fotoserie van de lijsttrekster in een weekblad, viel de partij vooral op bij het verzamelen van ondersteunende handtekeningen. Om mee te doen aan de verkiezingen moesten enkele honderden mensen bereid worden gevonden om de partij te steunen. Te laat kwamen Smit en De Jong er achter dat dat niet zo makkelijk is te organiseren. Om toch aan voldoende mensen te komen benaderde Smit Wim Vreeswijk, oud-raadslid voor Centrumpartij, CD en Nederlands Blok. Toen dat contact in het nieuws kwam stond Smits positie in de fractie van Leefbaar Rotterdam opnieuw ter discussie, maar mocht hij weer aanblijven. De deelname van de Conservatieven.nl werd een fiasco. De partij wist nauwelijks stemmen te halen.
Nog geen maand later moest hij uiteindelijk toch de Leefbaar Rotterdam-fractie verlaten. Smit had een parodie gemaakt op de website van de AEL en daarop onder andere een link naar een artikel van het Vlaams Blok geplaatst. In vergelijking met zijn eerdere miscalculaties was dat nauwelijks iets om je druk over te maken, maar voor Leefbaar Rotterdam voldoende reden om zich eindelijk van Smit te ontdoen. Lang bleef Smit niet partijloos. Hij richtte in maart 2003 de partij Nieuw Rechts op en werd zelf de leider. De bedoeling van Smit was om met Nieuw Rechts een soort rechtse SP te worden die door het voeren van acties naamsbekendheid en sympathie van de kiezer moest krijgen. Dat leverde in het eerste jaar van het bestaan een flinke lijst van acties en initiatieven op. Meestal werd er een website geopend, één actie rond het gestelde thema gevoerd om vervolgens verder te gaan naar het volgende onderwerp. Zo passeerden onveilige pinautomaten, de voedselvoorziening aan bejaarden, voorlichting over rechtsextremisme aan scholieren, de vestiging van een moskee in Rotterdam, de bestraffing van zelfverdediging bij overvallen, de oorlog in Irak, de aanslagen van 11 september en nog wat onderwerpen als actiedoel.
Een thema dat iets verder werd uitgediept is de Vereniging Martijn, die opkomt voor de belangen van pedofielen. Nieuw Rechts gaat in de campagne tegen deze vereniging een samenwerkingsverband aan met de Nieuwe Nationale Partij (NNP). De twee partijen organiseerden enkele acties. De samenwerking liep uit op fusiebesprekingen en enkele NNP-kopstukken kwamen voor de Nieuw Rechts-fractie te werken. Uiteindelijk wist Smit echter enkele goede krachten uit de NNP zijn eigen partij binnen te loodsen en kapte vervolgens de fusiebesprekingen af, de NNP in chaos achterlatend. Overigens was dat bepaald niet Smits enige wervingsactiviteit binnen het extreemrechts-circuit. Hij bezocht de gekraakte Kazerne in Eindhoven tijdens een concert van de nazi-band Brigade M en had zeer intieme contacten met Holland-Hardcore, een organisatie/website voor extreemrechtse Gabbers. Maar de warmste contacten onderhoudt Smit toch met het Vlaams Blok. Bevrijd van Leefbaar Rotterdam kon hij zijn eigen gang gaan. Smit bezocht met enige regelmaat Vlaams Blok-bijeenkomsten en was daar zelfs een keer spreker. Verder wist hij Filip de Winter naar Rotterdam te krijgen en zit Blokker Rob Verreycken in de Raad van Advies van de partij-denktank.
Na zich een slag in de rondte te hebben gewerkt met het werven van mensen en aangaan van contacten met andere partijen en organisaties, begon Smit vanaf eind 2003 de partijstructuur zelf in de steigers te zetten. Er werd een regionale structuur opgezet en overal in Nederland plande de partij bijeenkomsten en borrels. Hierbij ondervond Smit echter de nodige tegenstand en regelmatig werden de bijeenkomsten verstoord of voorkomen door tegenstanders. De enige kring die vooralsnog enigszins van de grond komt is die in Rotterdam. Daar kan Smit regelmatig bijeenkomsten houden en ook een beroep doen op een aantal mensen voor acties en kaderfuncties.
Over de ideeën van Smit is verrassend genoeg weinig te zeggen. Zijn ideologische bagage bestaat uit drie peilers:
1. Alles wat niet autochtoon is moet het leven onmogelijk gemaakt worden in Nederland en zo snel mogelijk eruit gewerkt worden;
2. Alle ellende in Nederland is behalve op het conto van allochtonen ook op het conto van de “linkse kerk” te schrijven;
3. De economie moet vrijgelaten worden volgens libertarisch concept.
Voor de rest is zijn ideeëngoed een samenraapsel van conservatief-repressieve slogans, die, afhankelijk van het onderwerp en de actualiteit onderling inwisselbaar zijn. Overigens heeft Smit onlangs aangekondigd een boek te willen schrijven over zijn politieke ideeën.