De bewijslast tegen Van der Kooi berustte op een aantal verschillende zaken. Ten eerste is er een video-opname van een bewakingscamera van een half uur voor de brandstichting. Op die opname staat een man op een fiets. Deze man droeg een muts met oorwarmers (midden in de zomer) en had bovendien achterop zijn fiets een jerrycan of een fles gebonden. Deze man fietste een paar keer langs. Op basis van diverse verklaringen concludeerde de rechtbank dat deze man Ben van der Kooi was.
Verder bewijs kwam van een observatie-eenheid van de politie. Die zagen Van der Kooi fietsen op een zelfde soort fiets als te zien was op de camerabeelden. Verder zag deze zelfde eenheid dat Van der Kooi, samen met een bekende, een zak met kleren in een container gooide. Nadat de politie deze tas weer uit de container had gehaald bleken het de kleren te zijn, die de man op de camerabeelden droeg. Bovendien roken de kleren naar benzine. Ander bewijs kwam van de verf, waarmee leuzen op de moskee werden gespoten door de brandstichter. Deze verf is vergeleken met verfsporen op de door Ben van der Kooi weg gegooide jas en verder met verfsporen uit zijn kelderbox. De verfsporen bleken sterke overeenkomsten te hebben. Ook komt het handschrift van de leuzen op de moskee overeen met het handschrift van Van der Kooi.
Dat Ben van der Kooi ontkent de man op de fiets te zijn, terwijl er voldoende bewijs is om aan te tonen dat hij die man wel is, is voor de rechtbank aanleiding om te concluderen dat Van der Kooi met deze leugen probeert te verhullen dat hij de brandstichter is. Al dit bewijs leidde tot een straf van dertig maanden cel.
Daarmee lijkt de kous voorlopig af. Deur dicht en niet meer over praten tot 2007. Maar is dat wel zo? Er is in de loop van deze zaak het een en ander duidelijk geworden over de denkbeelden en betrokkenheid van de politieke vrienden van Ben van der Kooi. Een kort overzicht.
De Vrienden van Pim Fortuyn
De Vrienden van Pim Fortuyn is een Rotterdamse groep Fortuyn-sympathisanten. De groep is ontstaan tijdens de verkiezingscampagne van Leefbaar Rotterdam in 2002. De Vrienden deden toen veel straatwerk voor Leefbaar Rotterdam: posters plakken, folders verspreiden en dergelijke.
Na de moord op Fortuyn bleef de groep Vrienden van Pim Fortuyn bestaan. Aanvankelijk was de belangrijkste activiteit gericht op het herdenken van Fortuyn: de vrienden zorgden voor een standbeeld van Fortuyn in Rotterdam. Verder waren ze nauw betrokken bij de jaarlijkse Fortuyn-herdenking en voerden ze diverse acties tegen Volkert van der Graaf, de moordenaar van Fortuyn. Naast deze activiteiten houden diverse leden zich tot op de dag van vandaag bezig met politieke actie. Opvallend aan hun acties is dat ze naast het steunen van diverse Fortuynistische partijen en splinters er geen probleem mee hebben ook (veel) radicalere groepen te helpen. Gezichtsbepalende figuren van de Vrienden van Pim Fortuyn, zoals Rinus van den Heerik en Jennifer Vetter doken regelmatig op bij extreemrechtse acties, vaak samen met Ben van der Kooi. Daarnaast was Ben van der Kooi zelf een trouwe activist voor de Vrienden van Pim Fortuyn. Bij allerhande acties van deze club was ook Van der Kooi aanwezig.
Dat deze goede banden verder gaan dan alleen overeenstemming over politieke ideeën bleek tijdens het onderzoek naar de brandstichting. Tijdens zijn gevangenschap belde Van der Kooi met diverse personen uit de Vrienden-groep. Deze telefoontjes bleken bepaald niet onschuldig. Toen Van der Kooi er achter kwam dat een dame uit het Fortuynistische milieu een zeer belastende verklaring tegen hem had afgelegd (#1) werd Rinus van den Heerik door Van der Kooi gebeld. Prompt legde Van den Heerik een verklaring bij de rechter-commissaris af, waarin hij zegt dat hij bij het gesprek tussen de dame en Van der Kooi aanwezig was. Hij verklaarde daarover dat Van der Kooi niks over de brandstichting gezegd had en dat hijzelf wel had gezegd dat de brandstichter een standbeeld verdient. (bekijk filmpje: Ben van der Kooi en Rinus van den Heerik voeren actie)
Een andere prominente Fortuyn-aanhanger, Wouter Zuidema (deelraadslid van Leefbaar Rotterdam), stapte ook naar de politie. Hij verklaarde dat hij Van der Kooi herkend had op de camerabeelden, toen die op televisie waren geweest. Verder verklaarde hij dat hij het handschrift op de moskee herkende als dat van Van der Kooi. Als bewijs leverde hij een formulier in, dat Van der Kooi ooit had ingevuld. Nadat Van der Kooi hierachter was gekomen belde hij Jennifer Vetter en luchtte zijn hart hierover. Daarna werd Zuidema telefonisch bedreigd door Mary Ridenberg, een dame uit de kring van de Vrienden van Pim Fortuyn. Zuidema stapte – na deze bedreiging – opnieuw naar de politie om zijn verklaring weer in te trekken, maar dat bleek niet meer te kunnen.
Tijdens het proces tegen Van der Kooi was een stevige delegatie van de Vrienden van Pim Fortuyn aanwezig om Ben van der Kooi luidruchtig een hart onder de riem te steken.
Nationale Alliantie
Een andere groep vrienden die Ben van der Kooi ondersteunde tijdens zijn proces was de partijtop van de Nationale Alliantie (NA). Ook deze partij speelde een meer dan opvallende rol rond de brandstichting. Om te beginnen is er de periode direct na de brandstichting. Van der Kooi probeerde zich te ontdoen van bewijslast die tegen hem gebruikt zou kunnen worden. Een persoon die hem daarbij hielp (door de naar benzine stinkende kleren van Van der Kooi weg te gooien) was twee dagen daarvoor samen met Van der Kooi aanwezig bij een NA-bijeenkomst in Enkhuizen. Vervolgens werden – na de arrestatie van Van der Kooi – diverse NA-leden door de politie gehoord over de brandstichting. Partijvoorzitter Jan Teijn speelde hier een opvallende rol in. Van der Kooi had namelijk bij de politie verklaard op het tijdstip van de brandstichting bij Teijn thuis gezeten te hebben. Teijn verklaarde echter op het moment van de brandstichting bij een andere vriend geweest te zijn. Hij verzekerde dat er op dat moment niemand bij hem thuis was. Daarmee verknalde hij niet alleen het alibi van Van der Kooi, maar bracht ook zichzelf in de problemen. Want de door Teijn opgevoerde vriend ontkende in alle toonaarden dat Teijn die avond bij hem was geweest. Verder verklaarde deze vriend dat hij weigerde Teijn aan een valse verklaring te helpen en noemde hem tegenover de politie een “laffe hond”. Tijdens het opsporingsonderzoek worden er ook telefoongesprekken afgeluisterd waar Teijn aan deelneemt. Tijdens een van deze gesprekken waarschuwde Teijn zijn gesprekspartner niet over de brandstichting te praten, omdat het gesprek mogelijk zou worden afgeluisterd.
Na de arrestatie van Van der Kooi was de NA in eerste instantie bang voor het eigen hachje. Er werd publiekelijk afstand genomen van de brandstichting en Van der Kooi werd weg gezet als iemand die geen partijlid was. Toen na verloop van tijd Van der Kooi alleen voor de brand op leek te gaan draaien, veranderde dit en begon de partij hem actief te steunen. Er werden diverse pleidooien gehouden om hem vrij te laten. Daarnaast kondigde de partijleiding aan om na afloop van het proces de namen en privé-adressen van alle getuigen tegen Van der Kooi op internet te zullen zetten, een nauwelijks verholen dreigement.
Ook bij het proces was een fikse delegatie van de NA aanwezig. Aanvankelijk werd er vanuit gegaan dat Van der Kooi vrij zou worden gesproken, maar nadat hij was veroordeeld bleef de partij hem steunen:
“Ondanks dat Ben tot 30 maanden celstraf veroordeeld is, blijven wij in zijn onschuld geloven. Er zijn geen harde bewijzen tegen hem aangevoerd, slechts zachte bewijzen in de vorm van verklaringen die gebaseerd zijn op speculaties. Wij betreuren het zeer dat Ben veroordeeld is, maar het verbaast ons eigenlijk niet. Ben is het slachtoffer geworden van de heksenjacht die de Nederlandse staat voert op nationaal denkenden. Ben wordt door de Nederlandse staat als zondebok gebruikt. Maar alles is dan ook mogelijk in een staat waar zelfs rechters en officieren van justitie pedofiele neigingen blijken te hebben.”
Vragen
Daarmee zijn de feiten wel op en rijtje gezet, maar blijven er ook nog een aantal vragen over. Ten eerste over de positie van Leefbaar Rotterdam. Ook voor die partij is Ben van der Kooi altijd erg actief geweest. Datzelfde geldt voor mensen als Van den Heerik, Vetter en Ridenberg. Gezien de opmerkelijke activiteiten van deze personen, zou je verwachten dat LR daar actie op zou ondernemen. Maar dat is tot nog toe niet gebeurt.
Dan de Nationale Alliantie. De partij is door middel van Ben van der Kooi, maar ook door de voortdurende steun aan hem, te verbinden aan de moskeebrand. Dat past in een traditie van eerdere veroordelingen van diverse partijleden en de zeer grove en waarschijnlijk strafbare berichten die partijprominenten regelmatig op internet plaatsen. De optelsom die dit oplevert zou voldoende reden moeten zijn om eens goed te kijken of de NA niet verboden zou moeten worden, zoals haar voorganger de CP’86.
En dan nog een paar andere raadseltjes, zoals:
I Als de verklaring van de Fortuynistische dame klopt, wie was dan “het mannetje” dat op de uitkijk stond?
II Waarom gaf NA-voorzitter Jan Teijn een vals alibi af, of te wel: Waar was hij op die avond?
III Gezien de voorliefde van Ben van der Kooi voor moskeebranden is de vraag gerechtvaardigd of dit zijn eerste brandstichting was.
Voorlopig zal Ben van der Kooi in ieder geval een aantal maanden naar andere hobby’s moeten uitkijken.
#1 De dame in kwestie was Ben van der Kooi tegengekomen op een bijeenkomst van Hilbrand Nawijn. Later verklaarde ze bij de politie dat Van der Kooi haar daar had verteld de dader van de brandstichting te zijn. Verder zou hij haar verteld hebben ook nog “een mannetje” op de uitkijk te hebben gezet. In het verdere verloop van het onderzoek durfde deze getuige, uit angst voor represailles, haar verklaring niet meer te herhalen voor de rechtbank.
