Nederland is een van de weinige landen waar de skinheadscene door de jaren heen weinig voet aan de grond heeft gekregen. Zo is het aantal skinheads nooit schrikbarend groot geweest. De meest actieve mensen zaten in bandjes, schreven een fanzine vol of hadden een kleine mailorder waar ze stickers, platen, cassettes en t-shirts verkochten.
Enkele oude, niet meer bestaande, Nederlandse mailorders zijn onder andere Joost Tapes en Oi Stuffs. De tweede skinheadgolf van begin jaren negentig bracht een aantal nieuwe mailorders met zich mee. En 1993 richtte Ben Oreel Viking Sounds op. Viking Sounds verkocht veel racistische cd’s (onder andere de Zweedse band Svastika en de Canadese band Racial Holy War). Viking Sounds werd in juni 1998 gesloten vanwege problemen met concurrerende labels. Ook zou Viking Sounds bestolen zijn voor een bedrag van 40.000 dollar. Sinds 1995 bestond naast Viking Sounds een andere mailorder die zich ook richt op skinheads, Nordisc uit Leeuwarden.
Wat er aan vooraf ging
Begin jaren 80 beleefde Nederland een opstandige tijd. De opstandelingen vond men onder meer in punk-bands en -fanzines. Zij maakten de punkscene tot een levendige boel. Begin jaren tachtig was er in Friesland een punkblad “Intensified Chaos”, dat werd gemaakt door Robert Brouwer. Toen halverwege de jaren 80 de punk uit de mode begon te raken en de skinheadscene meer aandacht kreeg, stopte “Intensified Chaos”. Fin 1986 startte Brouwer een skinheadblad “Frisian Patrol”. Het blad werd “onafhankelijk en vaderlandsgetrouw” genoemd en kreeg nare extreem-rechtse trekjes. Zo stelde Brouwer in een van zijn artikelen dat buitenlanders maar beter konden oprotten. Het blad bleef bestaan tot halverwege de jaren negentig. Wegens de geringe belangstelling stopte Brouwer toen met de publicatie.
Sindsdien bleef het lange tijd stil rondom zijn muzikale aspiraties. Brouwer leek zich meer te gaan bemoeien met extreem-rechtse politiek. En 1992 is hij aanwezig bij een fascistische actie tijdens de Fries-nationalistische herdenking van de Slag bij Warns. Datzelfde jaar bezoekt hij een vergadering van Janmaats Centrumdemocraten. En 1996 laat Brouwer middels een interview In het Nederlandse skinheadblad “Aggro” weten dat hij gestopt is met extreem-rechtse politiek, maar zegt in andere interviews nog steeds rechts, patriottisch en nationaal te zijn ingesteld. Hij zegt voor een onafhankelijk Vlaanderen te zijn en is voorstander van de doodstraf voor drugsdealers. Ondanks dat hij bijna gedagvaard was voor racistische opmerkingen op zijn werk, stelt hij dat andere rassen niet minderwaardig zijn. Hij zegt slechts op te komen voor zijn land. In de mailorder-catalogus van Nordisc maakte Brouwer echter wel reclame voor de extreem-rechtse organisaties Voorpost en de Vlaamse Jeugd Mechelen.
Nordisc
En 1995 laat Nordisc voor het eerst van zich horen. In het hierboven al genoemde interview in Aggro presenteert Brouwer zijn mailorder. De mailorder is nog klein en overzichtelijk; de eerste bands die Nordisc verkoopt zijn grotendeels Oi!-bands uit Frankrijk en Zweden. Als het Fascisme Onderzoeks Kollektief (FOK) in september 1995 aangifte tegen Viking Sounds doet ,en zij hun activiteiten beperken, lijkt Nordisc een gat in de markt te zien en zich meer te gaan richten op extreem-rechtse bands. Zo komen in de eerste lijsten van 1996 meerdere extreem-rechtse bands te staan, en niet zonder succes: Brouwer verklaarde in een extreem- rechts blad dat RAC-bands (#1) bij hem het beste verkocht worden.
Maar Nordisc heeft grotere plannen. Naast distributie gaat Robert Brouwer zelf cd’s uitgeven. De eerste die op het Nordisc-label verschijnt is van de Hongaarse RAC-band Titkolt Ellenallas. Volgens Nordisc heeft Titkolt Ellenallas sterk nationalistische en anti- communistische teksten. Bij deze cd blijft het niet. Zo wordt er een verzamel-cd samengesteld waarop diverse nationalistische en extreem- en nieuw-rechtse bands komen te staan. Op deze verzamel cd staat onder andere de Franse nieuw-rechtse band ‘In Memoriam’ en de Duitse extreem-rechtse band 08/15. Een tweede verzamel-cd is al in voorbereiding met daarop wederom een aantal nationalistische en extreem-rechtse bands. Een van de meest opzienbarende bands op deze cd is de Robert BrouwerServische band Razor 88. Brouwer laat echter de cijfers “88” weg, want in fascistische kringen staat “88” pour “Heil Hitler” (#2). Op de verzamel cd kun je contact opnemen met Razor 88 via de postbus van Nordisc. Razor 88 is een Bood & Honour band uit Servië en staat ook op een andere verzamel-cd (niet van Nordisc) “Anthems of Etnic Cleansing”. Deze cd is samengesteld door Blood & Honour Serbia en uitgegeven via het Combat 18-label (#3).
Aangifte
En Juillet 1998 deden wij (Kafka) aangifte tegen Brouwer en Nordisc wegens het verspreiden van racistische en discriminerende cd’s. Twee maanden later laat het Openbaar Ministerie te Leeuwarden weten dat Nordisc niet vervolgd gaat worden op basis van zijn handel. Men heeft geen strafbare feiten kunnen constateren. Dit wordt onderbouwd met wetsartikel 137e lid 2 van het Wetboek van Strafrecht. Hierin staat vermeld dat het pas strafbaar is om dergelijk materiaal te verspreiden, indien de ontvanger niet om toezending heeft gevraagd. Maar in hetzelfde wetsartikel staat ook dat het strafbaar is om dergelijke materiaal ter verspreiding in voorraad te hebben. Op dit artikel had Nordisc zonder meer aangepakt kunnen worden.
Het OM te Leeuwarden ziet wel een kans om Brouwer en Nordisc te laten vervolgen wegens een advertentie in het blad “Nationalistische Agenda” van de extreem-rechtse organisatie “Vlaamse Jeugd Mechelen”. In deze advertentie staat Nordisc met een keltenkruis en de tekst “Eigen Volk Eerst” genoemd. Ook deze vervolging loopt nergens op uit.
Weer twee maanden later verspreidden wij een persbericht over Nordisc en de nalatigheid van Justitie om te vervolgen. Dit persbericht is de eerste keer dat Nordisc iets van het justitie- onderzoek hoort en slaat in als een bom. Nordisc reageert bliksemsnel en ontdoet de bestellijst van de meest radicale bands. De lijst die daarna uitkomt blijkt flink gezuiverd te zijn. Brouwer overlegt met zijn advocaat en laat enkele cd’s controleren op strafbare feiten. Ook hanteert Brouwer de indiceringslijst van de Duitse geheime dienst als leidraad voor wat mag en niet mag (#4). Als een cd in Duitsland geïndiceerd is, dan wordt deze niet meer via Nordisc verkocht. Of beter gezegd: de cd zal niet meer in de lijst verschijnen, want de verkoop van sommige extreem rechtse cd’s gaat gewoon door, maar dan stiekem. Er ontstaan verder veel problemen binnen Nordisc en het privé-leven van Brouwer. Zijn vrouw wil dat hij gaat kiezen tussen haar of de mailorder. Zijn broer zegt dat Brouwer geld verdient met de verkeerde ideeën. Ondanks deze druk blijft Nordisc doorgaan.
Inmiddels probeert Brouwer via interviews steun te krijgen voor Nordisc. Zo spreken diverse mensen zich uit tegen de aangifte en anti-fascisten. Zanger Dave Reumers van de Maastrichtse hardcore band Right Direction zegt hier bijvoorbeeld over “Live and let live… Go bother someone else… Bunch of idiots. Get a life! Get a Job! Shut the fuck up!”. Le chanteur du groupe Arnhem Antagon dit: “The attack on NORDISC is ridiculous. they almost ruined your life, just because you sell these cd’s, so what, you didn’t sing the lyrics so they know shit about you. You don’t harm people just by selling cd’s. The leftwing are just a bunch of new born nazi’s.” En hij vervolgt: “There is no harm in selling these cd’s. They have to stay away from a man who just likes music and who likes to write about it, you’re not a political person in the government. Let them bother someone else. Maybe they have no work and they don’t know how to spend their time, and they search for something that’s wrong. Get a life, get a job.”
Sick Mind
Als gevolg van de spanningen binnen Nordisc besluit Brouwer in 1999 een tweede label op te richten. Het sub-label krijgt de naam “Sick Mind Records” en is uitsluitend bedoeld voor niet- politieke Oi!-bands. Alle andere bands worden uitgegeven via Nordisc.
Een jaar later pakt Brouwer ook zijn oude schrijf-hobby weer op en begint een nieuw skinhead-blad, Out of Order. De inhoud van het blad is een mix van allerlei skinhead- stromingen, van extreem-rechtse bands tot en met Oi!-zonder-politieke-mening.
Brouwer is vanaf de aangifte in constante dubio wat hij met zijn eigen bedrijfje Nordisc/Sick Mind wil. Zo heeft hij diverse malen aangekondigd te gaan stoppen met zijn mailorder. Enkele maanden later kondigde hij aan dat hij toch weer doorging. Draaikont Brouwer heeft nu een (naar het laat aanzien definitief) besluit genomen. Nordisc blijft bestaan, evenals zijn blad Out of Order. Het sub-label Sick Mind Records wordt opgeheven, omdat hij het belachelijk vindt dat er twee labels zijn van één en dezelfde persoon en iedereen toch gewoon naar de Nordisc postbus bleef schrijven. Alle cd’s die uit zouden worden gegeven via Sick Mind Records, zullen nu via Nordisc worden uitgebracht. Brouwer ziet wel in dat als hij door blijft gaan met het uitgeven van cd’s er automatisch ook een mailorder aan vast zit, anders raakt hij de cd’s niet kwijt. Onlangs heeft Nordisc nog een cd uitgebracht van de Arnhemse hardcoreband Antagon.
Tot slot
Toen Nordisc begon met de verkoop van cd’s, was het assortiment grotendeels niet-politiek georiënteerd. Het assortiment van bands en cd’s werd door de jaren heen groter en groter. Ook de extreem-rechtse bands namen in aantal toe. Brouwer’s Nordisc verkoopt deze cd’s zonder enige schroom. Ze verkoopt echter geen cd’s waarop bijvoorbeeld hakenkruizen afgebeeld staan, omdat Justitie er dan meteen bovenop zit. De aangifte tegen Brouwer en Nordisc wegens verspreiding van racistische en discriminerende cd’s heeft er bij hem wel ingehakt. Zijn boosheid laat hij geregeld merken via artikeltjes waarin hij afgeeft op anti-fascisten. Hij noemt anti-fascisten de nieuwe “rode fascisten”.
Brouwer roept de ellende echter over zichzelf af zolang hij kritiekloos cd’s verkoopt die extreem-rechtse gedachtegoed verspreiden. Hij weet wat hij verkoopt en welke ideeën binnen de skinhead-scene leven. Bovendien is RAC-muziek sinds jaar en dag een belangrijk medium om extreem-rechts gedachtegoed te verspreiden en nieuwe jonge aanhangers te werven. Het argument dat hij alleen een Oi!-muziekliefhebber is gaat niet op, gezien zijn verleden en uitspraken. Wie met vuur speelt kan zich lelijk branden.
